از نگاه قاب ها – فیلم وضعیت بشری ساخته ی ماساکی کوبایاشی

از نگاه قاب ها – فیلم وضعیت بشری ساخته ی ماساکی کوبایاشی

دو بخش قبلی « از نگاه قاب ها » را ( اینجا ) و ( اینجا ) مشاهده کرده بودید. برای قسمت سوم، قسمت سوم و پایانی از سه گانه ی عظیمِ کوبایاشی یعنی « وضعیت بشری » را در نظر گرفته ام. جایی که کاجی، این سربازِ بی گناه، به انتهای مسیر زندگی اش رسیده، ژاپن شکست خورده، سبعیت و خونخواری انسان ها به اوج خودش رسیده و آشنا به آشنا رحم نمی کند اما کاجی، به یاد عشقش، تلاش می کند همچنان انسان بماند و آلوده نشود اما انگار شدنی نیست.

کوبایاشی در این سه گانه، قدرت کارگردانی خود را به رخ می کِشد و نشان می دهد چگونه توسط ضرباهنگ درست، نمابندی های بی نظیر و جزئیات دیگر، می توان داستان را پیش برد و حتی چیزی هم به آن اضافه کرد. چیزی که شاید داستان از بیان آن عاجز باشد و به حرف و دیالوگ در نیاید. قسمت سوم این سه گانه ی سترگ، پر است از نماهای دور و نزدیک. در نماهای دور، انسان ها، در پس زمینه ی طبیعتِ یک دستِ اطراف دیده می شوند و گاه در این پس زمینه، آنقدر ریز هستند که شبیه مورچه هایی به نظر می رسند. کوبایاشی گاه با برتری دادنِ محیط اطراف به آدم هایش، آن ها را ناچیز ( اگر نگوییم حقیر ) نشان می دهد. نگاه کنید به قاب های شماره ی ۱ تا ۹ و آدم هایی که در زمینه ی طبیعت، گم هستند.

قاب شماره ی 1

قاب شماره ی ۱

قاب شماره ی 2

قاب شماره ی ۲

قاب شماره ی 3

قاب شماره ی ۳

قاب شماره ی 4

قاب شماره ی ۴

قاب شماره ی 5

قاب شماره ی ۵

قاب شماره ی 6

قاب شماره ی ۶

قاب شماره ی 7

قاب شماره ی ۷

قاب شماره ی 8

قاب شماره ی ۸

قاب شمار ه ی 9

قاب شمار ه ی ۹

در قاب های ۱۰ تا ۱۴، کوبایاشی از همان نماهای دور، به نماهای نزدیکِ چهره ی آدم هایش می رسد. چهره هایی درد کشیده و زجردیده که در کشاکشِ دورانِ وحشیگری و نامردیِ انسان ها، بیش از پیش در هم فرو رفته و از ریخت افتاده است. او آن نماهای دور را در تقابل با این نماهای نزدیک قرار می دهد تا موشکافانه، انسان هایی را حلاجی کند که به دستِ خود، خودشان را گرفتار کرده اند.

قاب شماره ی 10

قاب شماره ی ۱۰

قاب شماره ی 11

قاب شماره ی ۱۱

قاب شماره ی 12

قاب شماره ی ۱۲

قاب شماره ی 13

قاب شماره ی ۱۳

قاب شماره ی 14

قاب شماره ی ۱۴

در قاب های ۱۵ تا ۲۹، کوبایاشی از همان فرمول خود استفاده می کند، همان دور بودن و نزدیک شدن، با این تفاوت که اینبار دوربینش برای نشان دادنِ وضعیت نامتعادلِ روحی و روانی و جسمی آدم هایش، از کج شدنِ کادر بهره می برد.

قاب شماره ی 15

قاب شماره ی ۱۵

قاب شماره ی 16

قاب شماره ی ۱۶

قاب شماره ی 17

قاب شماره ی ۱۷

قاب شماره ی 18

قاب شماره ی ۱۸

قاب شماره ی 19

قاب شماره ی ۱۹

قاب شماره ی 20

قاب شماره ی ۲۰

قاب شماره ی 21

قاب شماره ی ۲۱

قاب شماره ی 22

قاب شماره ی ۲۲

قاب شماره ی 23

قاب شماره ی ۲۳

قاب شماره ی 24

قاب شماره ی ۲۴

قاب شماره ی 25

قاب شماره ی ۲۵

قاب شماره ی 26

قاب شماره ی ۲۶

قاب شماره ی 27

قاب شماره ی ۲۷

قاب شماره ی 28

قاب شماره ی ۲۸

قاب شماره ی 29

قاب شماره ی ۲۹

 

شاید در قاب های ۳۰ تا ۳۲، برای اولین بار باشد که آدم های کوبایاشی را در آرامش می بینیم. نور مهتاب، آبِ ساکن دریاچه، سربازی کثیف و خسته و زنی زیبا.

قاب شماره ی 30

قاب شماره ی ۳۰

قاب شماره ی 31

قاب شماره ی ۳۱

قاب شماره ی 32

قاب شماره ی ۳۲

اما قاب های ۳۳ تا ۵۵، یکی از فصول تماشایی فیلم است که به تناوب هم از نماهایی دور و هم از نماهای بسیار نزدیک در آن بهره گرفته شده است. دشمن به روستا نزدیک می شود و مردمِ وحشت زده ی روستا، به امید سربازانِ ژاپنی در گوشه و کنار پنهان شده اند غافل از اینکه وقتی به چهره ی سربازان نزدیک می شویم، آن ها هم دستِ کمی از مردمِ عادی ندارند.

قاب شماره ی 33

قاب شماره ی ۳۳

قاب شماره ی 34

قاب شماره ی ۳۴

قاب شماره ی 35

قاب شماره ی ۳۵

قاب شماره ی 36

قاب شماره ی ۳۶

قاب شماره ی 37

قاب شماره ی ۳۷

قاب شماره ی 38

قاب شماره ی ۳۸

قاب شماره ی 39

قاب شماره ی ۳۹

قاب شماره ی 40

قاب شماره ی ۴۰

قاب شماره ی 41

قاب شماره ی ۴۱

قاب شماره ی 42

قاب شماره ی ۴۲

قاب شماره ی 43

قاب شماره ی ۴۳

قاب شماره ی 44

قاب شماره ی ۴۴

قاب شماره ی 45

قاب شماره ی ۴۵

قاب شماره ی 46

قاب شماره ی ۴۶

قاب شماره ی 47

قاب شماره ی ۴۷

قاب شماره ی 48

قاب شماره ی ۴۸

قاب شماره ی 49

قاب شماره ی ۴۹

قاب شماره ی 50

قاب شماره ی ۵۰

قاب شماره ی 51

قاب شماره ی ۵۱

قاب شماره ی 52

قاب شماره ی ۵۲

قاب شماره ی 53

قاب شماره ی ۵۳

قاب شماره ی 54

قاب شماره ی ۵۴

قاب شماره ی 55

قاب شماره ی ۵۵

در قاب های ۵۶ تا ۶۹ ، دوربینِ کوبایاشی، از دور به نزدیک می رسد و بعد دوباره دور می شود؛ همچنانکه در کادرهای ۱۵ تا ۲۹ هم دیده بودیم. کوبایاشی با این نوع دکوپاژ خودش، با این دور و نزدیک شدن ها، تلاش می کند برسد به وضعیتِ ناپایدارِ بشری.

قاب شماره ی 56

قاب شماره ی ۵۶

قاب شماره ی 57

قاب شماره ی ۵۷

قاب شماره ی 58

قاب شماره ی ۵۸

قاب شماره ی 59

قاب شماره ی ۵۹

قاب شماره ی 60

قاب شماره ی ۶۰

قاب شماره ی 61

قاب شماره ی ۶۱

قاب شماره ی 62

قاب شماره ی ۶۲

قاب شماره ی 63

قاب شماره ی ۶۳

قاب شماره ی 64

قاب شماره ی ۶۴

قاب شماره ی 65

قاب شماره ی ۶۵

قاب شماره ی 66

قاب شماره ی ۶۶

قاب شماره ی 67

قاب شماره ی ۶۷

قاب شماره ی 68

قاب شماره ی ۶۸

قاب شماره ی 69

قاب شماره ی ۶۹

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم