نگاهی به فیلم جنگ جهانی زِد World War Z
- بازیگران: براد پیت ـ میرله انوس ـ دانیله کرتژ و …
- فیلم نامه: متئو مایکل کارناهان ـ درو گودار ـ دمون لیندلوف براساس رمانی از ماکس بروکس
- کارگردان: مارک فارستر
- ۱۱۶ دقیقه؛ محصول آمریکا، مالت؛ سال ۲۰۱۳
- ستاره ها: ۲/۵ از ۵
این پایان است!
خلاصه ی داستان: جری لین، مأمور سابق سازمان ملل، اکنون زندگی آرامی را با خانواده اش می گذراند. اما وقتی تمام مردم شهر و بعد تمام مردم دنیا، دچار ویروسی خطرناک می شوند که آن ها را به زامبی تبدیل می کند، جری، مجبور می شود دوباره وارد عمل شود و برای نجات جان خانواده و سپس همه ی مردم دنیا، راهی خطرناک را طی کند …
یادداشت: اینبار، ژانر وحشت، در ساب ژانر زامبی ها، محیط فعالیت خود از یک کلبه، یک خانه و نهایتاً یک شهر کوچک را گسترش می دهد و به تمام دنیا سرایت می کند. حالا بلای دیگری سرِ دنیا آمده است که گرچه معلوم نمی شود علتش چیست، اما بهرحال علتش باید خودِ انسان ها باشند. زامبی ها حمله کرده اند و شهر به آشفته بازاری تبدیل شده که نظیرش را فقط در ژانر حادثه ای، وقتی که مثلاً زلزله ای چند ده ریشتری همراه با موج های عظیم اقیانوس، همه را به کام مرگ می برد و زمین و زمان را زیر و رو می کند یا وقتی که یک باران سیل آسا شهر را در برمی گیرد و همه چیز را نابود می کند، دیده بودیم. اینجا آخرالزمان را زامبی ها درست کرده اند و دوباره مردی اهل خانه و خانواده، همه فن حریف و کارکشته، که از قضا آمریکایی هم هست (!) یک تنه سعی در نجات جهان و آدم هایش دارد. او مثل هر شخصیت دیگری در هر نوع داستان دیگری، از وضعیت آرام ابتدایی جدا می شود و به جهنمی پا می گذارد که باید از آن سربلند بیرون بیاید تا دوباره بتواند همسر و بچه هایش را در کنار خود بیابد و این قضیه، مستلزم طی مراحلی ست که در این فیلم، با گسستگی زیاد، با بی انسجامی فراوان به آن پرداخته می شود. هنگام دیدن بخش های مختلف فیلم، یادِ بازی های اول شخص کامپیوتری افتادم که بازیکن تفنگی به دست دارد و مرحله به مرحله جلو می رود. هر مرحله در مکانی متفاوت، با سختی هایی متفاوت همراه است و اگر بازیکن خیلی حرفه ای باشد، می تواند مراحل را به سلامت گذر کند و نتیجه بگیرد. جری لین، شخصیت این داستان، مرحله به مرحله، برای پیدا کردن سر منشأ بیماری، ابتدا به کره می رود، بعد به اورشلیم می رود، بعد در هواپیما با زامبی ها درگیر می شود و بعد هواپیما در کشوری دیگر سقوط می کند و ماجرا ادامه می یابد. در هر بخش، زامبی ها، سر و کله شان پیدا می شود و البته جری ” باید” صحیح و سالم از این اوضاع عبور کند تا داستان تمام شود. این بخش های مختلف که ذکرش رفت، بدون کوچکترین ارتباطی به یکدیگر، بدون اینکه پیش برنده ی داستان باشند، وجودی صرفاً جذاب دارند تا مخاطب را محو جلوه های ویژه و کلیاتی دیگر بکنند. تصور کنید مثلاً بخش مربوط به مسافرت جری به اورشلیم وجود نداشت. چه اتفاقی می افتاد؟ چه خللی در داستان ایجاد می شد؟ نه تنها اشکالی بوجود نمی آمد، بلکه شاید فیلم منسجم تر هم می شد. در واقع داستان، بعد از رفتن جری و خانواده اش به آن کشتیِ وسط اقیانوس، متوقف می شود و تا زمانی که به بخش های پایانی و صحنه های انصافاً نفس گیر بیمارستان می رسیم، همینطور متوقف می ماند. و دوباره در بیمارستان است که موتورش روشن می شود. به بیان روشن تر، داستانِ فیلم بسیار لُخت و یک خطی ست و فاقد جزئیات. اینگونه است که نریشن های انتهایی فیلم، از زبان جری درباره ی اینکه (( این پایانِ ماجرا نیست ))، بیشتر از آنکه برای ما مفهومی عمیق و نشانه شناسانه پیدا کند بیانگر این است که فیلم قسمت دومی هم دارد که به زودی روانه ی سینماها خواهد شد!
شهر بهم می ریزد …
با سلام خدمت جناب قنبرزاده.البته من اتفاقی به سایت شما ورود نکردم.مطالب شما را همیشه دنبال میکنم.چه زمانی که وبلاگ داشتید،چه زمانی که فیلتر شده بودید و حال هم که سایت دارید.
جای بسی خرسندی ست که از وبلاگ این حقیر دیدن کرده اید.
و سپاس بابت نظر دلگرم کننده تان.
سلام و ممنون از شما. لطف دارید.
ممنونم از مطلب ارزندتون
ارادت.