کاوِرهای دی وی دیِ محبوب من ـ سری اول

کاوِرهای دی وی دیِ محبوب من ـ سری اول

تصویرِ روی کاوِرِ دی وی دی ( راستش اسم مناسب تری برایش پیدا نکردم ) خودش یک نوع هنر محسوب می شود. گاهی با دیدنِ آن ها، کنجکاوِ دیدنِ خودِ فیلم می شویم ( که معمولاً بعداً می فهمیم چه کلاهی سرمان رفته است! ). برای فهمیدنشان، گاهی باید خودِ فیلم را دیده باشیم تا متوجه نکته شان بشویم و گاهی هم شاید ( که کمتر اتفاق می افتد ) فارغ از محتوای فیلم، تصویرِ کاور، فقط از لحاظ زیبایی شناسانه جذاب است که در مجموعه ای که من انتخاب کردم، از هر دو مورد وجود دارد. یعنی برخی کاورها حتماً باید فیلمش را دیده باشید تا نکته اش دستتان بیاید و برخی را هم به شکل مستقل می توانید دوست داشته باشید. طبیعتاً آنقدر فیلم در دنیا ساخته شده و برای هر فیلم هم آنقدر پوستر و همچنین کاوِرِ دی وی دی طراحی شده که اگر هزار سال هم وقت داشته باشیم، نمی توانیم تمام طراحی ها را ببینیم. پس من اکتفا کردم به کاورِ دی وی دی های آرشیو فیلم های خودم و البته کاورهایی که در اینترنت، اینطرف آنطرف، دیده بودم و به چشمم جذاب آمده بودند. ناگفته پیداست که خیلی از کاورها، به دلیل مسائلی ( می دانید دیگر! ) امکان انتشارشان وجود نداشت. از آنجایی که تصاویرِ روی جلدِ فیلم ها، تمام نشدنی ست و هر بار عکس جدیدی به لیست اضافه خواهد شد، در نتیجه این بخش هم شاید هیچ وقت تمام نشود و همینطور ادامه داشته باشد. سری اول عکس ها را امروز با هم خواهیم دید.

1

1

2

2

3

3

4

4

5

5

 

6

6

 

7

7

 

8

8

 

9

9

 

10

10

 

11

11

 

12

12

 

13

13

 

14

14

 

15

15

 

16

16

 

17

17

 

18

18

 

19

19

 

20

20

 

21

21

 

22

22

 

23

23

 

24

24

 

25

25

 

26

26

 

27

27

 

28

28

 

29

29

 

30

30

 

31

31

 

32

32

 

33

33

 

34

34

 

35

35

 

36

36

 

37

37

 

38

38

 

39

39

 

40

40

۴ دیدگاه به “کاوِرهای دی وی دیِ محبوب من ـ سری اول”

  1. سمانه گفت:

    بخش جذابی را به سایت اضافه کرده اید. مشتاق دیدن فیلم “داستان دو خواهر” هستم.

  2. فرشید گفت:

    آقا دامون عزیز
    به جز دو یا سه تا از این فیلمها بقیه رو دیدم
    اما یه نکته ای هست
    اینکه با دیدن بعضی از این کاورها آدم وسوسه میشه دوباره بعضی از این فیلمها رو ببینه
    مثل فیلم mother
    اسب تورین

    یادش بخیر آلمان سال صفر رو تو سینما دیدم…
    قدرت جادویی سینما همینه
    یک فریم یا یک تصویر میلیونها تصویر و خاطرات رو زنده میکنه

    ببخشید حرف زیاد زدم………….

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم