نگاهی به فیلم اقرار قاتل Confession of Murder
- بازیگران: وون یئونگ چوی ـ گوانگ جانگ ـ جائه ئیونگ جئونگ و …
- نویسنده و کارگردان: جئونگ بئونگ گیل
- ۱۱۹ دقیقه؛ محصول کره جنوبی؛ سال ۲۰۱۲
- ستاره ها: ۳ از ۵
خاطرات قاتل
خلاصه ی داستان: پانزده سال از زمانی که قاتلی زنجیره ای چندین و چند زن را مثله کرده، گذشته است. حالا او مشمول قانون مرور زمان شده که می گوید اگر پانزده سال از پرونده ای لاینحل بگذرد و مظنون گیر نیفتد، می تواند آزادانه به زندگی اش ادامه دهد و از لحاظ قانونی، بی گناه قلمداد می شود. اما ستوان چویی و البته خانواده های مقتولین، نمی توانند قاتل را فراموش کنند. وقتی هم که قاتل با نوشتن کتابی درباره ی قتل هایی که انجام داده، تبدیل به نویسنده ی معروفی می شود که مورد توجه مردم و رسانه ها قرار می گیرد، موضوع بیش از پیش پیچیده می شود …
یادداشت: فصل آغازینِ نفسگیر و دیدنی تعقیب قاتل توسط ستوان چویی، آغاز فوق العاده ای ست برای فیلمی که حسابی غافلگیرتان خواهد کرد. نقشه ای که ستوان چویی کشیده تا قاتل را به دام بیندازد، ایده ی اصلی فیلم را تشکیل می دهد. ایده ای که شاید در وهله ی اول، دور از ذهن به نظر برسد اما در نهایت به نفع فیلم تمام می شود. مشکل اصلی فیلم تغییر لحنش از یک اثر روانشناسانه ی جنایی به سمت کمدی و بعد به سمت یک اثر اکشن است. فیلم در قسمت هایی، لحن عوض می کند؛ گاهی به وضوح، رنگ و بوی طنز به خود می گیرد و گاهی هم اکشن می شود که هرچند این صحنه های اکشن، نفسگیر و جذاب خلق شده اند اما از جنس فیلم نیستند. همچنانکه لحن طنز فیلم هم که با بازی عموماً اغراق آمیز بازیگران شرق آسیا، بسیار غلوشده تر هم به نظر می رسد، از جنس فیلم نیستند. این را زمانی بهتر متوجه می شویم که لحنِ جنایی فیلم غالب می شود؛ لحنی که سینمای آسیای شرقی، به بهترین شکل ممکن از پس از آب درآوردنش برمی آید؛ فضایی تیره و تار، آدم هایی خشن و قاتلی که حتی لبخندش هم لرزه به اندام آدم می اندازد. در قیاسی مع الفارق، اگر به فیلم « خاطرات قتل » شاهکار جون هو بونگ نگاه کنید ( اینجا ) متوجه تعادل در لحن یک فیلم خواهید شد. علت اینکه نام این فیلم را برای مقایسه آوردم، نه به دلیل علاقه ی فراوانم به این شاهکار، بلکه به دلیل تشابهاتی ست که در قسمت هایی از داستانِ دو فیلم وجود دارد. ژانر هر دو فیلم، یکی ست. در آنجا هم گارآگاه پلیس، دنبال قاتلی روانی ست که زن ها را مثله می کند. اما سال ها گذشته و قاتل هنوز گیر نیفتاده. در شاهکار جون هو بونگ، هر چند لحظاتی طنازانه هم می بینیم و خنده ای هم می کنیم، اما هیچ گاه کارگردان دست به ساختن صحنه هایی نمی زند که سازی جداگانه از مضمون اصلی اثر سر داده باشند. اما تفاوت های این دو فیلم، خیلی بیشتر این حرف ها است. آنجا با اثری عمیق مواجهیم که با پایان یافتنِ فیلم، تار و پودِ مفهومیِ اثر در شخصیت های داستانش گره خورده و دنیایی خلق شده که در پس زمینه اش می توانیم به جزئیات زیادی برسیم و درباره اش فکر کنیم اما در اینجا، صرفاً همان غافلگیری پایانی را داریم و چند شخصیتی که در نهایت هم آنقدرها عمیق جلوه نمی کنند.
قاتل و کارآگاه …
در گذشته ای نه چندان دور من به سینمای کره علاقه زیادی پیدا کرده بودم و هنوز که هنوزه تعداد زیادی سریال کره ای دارم اما الان دیگه مثل سابق علاقه زیادی ندارم و علتش هم همون بازی غلو شده بازیگران کره ایست که به نظر من سخت میشه اسمشون رو بازیگر گذاشت….تنها چیزی که باعث میشه هنوز کمی به سینمای اونا علاقه ای نشون بدم تنوع فیلمنامه است…توی سریال های کره ای با اینکه همیشه یه رابطه احساسی بین شخصیت های فیلم هست(و این از سریال های کره ای جدانشدنیه)اما همیشه یه اتفاق جدید میفته که باعث میشه یه ایده خوب برای فیلمنامه نویسی توی ذهنم جرقه بزنه(چون من دوست دارم فیلمنامه نویسی یاد بگیرم و البته داستان نویس هستم)…به هر حال زمانی آرزو داشتم به سئول سفر کنم اما …حالا دیگه نمیخوام.
اما من هنوز آرزو دارم.
اتفاقا سینمای کره از نوع جنایی اش ( به نظر من خیلی جالب توجه تر از سریالهایش هست
که اغلب کلیشه ایی ساخته شده اند)
من هر دو فیلم خاطرات قاتل و اقرار قاتل را دیدم و از هر دو خیلی خوشم اومد ، صحنه های
اکشن ( تعقیب و گریز جاده ایی ) اقرار قاتل واقعا نفس گیر هستند ( همانطور که گفتید و
مرسی برای یادآوری این نکته که لحن یکدست “خاطرات قاتل” را ندارد ، اینقدر درگیر ماجرا
شده بودم که کمتر به این موضوع توجه کردم ،
بازی های “خاطرات قاتل” کمتر اغراق آمیز به نظر می رسند و با اثر سیاه تر و تلخ تری
روبرو هستیم و به عبارتی واقعا یک اثر روانشناسانه ی جنایی هست که “خاطرات قاتل”
همانطور که گفتید به علت پراکندگی لحن ، قدری از این امر باز می ماند
با وجود سرگرم گننده تر بودن <و راحت تر دیدن!- به شخصه به فواصل زمانی "خاطرات
قاتل را دیدم! به علت خشونت خالص)
به هر حال واقعا جای تقدیر دارند این شیوه ی آسیای شرقی ( فیلم ها و مانگا ها) که
امثال تارانتینو را هم به الهام پذیری واشته اند.
فیلمهایی از قبیل پسر پیر، خاطرات قاتل ، اقرار قاتل ، عطش و غیره ،
ممنون از توضیحتان.
چقدر سایتتون رو دوست دارم، لطفا بیشتر فیلم های کره ای جنایی رو معرفی کنید ممنونم
متشکرم ازتون … چشم
سلام عجب سایتی عشق کردم خیلی دوست دارم الان نظراون دوستمون روبدونم درموردفیلم وسریال کره ای بوده والان نیست چون تواین دوسه ساله سینماکره پیشرفت چشمگیری داشته ایمیلشون دارین میشه ازشون نظرشون روبخواین