نگاهی به فیلم سفر The Trip

نگاهی به فیلم سفر The Trip

  • بازیگران: پیتر فوندا ـ سوزان استراسبرگ و …
  • فیلم نامه: جک نیکلسون
  • کارگردان: راجر کورمن
  • ۸۵ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۱۹۶۷
  • ستاره ها: ۲ از ۵

اِعوجاج

خلاصه ی داستان: پل، به علت مصرف اِل اِس دی، دچار توهمات ترسناکی می شود …

یادداشت: راجر کورمن، تهیه کننده ی احترام برانگیز هالیوودی، سال هاست که در سینما فعالیت دارد، صدها فیلم را تهیه کرده و البته خودش هم فیلم های درجه چندمی ساخته که در نوع خود جالب هستند از جمله “مغازه ی کوچکِ چیزهای وحشتناک” که در واقع قرار بوده فیلمی ترسناک باشد اما نتیجه اش بسیار خنده دار از آب درآمده است! از نکاتِ جالب این فیلم، حضور جک نیکلسونِ بسیار جوان است که تازه بازیگری را آغاز کرده بود. اما “سفر” با فیلم نامه ی جک نیکلسون، حکایت کارگردان فیلم های تبلیغاتی ست که اِل اِس دی مصرف می کند و به قول خودمان وارد عالم هپروت می شود و تجربه ی عجیبی را از سر می گذراند. ورود ما به داستان با نمای مرد و زنی ست که یکدیگر را بغل کرده اند و  بعد که دوربین عقب می کشد می بینیم آنها روی آب دریا ایستاده اند! در نمای بعدی متوجه می شویم این صحنه ای از یک فیلمِ تبلیغاتی ست که کارگردانش پل، شخصیت اصلی “سفر” است. این صحنه با توجه به موضوع اصلی فیلم که توهمات ناشی از اِل اِس دی ست، بسیار طعنه آمیز و جالب جلوه می کند و زمینه ی خوبی را فراهم می سازد تا وارد فضای مالیخولیایی اثر بشویم. کورمن تلاش کرده تا توهمات ناشی از این قرص را بوسیله ی تمهیداتی بصری و جلوه هایی خاص، عینیت ببخشد که البته به نظرم تلاش چندان موفقی نیست و خیلی مبتدیانه به نظر می رسد. اما فیلم صرفاً به ماجرای مصرف اِل اِس دی بسنده نمی کند بلکه با نگاهی گسترده تر، آمریکای اواخرِ دهه ی شصت، دوران جنگ سرد، هنگامه ی رواجِ خُرده فرهنگ هایی مثل هیپی گری و جوان هایی که گرایش به مصرف موادی مثل اِل اِس دی و جدا شدن از دنیای مادّی دارند را نشانه می گیرد. پل که در توهمات به سر می برد، وارد شهر می شود و ما تصاویری معوج، پر زرق و برق و گاه بهم ریخته از محیطی می بینیم که انگار فرقی با توهمات پل ندارد. پل، هم سفری درونی را تجربه می کند و هم سفری بیرونی و در این سفر بیرونی، با آنهمه  اعوجاجی که وجود دارد، با آنهمه جنگ و جدلی که تنها گوشه ای از آن را از طریق صدای گوینده ی خبرِ تلویزیون می شنویم، در پایان به این نتیجه می رسد که اصلاً بهتر است بی خیالِ همه چیز بشود و به فردا فکر نکند!

  مهیا شدن برای سفر ...

مهیا شدن برای سفر …

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم