نگاهی به فیلم کریمر علیه کریمر Kramer vs. Kramer

نگاهی به فیلم کریمر علیه کریمر Kramer vs. Kramer

  • بازیگران: داستین هافمن ـ مریل استریپ ـ جاستین هنری و …
  • فیلم نامه: رابرت بنتون براساس رمانی از آوری کورمن
  • کارگردان: رابرت بنتون
  • ۱۰۵ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۱۹۷۹
  • ستاره ها: ۴ از ۵

بازیِ پدر و مادر

خلاصه ی داستان: جوانا کریمر، به دلایلی شخصی، تد کریمر و پسر کوچکشان بیلی را ترک می کند. تد که در آستانه ی به دست آوردن شغلی مهم است، وقتی با بیلی تنها می ماند، تمام تلاش خود را می کند تا به خوبی از پسرش مراقبت کند اما این کار ساده ای نیست …

یادداشت: رابرت بنتون در این درام خوش ساخت، به آسیب شناسی مشکلات خانواده ای از هم گسیخته می پردازد. خانواده ای که در آن، پدر، سعی می کند جای خالی مادری را که معلوم نیست به چه علت، یک روز گذاشته و رفته، پُر کند. برای پرداختن به ظرافت های کارگردانی و جزئیات هر صحنه، باید چند باری فیلم را دید تا کاملاً در چند و چونِ ماجرا قرار گرفت. در این فیلم جذاب، هر چیزی سر جای خود قرار گرفته، از فیلم نامه ای که از روی رمان اقتباس شده بگیرید تا بازی های همدلی برانگیز بازیگرانش که هر دو هم برنده ی جایزه ی اسکار شده اند. فیلم نامه ی « کریمر علیه کریمر » روندی کاملاً کلاسیک و خطی را دنبال می کند که با چینشی دقیق و مثال زدنی، همه چیز طوری در کنار هم قرار گرفته تا اوج و فرود داستان را با دقت تمام دنبال کنیم. فیلم با یک گره آغاز می شود که طی آن، جوانا، خسته از زندگی با تد، می خواهد بگذارد و برود. تد که درگیر کارش است و در آستانه ی گرفتن شغلی مهم، کم کم خود را در موقعیتی خطیر می بیند. صحنه ی درست کردن صبحانه، به خوبی واقعیت جدید زندگی تد را برای او و ما آشکار می کند؛ درست کردن یک صبحانه ی ساده، تبدیل به آشفته بازاری می شود که بیا و ببین! تد هر چند که به رئیسش تأکید می کند نخواهد گذاشت زندگی خانوادگی روی کارش تأثیر بگذارد، اما نمی تواند به این قول وفادار بماند. پسر به خاطر نبودِ مادر بهانه گیری می کند و تد، کلافه، به این در و آن در می زند تا توجه پسر کوچک را به خود جلب کند که این اتفاق بعد از کش و قوس هایی بین آن دو، کم کم اتفاق می افتد و در صحنه ی افتادن پسر از سُرسُره و رساندن او به بیمارستان در حالیکه تد بغلش کرده و هراسان در خیابان می دود، به نقطه ی اصلی اش می رسد. اینجاست که بار عاطفی اثر گسترش پیدا می کند و پدر و پسر ( مخصوصاً پسر ) می فهمند که چقدر عاشق هم هستند. اما فیلم نامه ی خوب، فیلم نامه ای ست که شخصیت اصلی اش را در بدترین وضعیت ممکن قرار دهد و کاری بکند که آدمش برای رسیدن به وضعیت متعادل، دست به تلاش بزند؛ در میانه های فیلم شاهد بازگشت مادر هستیم. او آمده تا حق حضانت فرزندش را به عهده بگیرد. تکرار صحنه ی درست کردن صبحانه، به خوبی به ما یادآوری می کند که این پدر و پسر حالا دیگر چقدر به هم وابسته هستند و می توانند از پسِ کارهایشان بربیایند؛ هر چه در صحنه ی اول، تد همه چیز را بهم ریخته بود و آشپزخانه را به گند کشیده بود، این بار پدر و پسر با همکاری هم، در سکوت، صبحانه ی کاملی درست می کنند بدون آسیب رساندن به خودشان و کثیف کردن دور و برشان. اما مشکل وقتی به اوج خود می رسد که تد از سوی رئیسش به دلیل کم کاری اخراج می شود و بعد از این است که او تلاش می کند وضعیت را به حالت عادی برگرداند. او نمی خواهد بازنده ی این بازی باشد. فیلم البته در بی گناه جلوه دادنِ مادر هم کوتاهی نمی کند. بازی تأثیربرانگیزِ مریل استریپ باعث می شود ما دیدگاه منفی ای نسبت به مادری که انگار بیخود و بی جهت گذاشته و رفته، پیدا نکنیم. او هم انگار دلایل خود را دارد و هنگامی که در دادگاه، رو به قاضی، از زندگی اش می گوید، نگاههای همدلی برانگیزِ تد به او، متوجهمان می کند که آن ها هنوز عاشق هم هستند و یکدیگر را مقصر نمی دانند.

همانطور که ذکرش رفت، کارگردانی شسته رفته و پرداخت شده ی بنتون، انرژی ای به فیلم بخشیده که باعث ماندگار شدنش شده است. نگاه کنید به آن صحنه ی بی نظیرِ رساندن بیلی به بیمارستان که تد او را بغل کرده و در کوچه و خیابان می دود و دوربین هم همراه آن ها و به موازاتشان، چند کوچه و خیابان را رد می کند تا به درِ بیمارستان می رسند. یا دقت کنید به سکانسی که تد بعد از اخراج، به شرکت دیگری رفته و هر طور شده می خواهد کاری هر چند پایین تر از شأن خود، به دست بیاورد. صحبت او با رئیس شرکت درست زمانی اتفاق می افتد که در راهرو، کارمندان شرکت جشن گرفته اند و همه جا حسابی شلوغ است. موقعیت خطیر تد و تضادش با شادی کارمندان شرکت، وضعیتی را شکل می دهد که به طنزی سیاه پهلو می زند و سنگینی مشکل تد را بیش از پیش به ما نشان می دهد. از این دست صحنه ها، در فیلم زیاد دیده می شود که وقتی بعد از سال ها، دوباره موفق به دیدنش شدم، بیشتر به چشمم آمد. در نهایت باید به اسم فوق العاده ی اثر اشاره کنم که ما را یکراست پرتاب می کند به میان ماجرا و ضمن با مسما بودن، طنز شیرینی را هم به ذهن متبادر می کند.

سکانس فوق العاده ی درست کردن صبحانه ...

سکانس فوق العاده ی درست کردن صبحانه …

۱۲ دیدگاه به “نگاهی به فیلم کریمر علیه کریمر Kramer vs. Kramer”

  1. سمانه گفت:

    سلام میشه لطفا در قسمت دانلود سکانس ها قسمتی از فیلم “درخشش”رو بگذارید…من این فیلم رو ندیدم…ممنون

    • damoon گفت:

      سلام
      در دستور کارم بود که سکانسی از « درخشش » را قرار بدهم، اما به تازگی، به دلایلی تصمیم گرفته ام بخش « سکانس » را به طور کلی حذف کنم از سایت. باید ببینم چه می شود.

  2. رضا گفت:

    بازی مریل استریپ تو این فیلم خیلی خوبه

  3. coldplay گفت:

    یکی از بهترین فیلم هایی که دیدم.
    ۴.۵ از ۵

  4. حسین مبشری گفت:

    خیلی خوب بود‌..خصوصا برای من که زندگی مشابهی را تجربه میکنم…کاش زندگی واقعی شبیه فیلم بود و بسته به نظر کارگردان

  5. وحیده گفت:

    همین الان دیدمش
    فیلم بسیار بسیار زیبایی بود
    با اینکه شرایطم کاملا مشابه این زوج نیست اما همون مقدار شباهت در روند جدایی هم باعث شد اشک از چشمانم جاری بشه. حتی اگر شباهت در شرایطم هم نبود،باز هم روایت فیلم و بازیها، خیلی خوب باعث میشه رفتارهای این زوج برای من قابل درک باشه

  6. مه‌سا گفت:

    فیلمی بی نظیر با بازی های درخشان دو بازیگر از دو سبک متفاوته بازیگری

  7. 小津安二郎 گفت:

    سلام.سکانسی هست که پسر دونات ها رو میاره روی میزِ صبحانه و پدر خواب آلود به پسر ملحق میشه.این سکانس به ادای احترام به فیلم »Kid« ،اثر چاپلین نیست؟.نمی دونم یادتون میاد؟

  8. 小津安二郎 گفت:

    در فیلم kid پنکیک بود این فیلم دونات!

  9. رضا گفت:

    نمی‌دونم ولی برای من این فیلم یه فیلم ضد مرد و فمینیستی هست، همسر و مادری به هر دلیلی درونی ای اما با خودخواهی شوهر و فرزند خردسالش رو رها می‌کنه بعد از کلی مشکلات که مرد باهاش روبرو میشه یهو فیلش یاد هندستون می‌کنه و دلش هوای بچه‌اش رو میکنه، تو طول فیلم هم هیچوقت ابراز پشیمانی نمیکنه دریغ از یک معذرت خواهی، به چشم بیننده همیشه وقارش حفظ میشه و این مرد که همش جلوش خورد میشه و به التماس میوفته! مثه اکثر فیلما.غرورش هیچ جا شکسته نمیشه آخرشم هم دادگاه رای رو به سود اون میده و اونکه انگار از سر بزرگواری حاضر میشه از حقش(؟) بگذره و بچه رو به مرد بده و مرد رو بنوعی مدیون خودش کنه! و تازه با پایان بندی که داره این امکان رو تداعی می‌کنه مرد بی اعتنا به کاری که زن سرش اورده از سر شوق دوست داره زن برگرده و دوباره باهاش زندگی کنه!چند تا فیلم رو‌ سراغ دارید پدری فرزند و همسرش رو ترک کنه و بعد بخواد برگرده و در طول داستان به انواع مختلف جلوی زن خوار و خفیف نشه و آخرش هم عاقبت بخیر بشه؟! من تقریبا هیچی ولی برعکسش مثه این فیلم فراوان:)

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم