نگاهی به فیلم آتشکار

نگاهی به فیلم آتشکار

  • بازیگران: حمید فرخ نژاد ـ محمد ماه وش ـ مینا مصطفی پور
  • نویسنده و کارگردان: محسن امیریوسفی
  • ستاره ها: ۲ از ۵

 

زنده باد وازکتومی!

 

خلاصه ی داستان: آقا سهراب که کارگر کارخانه ی ذوب آهن است، بعد از ۴ فرزند دختر، به اصرار همسرش، قصد عمل وازکتومی دارد. اما روح پدر او به سراغش می آید و او را از این کار منع می کند. آقا سهراب، سرگردان میان انجام دادن و ندادن این عمل، دست به دامن روحانی محل و اطرافیانش می شود …  

یادداشت: بیخود نبود دور و بر نمایش این فیلم اینهمه حرف و حدیث پیش آمد. فیلم به چیزهایی نزدیک می شود که تا پیش از این در سینمای ایران خط قرمز که نه، خط سیاه حساب می شد! هر چند در همین حد و اندازه هم داستان جدیدی تعریف می شود و قسمت هایی هم از تماشاگر خنده می گیرد، اما مشکل من با فیلم در نوع و حجم شوخی هایش است و البته مورد دیگری که نامش را بی نظمی و بهم ریختگی گذاشته ام و اینکه بخواهم توضیح بدهم این بی نظمی و شلختگی در یک فیلم چجور چیزی می تواند باشد، کار بسیار سختی ست. به نظرم در درجه ی اول، نوع شوخی های کار در قسمت هایی یکدست نیست. برای مثال می توان به شوخی سطح پایینی اشاره کرد که در آن سهراب که توسط همسرش از اتاق خواب رانده شده، با خواهش و تمنا وارد اتاق می شود و کنار همسرش دراز می کشد و ناگهان برادر همسرش از زیر پتو بیرون می آید بدون اینکه بفهمیم چطور برادر، سر از تخت خواب آنها در آورده است. یا مثلاً در داستان همین برادر همسر سهراب – که کاملاً زائد و بی ربط است – می بینیم که او با کراوات و پیراهن جلوی وب کم نشسته و با دختری حرف می زند. دوربین که عقب می کشد، می فهمیم پیژامه ای به با پا دارد. این جنس شوخی های تکراری و سطح پایین باعث می شود یکدستی شوخی ها از بین برود. در درجه ی دوم، حجم شوخی هاست که کسی مثل من را اذیت می کند. اکثر شوخی ها، کنایه ها و اشاره هایی ست به مسائل اجتماعی، سیاسی و مذهبی. نوع چیتش این شوخی ها و کنار هم قرار دادنشان آنقدر شلوغ و مسلسل وار است که بیننده باید بعد از هر شوخی، فیلم را متوقف کند، به اینکه این شوخی به چه چیز اشاره دارد کمی فکر کند و بعد دوباره دیدن فیلم را از سر بگیرد. چون در مورد اینگونه شوخی های فرامتنی، اگر معانی پنهان آن بیرون کشیده نشود، نمی توان خندید و لذت برد. بهرحال این موارد به همراه همان شلختگی و بی نظمی که گفتم توضیح دادنش حسی ست و کمی سخت، باعث شده با فیلم متوسطی طرف باشیم.

  آغا سهراب ... !

آغا سهراب … !

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم