نگاهی به فیلم تشریفات La Cérémonie

نگاهی به فیلم تشریفات La Cérémonie

  • بازیگران: ایزابل هوپر ـ ساندرین بونیه ـ ژاکلیت بیسه و …
  • فیلم نامه: کلود شابرول ـ کارولین الیاشف براساس رمانی از راث رندل
  • کارگردان: کلود شابرول
  • ۱۱۲ دقیقه؛ محصول فرانسه، آلمان؛ سال ۱۹۹۵
  • ستاره ها:۳/۵ از ۵

تشریفاتِ نه چندان ساده

خلاصه ی داستان: سوفی، دختر بی سوادی که بسیار آرام و کم حرف به نظر می رسد، در خانه ای اعیانی مشغول به کار می شود. وظایف او به خاطر بزرگی خانه بسیار زیاد است. آشنایی او با دخترِ کارمند پست، یعنی ژان، که نفرت خاصی نسبت به این خانواده ی اعیانی در خود دارد، باعث می شود کم کم به سمتِ او تمایل پیدا کند و کار در خانه را به فراموشی بسپارد …

یادداشت: شابرول، مثل همیشه، با بی رحمی خاص فیلمش را تمام می کند. نگاه او به انسان ها، به نقاط ضعف و تاریک آن ها، او را شبیه روانکاوی نشان می دهد که درست دست روی چرک های درونی می گذارد و آن ها را بیرون می کشد. سوفیِ این فیلم، چگونه می تواند چنین خونسرد و آرام، آدم بکشد؟ این سئوالی ست که شاید جوابی برای آن پیدا نشود. از گذشته ی سوفی، چیزی جز اینکه انگار پدرش را کشته، گفته نمی شود، که این هم صرفاً به این دلیل گفته می شود تا ما با پیش زمینه ای مناسب به سراغ عملیات ترسناک پایانی اش برویم. آشنایی او با ژان، دختر کارمند پست، سرآغاز بی مبالاتی های سوفی ست. ابتدا قرار و مدارها جسته گریخته است؛ سوفی در فرصت های بیکاری اش، ژان را می بیند اما رفته رفته این دوستی، عمق پیدا می کند. ژان به شدت از این خانواده ی ثروتمند متنفر است و سوفیِ ساده دل را هم تهییج می کند تا بر خلاف حرف ها و اوامر آن ها عمل کند، تا برسیم به آن سکانس های تکان دهنده ی پایانی که مو بر تن آدم سیخ خواهد کرد. شابرول مثل همیشه، در این داستان هم به طبقه ی بورژوای فرانسه، طبقه ای که خودش هم از آنجا می آید، می تازد و در اینجا با بی رحمی تمام، کارِ افراد خانواده را یکی یکی می سازد. جایی در اوایل فیلم، خانواده ی ثروتمند، دور میز شام نشسته اند و از مستخدمی حرف می زنند که فردا قرار است به خانه ی آن ها بیاید. آن ها به شوخی، درباره ی اینکه چگونه باید او را در خانه صدا بزنند و یا اینکه آیا او قشنگ است یا زشت، با هم گپ می زنند و می خندند. این صحنه، به خوبی نگاهِ از بالا و ارباب سالارانه ی طبقه ی مرفه را به رخ می کشد. شابرول چند جا هم با قطع هایی معنادار، مثلاً از بی غذا ماندنِ سوفی و ژان به سفره ی رنگارنگِ خانواده ی ثروتمند، بیش از پیش به این تفاوت سطحِ طبقات اشاره می کند. نفرت روی هم انباشته می شود و ناگهان در قسمت پایانی می ترکد. و البته شابرول، این زنانِ متنفر از ساز و کار اجتماع و متنفر از طبقه ی محرومِ خودشان را راحت نمی گذارد.

این زن ها ...

این زن ها …

 یادداشتِ « دختر دو نیم شده »، « لِدا » و « سرژ زیبا »، فیلم های دیگرِ شابرول در « سینمای خانگی من »

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

۴ دیدگاه به “نگاهی به فیلم تشریفات La Cérémonie”

  1. سینا گفت:

    این فیلمو چند سال پیش سینما ۴ پخش کرده بود.نمی دونم سانسور داشت یا نه ولی چفت و بست داشت .خیلی فیلمو دوست داشتم سکانس آخرشم که مو به تن آدم سیخ می کرد.عیدتم مبارک.امیدوارم سال خوبی داشته باشید.سالی پر از اتفاقای خوب و فیلم های خوب.

  2. اِلسا گفت:

    خوشحال شدم که ایزابل هوپر جایزه گرفت تو مراسم چندین ساعت پیش. هر چند فیلمی که بابتش تقدیر شد رو ندیدم.

    این فیلم رو هم دوست دارم و همکاری های مشترک شابرول و هوپر رو.
    ممنون از نوشته تون. دوست داشتم بلندتر می بود و در مورد بازی هوپر مثلاً می نوشتید.
    مرسی

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم