نگاهی به فیلم دختر کارخانه کبریت سازی The Match Factory Girl
- بازیگران: کتی اوتینن ـ الینا سالو و …
- نویسنده و کارگردان: آکی کوریسماکی
- ۶۸ دقیقه؛ محصول فنلاند، سوئیس؛ سال ۱۹۹۰
- ستاره ها: ۲/۵ از ۵
آه، اگر من هم روزی به آن سرزمین رویایی دست پیدا کنم …*
خلاصه ی داستان: آیریس، دختر مظلوم و تنهایی ست که در کارخانه ی کبریت سازی کار می کند. او دوست دارد با مردم رابطه داشته باشد اما کسی انگار متوجه او نمی شود …
یادداشت: کوریسماکی با یک حرکت عالی دوربین در یکی از صحنه های ابتدایی داستان، نظرش را درباره ی این دختر ساکت و مظلوم بیان می کند: در حالیکه پدر و مادرِ بی روح آیریس جلوی تلویزیون نشسته اند و با بی میلی به اخبار قتل و خونریزی و کشت و کشتار و جنگ نگاه می کنند، دوربین آرام می چرخد سمت آیریس که دارد جلوی آینه خودش را آرایش می کند و بعد ناگهان به جای صدای گوینده ی خبر، موسیقی می شنویم که با کات شدن به صحنه ی بعدی، متوجه می شویم این صدای خواننده ی کافه ای ست که آیریس به آنجا رفته. کوریسماکی آیریس را اینطور تصویر می کند: دختری بی آلایش و آرام و به دور از همه ی هیاهوها و جنجال های زندگی خشونت بار آدم ها. و تازه فقط این نیست، چهره ی مظلوم و محجوب آیریس بینوا، از ته قلب همدلی برمی انگیزد تا تنهایی او بیشتر به چشم بیاید. حالا چطور می شود که این دختری که اینقدر پاک و زلال و ساده است، ناگهان به جنایتکاری بی رحم تبدیل می شود، چیزی ست که باید تنها شصت دقیقه بنشینید پای فیلم تا متوجه اش بشوید. دنیای آدم های بی قلب و ناجوانمرد، آیریسِ مظلوم را به یک جانی مبدل می کند. فیلم، تنها شصت دقیقه زمان دارد اما به سنت سینمای کوریسماکی، خیلی کند و آرام جلو می رود و گاه حوصله سر بر هم هست.
*متن شعری که در فیلم خوانده می شود.
آیریس مظلوم …
این فیلم شاید متفاوت ترین فیلم کوریسماکی باشه. تا به حال فیلمی به این سیاهی نساخته.حتی پایان زندگی بوهمی میشه گفت شاعرانه هست.به هر حال اینجا هم شخصیت اصلیش رو نمیکشه البته از درون میمیره و همین باعث میشه به یک قاتل تبدیل بشه.با اینکه از داستان اندرسن اقتباس نکرده ولی آیریس هم مثل دختر کبریت فروش تنهاست. سکانسی که با با فیلم برادران مارکس گریه می‌کنه فوق العاده است ؛ببینید چطور از صدا استفاده می‌کنه!