نگاهی به فیلم بچه ی خوشگل Pretty Baby

نگاهی به فیلم بچه ی خوشگل Pretty Baby

  • بازیگران: بروک شیلدز ـ کیث کاراداین ـ سوزان ساراندون و …
  • فیلم نامه: پالی بلات براساس داستانی از خودش و لوئی مال
  • کارگردان: لوئی مال
  • ۱۱۰ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۱۹۷۸
  • ستاره ها: ۳ از ۵

 وایولت

خلاصه ی داستان: وایولت، دختر بچه ای نوجوان است که در یک روسپی خانه به دنیا آمده و تمامِ زندگی اش را آنجا گذرانده. به دنبالِ ورود یک عکاسِ جوان برای گرفتن عکس های هنری از زنانی که در آنجا مشغولِ کارند، کم کم وایولت به او احساس نزدیکی می کند …

یادداشت: یک اثر جسورانه ی دیگر از لوئی مال. در تمامِ طول مدت فیلم، در فکرِ این بودم که بروک شیلدز که در زمانِ بازی در فیلم تنها سیزده سالش بوده، چطور اینقدر بی پروا و جسورانه جلوی دوربینِ لوئی مال رفته و با چه بلوغ و استعداد و فکرِ فراخی، این نقش را ایفا کرده. از همان نمای اولی که مال با هوشمندی انتخاب کرده، مفهومِ اثر هویداست: در حالی که نما روی وایولتِ زیبا، ثابت مانده، صدای ناله های لذت گونه ی یک زن را می شنویم و در حالیکه فکر می کنیم وایولت در حالِ تماشای زن و مردی در حال معاشقه است، در نمای بعدی متوجه می شویم که در واقع این صدای ناله های دردناکِ زنی ست که در حال به دنیا آوردن بچه اش است؛ وایولت همینجا به دنیا آمده و پیشه اش، مثل مادر، روسپیگری ست. اینطوری ست که وارد فضای داستان و محیط روسپی خانه می شویم. وایولت خود را بزرگ می پندارد و هر طور شده می خواهد همرنگِ زنانِ آن محیطی بشود که عمرش را آنجا، همراه آنها گذرانده. رفتارِ عجیبِ او هنگام اولین تجربه ی همخوابگی اش با یک مردِ میانسال، آمیخته ای از ترس و شیطنت های بچه گانه است. او هیچگاه بچگی نکرده و رفتارهایش آمیخته ای از ذات سرخوشِ کودکانه و حس بزرگسالیِ زودرس به خاطرِ زندگی میان آن زنان روسپی ست. او که مثل یک زنِ بالغ، آنطور که از زنانِ دیگر آموخته، دلبری می کند و توجه مردان را به خود جلب می نماید، در عین حال بعد از همخوابگی اش با مرد میانسال، آن ذاتِ کودکانه اش را بروز می دهد و شروع می کند به خنده و شوخی. انگار بین دنیای کودکان و بزرگترها، معلق مانده و تکلیفِ خود را نمی داند. حس او به عکاسِ جوان هم تلفیقی از همین دو احساس متناقض است؛ او می خواهد بزرگ نشان دهد، طوری که حتی وقتی عکاس برای او عروسک می خرد، عصبانی می شود، اما در عین حال نمی تواند خستگی خود را از ژست های خسته کننده ای که عکاس از او می خواهد بگیرد، پنهان کند یا نمی تواند از کنجکاوی بچه گانه ی خود درباره ی وسایل عکاس جلوگیری کند … وایولت هنوز هم بچه است.

وایولتِ زیبا ...

وایولتِ زیبا …

یادداشتی کوتاه بر « شام من با آندره »، فیلم دیگری از لوئی مال در « سینمای خانگی من » ( اینجا )

۳ دیدگاه به “نگاهی به فیلم بچه ی خوشگل Pretty Baby”

  1. سلام
    لطفا به وبلاگم سر بزنین و درباره جدیدترین پستم نظر بدین

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم