نگاهی فیلم هیولاها Monsters

• بازیگران: اسکات مک نیری ـ ویتنی ابل و …
• نویسنده و کارگردان: گرث ادواردز
• ۹۴ دقیقه؛ محصول انگلستان؛ سال ۲۰۱۰
• ستاره ها: ۲ از ۵

انسان ها و هیولاها

خلاصه ی داستان: بر اثر سقوط فضاپیمایی آمریکایی در خاک مکزیک، هیولاهای ترسناک و عظیمی بوجود می آیند که در منطقه ای مرزی، بین آمریکا و مکزیک که به منطقه ی ممنوعه معروف شده، زندگی می کنند. اندرو عکاس و خبرنگاری ست که سعی می کند، سامانتا، دختر توریستی که در مکزیک گیر افتاده را به آمریکا برگرداند …

 یادداشت: باز هم انسان ها دست به کار می شوند تا زندگی را بر خودشان و بر دیگران تیره و تار کنند. دست به کار می شوند تا دنیا را به نابودی بکشانند. هیولاهایی که به وجود می آیند، دست پخت همین انسان هستند. فیلم می خواهد نشان بدهد آدم ها خطرناک تر از این هیولاها هستند و البته با سکانس پایانی و متفاوتش می تواند چنین مفهومی را برساند. جایی که دو شخصیت اصلی، که حالا عاشق هم شده اند با چشمان از حدقه در آمده شان، دو هیولای غول پیکر را می بینند که انگار در حال معاشقه با هم هستند. هر چند فیلم آنچنان روشن نمی کند واقعاً این دو هیولا در حال چه کاری هستند ولی به نظر می رسد فیلمساز خواسته در این صحنه، آن تابوی ذهنی آدم ها درباره ی ترسناک بودن و خطرناک بودن هیولاها را به چالش بکشد و بلافاصله بعد از این لحظه، وقتی که دو هیولا هر کدام به سمتی می روند، دختر و پسر در نمایی نزدیک به هم نگاه می کنند اما در همین هنگام، نظامیانی که مثلاً برای نجات آنها آمده اند، آنها را از هم جدا می کنند و نوع میزانسن کارگردان طوری ست که کاملاً پیداست می خواهد بگوید این آدم ها حتی از هیولاها هم ترسناک تر هستند. این پایان متفاوت باعث می شود فیلم سر و شکلی بگیرد. فیلمی که برای داستان پردازی بسیار کم مایه و لاغر است و گاه تا حد خسته کننده شدن پیش می رود.