نگاهی به فیلم چک

نگاهی به فیلم چک

  • بازیگران: همایون ارشادی ـ فرهاد آییش ـ شاهرخ استخری و …
  • نویسنده و کارگردان: کاظم راست گفتار
  • ۹۲ دقیقه؛ سال ۱۳۹۰
  • ستاره ها: ۰/۵ از ۵

چِکِ خوش قدم!

خلاصه ی داستان: مسافرانِ یک تاکسی، وقتی کیفِ پیرمردی را از دست دزدان نجات می دهند، چکی به مبلغ چهل میلیون تومان به عنوان هدیه از پیرمرد دریافت می کنند. مسافران که به یکدیگر اعتماد ندارند، می خواهند تا فردا صبح کنار هم بمانند تا بانک ها باز شود …

یادداشت: فیلم گرچه چند متری راهش را از کمدی های زیادی سخیف سوا می کند و لااقل یک چرخ از چهار چرخش را روی جاده ی آسفالت می اندازد اما با اینحال همچنان پُر است از ضعف و ایراد. آدم هایی که برای داستان در نظر گرفته شده اند قرار بوده هر کدام قشری از اقشار جامعه را نمایندگی کنند اما آن ها صرفاً شمایل تیپیکی دارند که فقط شعار پشت شعار می دهند، هیچ ظرافتی در رفتار و حرف هایشان وجود ندارد و بسیار تک بُعدی به نظر می رسند. در دهان آن ها فقط انتقاداتِ سیاسی، اجتماعی و مذهبی می چرخد که چندان نمی توان جدی گرفت. از سوی دیگر، اتفاقاتی که در روند داستان طراحی شده، آنقدر بی مقدمه و بی ظرافت به هم چسبیده اند که به شدت توی ذوق می زنند. مثلاً دقت کنید به صحنه ای که پسرِ مردِ مذهبی ناگهان می زند زیر گریه که “می خواهم بروم پیک نیک” و به این شکل همه تصمیم می گیرند به گشت و گذار بروند. یا در قسمتی، ناگهان مردِ مذهبی که تاکنون چک را نگه می داشته، خیلی بی مقدمه، معلوم نیست به چه علتی، تصمیم می گیرد چک را به دست دیگری بدهد و با این کارش مسبب اتفاق بعدی می شود تا اینگونه، داستان به هر زور و ضربی که هست پیش برود. اجرای بد کارگردان هم البته در این میان در سطحی نشان دادن داستان شدیداً تأثیر می گذارد. اما یک نکته در این میان قابل ذکر است: تیتراژ آغازین فیلم که هر چند معنایش را با کلیت فیلم درک نمی کنم اما اجرای جالبی دارد و آدم را طوری غافلگیر می کند که انگار در حالِ دیدنِ صحنه ای مستند است.

  فیلمی پُر از شعارهای دهن پُرکن ...

فیلمی پُر از شعارهای دهن پُرکن …

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم