نگاهی به فیلم هفت روانی Seven Psychopaths

نگاهی به فیلم هفت روانی Seven Psychopaths

  • بازیگران: کالین فارل ـ سام راکوِل ـ وودی هارلسون و …
  • نویسنده و کارگردان: مارتین مک دانا
  • ۱۱۰ دقیقه؛ محصول انگلستان؛ سال ۲۰۱۲
  • ستاره ها: ۲ از ۵

دو نیمه ی متفاوت

خلاصه ی داستان: مارتین فیلم نامه نویسی ست که فقط عنوانِ فیلم نامه ی جدیدش را توانسته بنویسد: هفت روانی! او برای نوشتن فیلم نامه دنبال آدم کُش های عجیب و غریبی ست که مثل فیلم های هالیوودی کلیشه ای نباشند. وقتی دوست او بیلی، سگِ یک آدم کُشِ روانی به نام چارلی را می دزدد، همه چیز بهم می ریزد …

یادداشت: فیلم تا نیمه هایش یک اثر شبه تارانتینویی ست که با ژانر جنایی شوخی می کند و درباره ی فیلم نامه نویسی ست که می خواهد روانی هایی خلق کند که سینمای آمریکا تا کنون به خودش ندیده باشد و اتفاقاً موفق هم می شود. بارها شاهد داستان هایی بوده ایم که در آن، دنیای ذهنی یک نویسنده، وارد واقعیتِ دور و بر او می شود و کم کم مرز بین این دو از بین می رود. در اینجا اما زیاد روی این موضوع، به عنوانِ بارِ مفهومیِ اثر، تأکید نمی شود. غرض، تنها نشان دادن یک سری آدم است که به عناوین مختلف، بیمار روانی هستند و فقط می خواهند خون راه بیندازند؛ چه آن بودایی که به خاطر انتقام از آمریکایی هایی که در جنگ ویتنام کلی آدم را تار و مار کردند، می خواهد همه را بفرستد روی هوا و چه چارلی، رئیسِ گروهِ خلافکاران که همه چیزش سگش است و به خاطرِ از دست دادنِ سگش، به راحتی حاضر است کلی آدم را از بین ببرد. در نتیجه فضایی خلق می شود که تصورات ذهنی و واقعیات در هم فرو می روند و فضایی مالیخولیایی شکل می گیرد که یک جورهایی می شود از آن به نگاه منتقدانه ی مک دانا نسبت به جامعه ی امروزش پی بُرد. جامعه ای که خشونت حرف اول را در آن می زند و همه در حال جویدن خِرخِره ی یکدیگر هستند. اما نیمه ی دومِ داستان که مارتین و دوستانش به بیابان می روند تا از گزند چارلی در امان باشند، فیلم اُفتِ شدیدی می کند و آن انرژی نیمه ی اولش را از دست می دهد.

  روانی ها ...

روانی ها …

یادداشتِ “در بروژ“، فیلمِ دیگرِ مک دانا در همین سایت

۳ دیدگاه به “نگاهی به فیلم هفت روانی Seven Psychopaths”

  1. کریگ شوارتز گفت:

    این که با ژانر جنایی شوخی میکنه منو یاد فرنچایز جان ویک انداخت.
    چون اینجا وقتی وودی به خاطر سگش میخواد آدم بکشه شاید شوخی به نظر بیاد،اما ما اونور یه فرنچایز با ریوز داریم که همه چیزش از انتقام یه سگ شروع میشه.
    نه اینکه قصدم این باشه که بگم مکدانا جان ویک رو پیش بینی کرده یا ایده رو داده دستشون،چون یخورده غیرمنطقی به نظر میاد،اما خب یخورده فرضیه ی جالبه.
    مثل همیشه ممنون

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم