نگاهی به فیلم بچه ها حالشان خوب است The Kids Are All Right

• بازیگران: آنت بنینگ ـ جولیان مور ـ مارک روفالو و …
• فیلم نامه: لیزا چولودنکو  ـ استوارت بلامبرگ
• کارگردان: لیزا چولودنکو
• ۱۰۶ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۲۰۱۰
• ستاره ها: ۳/۵ از ۵

یک خانواده ی غریب

 

خلاصه ی داستان: جولز و نیک، خانواده ای تشکیل داده اند و توسط لقاح مصنوعی، دو فرزند به دنیا آورده اند. همه چیز خوب است تا وقتی که سر و کله ی مردی به نام پال پیدا می شود …

یادداشت: فیلم دیگری از همین کارگردان به نام “high art”  دیده بودم که اثر خسته کننده و بی معنی ای بود و البته اولین فیلم کارگردانش. اما برخلاف فیلم اول او، این فیلم آنقدر روان و جذاب است که زمان را اصلاً حس نمی کنید. موقعیت عجیب و غریبی که آدم ها در آن قرار گرفته اند، آنقدر کنجکاوی برانگیز است که توجه هر کسی را جلب می کند و تا آنجایی که می دانم و فکر می کنم، این باید اولین باری باشد که چنین ایده ای در سینما استفاده می شود. موقیعتی پیچیده و شدیداً خطرناک که در گیر و دار آن، به آدم ها نزدیک می شویم و احساساتشان را مرور می کنیم. خوبی کار اینجاست که نویسندگان مسحور ایده ی بکر خود نشده اند و اتفاقاً داستانی که در پشت این ایده روایت کرده اند، کاملاً ملموس و درگیر کننده است. فکر می کنم تا همین جا هم برای کسانی که فیلم را ندیده اند، کنجکاوی شدیدی پیش آمده که بدانند داستان چیست. این بار به جای هر توضیحی، تنها یک جمله از زبان نیک می گویم که در واقع قلب داستان است. او رو به پال که حالا با ورودش به زندگی آنها، انگار تعادل زندگی آنها را بهم زده، تعادلی که البته به خاطر اعضای غیرمعمول خانواده، چندان هم متعادل به نظر نمی رسد، می گوید: (( این خونواده ی تو نیست. این خونواده ی منه. )) و در واقع از زاویه ای دیگر، فیلم انگار درباره ی زندگی پال است. مردی تنها و در آستانه ی پنجاه سالگی که دنبال تشکیل خانواده است اما هیچ گاه موفق نمی شود. بازی ها همگی در سطح بالایی هستند و با نوعی صمیمیت و گرما، بیننده را با خود همراه می کنند.