نگاهی به فیلم موذی Insidious

نگاهی به فیلم موذی Insidious

  • بازیگران: پاتریک ویلسون ـ رز بایرن ـ تای سیمپکینز و …
  • نویسنده: لی وانل
  • کارگردان: جیمز ون
  • ۱۰۳ دقیقه؛ محصول آمریکا، کانادا؛ سال ۲۰۱۰
  • ستاره ها: ۱ از ۵

منطق کارتونی، اجرای کارتونی

خلاصه ی داستان: خانواده ی لمبرت، به تازگی به خانه ی جدید اسباب کشی کرده اند. دالتون، پسر کوچک خانواده یک روز بر اثر کنجکاوی در اتاق زیر شیروانی از روی نردبان می افتد و به کما می رود. همزمان با این ماجرا، رناتا، مادر خانواده، آدم های عجیب و غریبی را در خانه می بیند …

یادداشت: باز هم اسباب کشی به یک خانه ی جدید، باز هم صدای قژ قژ در، باز هم اتاق زیرشیروانی ترسناک، باز هم نشانه هایی مبنی بر وجود اجنه و ارواح … همه چیز بر طبق کلیشه های رایجِ یک فیلم ترسناک ماورائی چیده شده و قرار است به این فکر بیفتیم که این کارهای شیطانی را چه کسی انجام می دهد و چرا؟ سازندگان، ابتدا ما را به این شک دچار می کنند که شاید پسرِ در کُما رفته ی خانواده، مسبب تمام این کارها باشد. اما کمی جلوتر، این فرضیه باطل می شود و تماشاگر می ماند تا ببیند چه اتفاقی قرار است بیفتد. اما هر چه که جلوتر می رویم، فیلم به بیراهه ای عجیب و پرت و پلا می لغزد که باورنکردنی ست. می خواهم بگویم نیمه ی دوم فیلم، جایی که پدر قرار است به آن دنیا ( واقعاً کدام دنیا؟! ) برود و پسر را برگرداند، حال و هوای داستان به سمت یک فیلم فانتزیِ بچه گانه می رود که هیچ ارتباطی با نیمه ی اولش ندارد، دو نیمه ی کاملاً جداگانه از لحاظ فضاسازی و همچنین جنس ترس. جدا از این قضیه، شخصیت سازی ها آنقدر سطحی شکل گرفته اند که اصولاً این داستان را مضحک تر هم جلوه می دهند. به عنوان مثال دقت کنید به پدر خانواده که معلوم نیست چرا باید معلم باشد و یا چگونه باید آن چرخش انتهایی داستان را باور کنیم، جایی که از زبانِ مادرش می شنود که او ( مرد ) هم مانند پسرش، در بچگی دچار کُما شده بوده و نزدیک بوده جسمش در تسخیرِ اجنه قرار بگیرد و حالا تنها اوست که می تواند پسر را نجات دهد. این منطق کارتونی، با اجرای کارتونی ترِ جیمز ون در سکانس « آن دنیا » ( آخرش نفهمیدم این « آن دنیا » کجاست؟! ) و موجودات بچه گانه ای که مثلاً برای ترساندن تماشاگر طراحی شده اند، فیلم را تبدیل به مضحکه می کند. مضحکه ای که بی شک خودِ کارگردان کارکشته ی فیلم، دخالت مستقیمی در آن دارد.

بدون شرح!

بدون شرح!

یادداشت فیلم « احضار »، اثر دیگری از جیمز ون، در « سینمای خانگی من »

۴ دیدگاه به “نگاهی به فیلم موذی Insidious”

  1. حمید گفت:

    ” آن دنیا “، یعنی دنیای روح های سردرگمی که به واسطه ی اعمال زشتشان و یا ضعف هایشان، در ظلمت و سیاهی اسیرند و رنج میکشند.
    اتفاقا این فیلم، از بسیاری از فیلمهای ترسناک دیگه، یک سر و گردن بالاتره.
    البته با کمال احترام نسبت به نقد شما، به هر حال سینما عرصه ی تفاوت سلیقه ها نیز هست
    موفق باشید

  2. سارا گفت:

    بالاخره یه نفر پیدا شد که به اندازه من از فیلم بدش اومده باشه! بچگانه بهترین تعریف برای این فیلمه

  3. امیر مستلزم گفت:

    واقعا جالب است ؛ شاید افراطی ترین نقدی هست که میتونست باشه!
    از لحاظ موسیقی بگیرید تا فضا سازی رعب آور فیلم ،شاهکار بود
    احتمالا شما بخاطر چنگولک زدن به اصطلاح شیطان روی دیوار یا گریم بد شخصیت منفی شما را واداشت که صفت بچگانه را به کار ببرید
    واقعا جای تاسف است این نقد ضعیف و بی در و پیکرتون

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم