مقایسه ی اجمالی سایت های سینمایی داخلی و خارجی

به نظرم این ماجرای نبودِ یک منبع موثق و مطمئن برای فیلم های ایرانی، خودش معضل بزرگی ست که خیلی دست کم گرفته می شود. شما وقتی به سایت عظیمی مثل آی ام دی بی نگاه می کنید، همه چیز آنقدر دقیق و درست است که گاه من را به فکر وادار می کند که چطور اینقدر مرتب و منظم و موثق، تمامِ فیلم های دنیا ( دقت بفرمایید: تمام فیلم های دنیا ) را تحت پوشش قرار می دهد؟ چه افرادی پشتِ کار هستند و با چه سیستمی این کار صورت می گیرد؟ شاید حالا برای کسانی که سررشته ای از کامپیوتر و الگوریتم های کامپیوتری و این حرف ها دارند، مسئله ای که در بالا ذکرش رفت، آنقدرها هم پیچیده نباشد، اما برای منِ نامطلع، خیلی پیچیده است. چطور می شود آمار فلان فیلمِ بسیار بسیار مهجوری که در بوق و اندی سالِ پیش ساخته شده و شاید تنها چند ده نفر دیده باشندش، به شکل دقیق و حتی همراه با عکس و توضیحات دیگر، را در آورد؟ همیشه به این فکر می کنم آیا می شود رسید به آخرین صفحه ی سایت؟ یعنی مثلاً آنقدر بروید جلو که دیگر بعد از آن لینکی وجود نداشته باشد که شما را به صفحه ی دیگری ارجاع بدهد؛ یعنی برسید تهِ سایت! شاید فکرِ کودکانه ای به نظر برسد اما خوب که نگاه کنید متوجه خواهید شد که منظورم از بیانش، نشان دادنِ عظمت این سایت و البته سایت های مشابه است. حتی گردانندگان این سایت، کار را به آنجا رسانده اند که درباره ی هر فیلم به شما چند کلمه ی کلیدی می دهند. کلماتی که به نوعی با فیلم و داستانش در رابطه است. مثلاً اگر فیلم درباره ی رابطه ی پدر و پسر باشد و در آن قتلی هم اتفاق بیفتد، کلمات کلیدی می شود: رابطه ی « پدر و پسر »، « قتل » و مشابه این ها. این کلمات نه تنها یک شمای کلی از حال و هوای داستان فیلم می دهند، بلکه شما را راهنمایی می کنند به سمت فیلم هایی که در داستان آن ها، به نوعی از انحا، این کلمات نقش بازی می کنند یعنی شما می توانید با جستجوی یک کلمه، مثلاً همین « قتل »، به فیلم هایی برسید که در آنها، « قتل » نقش مهمی بازی می کند. خب این خیلی پیچیده است دیگر! نیست؟! و تازه حالا این اطلاعات فقط درباره ی فیلم ها هم نیست. ماجرا آنقدر گسترده است که به زندگینامه ی گاه مفصلی از کارگردانان، بازیگران، صدابرداران، نویسندگان، تهیه کنندگان و حتی مسئولین سیم کشی سر صحنه ی فیلم هم می کِشد.

اما حالا این موضوع در ایران چگونه است؟ سایتی هست مانند « سوره ی سینما » که ـ مثلاً ـ اطلاعات درباره ی فیلم ها را جمع آوری کرده است. لطفاً یک سری بزنید. تنها اطلاعاتی که درباره ی فیلم های ایرانی ( توجه بفرمایید: نگفتم همه ی فیلم های دنیا، فقط فیلم های ایرانی ) در این سایت دیده می شود، اسم بازیگران است و نویسنده و کارگردان و اینکه فیلم محصول کدام کشور است! واقعاً دستتان درد نکند! زحمت کشیدید! حالا این ها به کنار، موضوع خنده دارتر جایی ست که مدت زمانِ همه ی فیلم ها در این سایت نود دقیقه است. اگر باور نمی کنید، خودتان نگاهی بیندازید. فیلم ها چه هشتاد دقیقه باشند، چه نود دقیقه باشند، چه صد و بیست دقیقه باشند، در این سایت فقط نود دقیقه هستند، نه یک دقیقه بالا، نه یک دقیقه پایین! یعنی آنقدر در جمع آوری اطلاعات، آنهم تنها برای مثلاً دویست سیصد فیلم در سال، ضعف وجود دارد که حتی نمی توانند مدت زمان فیلم را به شکل درستی اطلاع رسانی کنند. با این حساب من چطور باید اطمینان کنم به مثلاً لیستِ جوایزِ فیلم؟!  اگر فیلم در جشنواره ی قفقاز جایزه آورده باشد و آن را به حساب جشنواره ی ونیز نوشته باشند، تکلیف چیست؟! حالا بگذریم از این که معمولاً لیست جوایز و مخلفاتِ دیگری که برای هر فیلم در نظر گرفته شده، ( مثلاً یک بخش متعلق است به « دیدگاه عوامل فیلم »! یادِ ضرب المثل سنگ بزرگ، علامتِ نزدن است، افتادم ) همیشه غیرفعال است. حالا جالب ترین بخش قضیه جایی ست که وقتی همان فیلمِ ایرانی را در آی ام دی بی جستجو کنید، مدت زمانِ صحیح فیلم را خواهید دید. مطمئن نیستم اما احتمالاً اطلاعاتی که درباره ی فیلم های جدید، مخصوصاً فیلم های جدیدِ کشورهای دیگر، در سایت آی ام دی بی قرار می گیرد، توسط عوامل خودِ فیلم به گوشِ گردانندگان سایت می رسد. فکر می کنم چنین سیستمی باشد و اگر اینطور باشد، سئوال اینجاست که چرا عوامل یک فیلمِ تازه تولید شده، اطلاعاتِ درستِ فیلمشان را به سایت هایی نظیر این « سوره ی سینما » هم نمی دهند که لااقل این ها هم یک نصیبی ببرند طفلکی ها! اینقدر گیرِ دقیقه ی نود نباشند! دیگر سایت های ایرانی هم که در کار جمع آوری اطلاعات فیلم ها و اهالی سینما هستند هم البته از ضعف های مفرطی رنج می برند که فرصت گفتنش نیست. مثلاً سایتی مانند « آی ام دی بی فارسی » هست که نمی دانم البته به چه اجازه ای، اسم و لوگوی سایت اصلی را استفاده می کند و سر و شکلش را مثل آی ام دی بی اصلی، طراحی کرده است. از این موضوع که بگذریم، نگاهی خیلی اجمالی به کلیات و جزئیات اطلاعات جمع آوری شده، هر خواننده ای را متوجه این نکته می کند که چقدر فرق ( این ” چقدر فرق” را با شدت و حدت و از ته گلو تلفظ کنید ) وجود دارد. یعنی خب برخی مواقع، حتی مقایسه ی اینکه دو چیز چقدر از هم دور هستند، در واقع پایین آوردنِ شأن آن چیزی ست که برتری دارد. پس کلاً مقایسه نکنیم بهتر است.

در انتها این سئوال به ذهن می آید که واقعاً برای بنیان گذاری یک سایت مفصل و دقیق و به روز و پر جزئیات، چه چیزهایی لازم است؟ پول؟ افراد متخصص؟ افراد پیگیر؟ افراد عاشق؟ همه ی این ها با هم؟

یک دیدگاه به “مقایسه ی اجمالی سایت های سینمایی داخلی و خارجی”

  1. سلام دوست عزیز
    دومین پیش شماره دوهفته‌نامه سینمای خانگی منتشر شد. این پیش شماره که در ۶۸ صفحه منتشر شده به بررسی و تحلیل فیلم های سینمای ایران و خارجی و انیمیشن پرداخته است.
    فیلم‌های سینمایی ایرانی «پله آخر»، «حوض نقاشی»، «هیس! دخترها فریاد نمی زنند»، «گلوگاه»، «دوباره با هم» از فیلم های مطرح شده در پیش شماره نشریه سینمای خانگی است.
    در بخش جهان نما که به فیلم‌های خارجی می‌پردازد، فیلم‌های سینمایی «هوگو»، «هابیت» و «میراث بورن» و در بخش دنیای نقش‌ها فیلم‌های سینمایی انیمیشن «رمز مارکوپولو»، «شیردل» و «حیوانات قهرمان» دیده می‌شود.
    در بخش فانوس نشریه سینمای خانگی، موضوع تبلیغات در شبکه نمایش خانگی، نقد مخاطبان، تحلیل بازار شبکه خانگی و گفتگو با گوهر خیراندیش به چشم می‌خورد. همچنین در بخش نظرخواهی از مخاطبان نشریه خواسته شده‌است تا پس از دیدن ۲۵ فیلم ایرانی و خارجی موجود در بازار نظر خود را نسبت به آنها اعلام نمایند.
    مهدی عظیمی میرآبادی که صاحب امتیاز و مدیرمسئول دوهفته‌نامه سینمای خانگی است، توسط علی آقاغفار، پرویز فارسیجانی، جمشید خوشدل، منوچهر اکبرلو، عبداله عمیدی، مریم پوریامین، رضا تقدسی و کیوان امجدیان به عنوان شورای سیاست‌گزاری، همراهی می‌شود و تحریریه نشریه را نیز مریم میرمحمدی، محمدحسین سلیمی، رضا استادی و سعید کیائی برعهده دارند.

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم