نگاهی به فیلم ماد Mud
- بازیگران: ماتئو مک کاناهی ـ تای شریدان ـ جاکوب لفلند و …
- نویسنده و کارگردان: جف نیکولز
- ۱۳۰ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۲۰۱۲
- ستاره ها: ۳ از ۵
اِلیس
خلاصه ی داستان: اِلیس و نک، دو دوست صمیمی هستند که در منطقه ای ساحلی و دور از شهر، زندگی می کنند. یک روز که آن ها برای سفری اکتشافی، همراه با قایق، به جزیره ای در میان آب می روند، با مردی مرموز به نام ماد مواجه می شوند که از آن ها تقاضای کمک می کند. اِلیس متوجه می شود که پلیس به دنبال ماد می گردد …
یادداشت: داستان فیلم، داستانِ اِلیس و کشف مفهوم عشق از سوی اوست. او عاشق دختری چندین سال بزرگتر از خودش است و در رویاهای شیرین نوجوانی، دختر را همدم خود می داند همین حس غیرقابل وصف است که موجب می شود او تمام تلاش خود را بکند تا به ماد و معشوقه اش جونیپر، کمک کند. وقتی جونیپر از او می پرسد: (( چرا به ما کمک می کنی؟ ))، اِلیس جواب می دهد: (( چون همدیگه رو دوس دارین. )) او که دیده ماد چطور به خاطر دختر، مردِ دیگری را کشته و حالا آواره و سرگردان شده، خودش را درگیر ماجرای آن ها می کند، نامه های ماد به دختر را می برد و حتی با خانواده ی مقتول که با آزار دختر می خواهند از مخفیگاه ماد مطلع شوند، درگیر می شود و در این مسیر، کم کم کسب تجربه می کند. پدرش وقتی می فهمد که او دوست دختر دارد، می گوید: (( نمی شه به عشق اعتماد کرد الیس. اگه مراقب نباشی، ضربه ی بدی ازش می خوری. )) که همین اتفاق هم می افتد؛ اِلیس معشوقه اش را بی توجه به خود، با پسر دیگری می بیند و از سوی دیگر، درست در شبی که می خواهد جونیپر را به سمت ماد فراری دهد، او را با مرد دیگری مشغول خوش و بش می بیند. اینجاست که انگار حرف پدر جنبه ای از واقعیت به خود می گیرد و تجربه ی تلخی برای او رقم می زند. او که حالا انگار از عشق سرخورده شده، به ماد هجوم می برد و او را مسئول این اتفاقات می داند. او با گریه ای تلخ، به ماد می فهماند که [ ماد ] ترسوست و به جای آنکه خودش مستقیم به دختر حرف بزند، پیغام و پسغام می فرستد و با کمک گرفتن از او و دوستش برای درست کردن قایق و فرار از جزیره، به نوعی از آن ها [ اِلیس و دوستش ] سوء استفاده می کند. حالا نوبت به مرحله ای از درام می رسد که ماد باید دچار تحول شود؛ همچنان که ایده هایش روی اِلیس تأثیر گذاشته، اینبار رفتار و حرف های اِلیس است که روی او تأثیر می گذارد و مجبورش می کند تا بالاخره با جونیپر روبه رو شود و اتفاقاً در همین نقطه ی پایانی ست که درام از لحاظ مفهومی دچار لکنت می شود؛ تحول پایانی اِلیس و ماد، هر دو، کمی غیرمنطقی جلوه می کند؛ دقت کنید که وقتی اِلیس برای ماد خبر می آورد که معشوقه اش، شب فرار، با جوان دیگری بوده، ماد از خود بی خود می شود اما در ادامه، بدونِ اینکه دختر دلیل قانع کننده ای برای این حرکتش داشته باشد، ماد دوباره به سمت او می رود. دختر به کلی از داستان حذف می شود و در انتها، ماد برای دیدنِ اِلیس است که خودش را به خطر می اندازد و در نهایت مشخص نمی شود موضع داستان در قبال عشق از دیدگاه دو شخصیت اصلی، چه می تواند باشد. حتی لبخند اِلیس به دوست دخترش در انتهای داستان، که نشاندهنده ی این است که او از دختر دست برداشته، معلوم نیست چه نکته ای در خود دارد؛ اِلیس به چه نتیجه ای رسیده که حالا به راحتی از دختر می گذرد؟ او که برای دختر حتی کتک می خورد، چه اتفاقی می افتد که ناگهان تصمیم می گیرد او را به حال خود رها کند. می خواهم بگویم، از آنجایی که ماجرای ماد و جونیپر، به نتیجه ی درخوری نمی رسد، متعاقب آن، ماجرای اِلیس هم نیمه کاره می ماند و فیلم در پایان موضعی گنگ و نامفهوم می گیرد که موجب اغتشاش مضمونش می شود. تازه از حضور آدم های بی معنایی مثل عموی نک و یا پدر مادر الیس که نقشی در روند داستانی فیلم ندارند، می گذریم.
تأثیرپذیری شخصیت ها از هم …
یادداشتِ « پناه بگیر »، فیلمِ دیگری از جف نیکولز، در همین سایت
اوه اوه
آدم محافظه کاری مث تو چطور قسمت کامنت هاش؟؟؟. . . ؟
خب؟
بازه؟؟؟..؟؟
هرکس این یادداشت رو نوشته، بهتره دیگه از این فیلما نبینه.
به نظرم شما پایان فیلم رو خوب نفهمیدی،ماد از جونیپر دست برداشت چون همون طور که گفت و تجربه داشت ازدواج گاهی برای دو نفر که همدیگه رو دوست دارند جواب نمیده.
و الیس هم فهمید که عشق یچیز سطحی نیست که با ی نگاه بشه بهش مبتلا شد و براش جنگید. باید دو طرفه باشه،
در کل اول مطمئن شید فیلم رو فهمیدید بعد شروع به نوشتن کنید.
موفق باشید