نگاهی به فیلم کارلوس Carlos
- بازیگران: ادگار رامیرز ـ الکساندر شیر ـ آلخاندرو آرویو و …
- فیلم نامه: الیویه آسایاس ـ دن فرانک
- کارگردان: الیویه آسایاس
- ۳۳۰ دقیقه؛ محصول فرانسه و آلمان؛ سال ۲۰۱۰
- ستاره ها: ۴ از ۵
پدرخوانده
خلاصه ی داستان: بیست سال از زندگی ایلیچ رامیرز سانچز معروف به کارلوس، یکی از معروفترین تروریست های دنیا که در لوای آرمان های فلسطین و مقابله با امپریالیسم جهانی، دست به جنایت های گوناگونی زد …
یادداشت: اینکه در بالا کارلوس را تروریست خواندم، خودش موضع گیری من را نسبت به چنین آدم هایی با چنین ایدئولوژی های خطرناکی روشن می کند. من تکلیفم با کارلوس مشخص است. آدمی باهوش و بااستعداد که در جهت به دست آوردن پول و قدرت و شهرت، در زیر پوشش حق پرستی ( واقعاً چه کلمه ی مسخره ای ست این کلمه. اصلاً حق چیست؟ چه کسی تعیینش می کند؟ باطل چیست؟ این را چه کسی تعیین می کند؟ )، انقلابی گری و حمایت از مظلومان، تاخت و تاراند. همانطور که دیگرانی مثل چه گوارا چنین کردند. همانطور که همه ی دولت های دنیا چنین می کنند. فیلم البته موضع خاصی نسبت به کارلوس نمی گیرد و او را همانطور که بوده، معرفی می کند. شخصیتی جذاب و قابل توجه که هم خصوصیات مثبت دارد و هم خصوصیات منفی. دقت کنید به صحنه ای که او در میان باغچه به دنبال دختر کوچکش می دود. هم یاد « پدرخوانده » و آن صحنه ی معروفش می افتیم و هم جنبه ی عاطفی کارلوس را می بینیم و البته از این دست صحنه ها در فیلم زیاد است تا تناقضات درونی این آدم نشان داده شود. هر چه به انتها نزدیک می شویم، ماجرا برای من کمی پیچیده می شود. اینکه چرا ناگهان همه ی دولت ها بر علیه کارلوس می شوند، اینکه چرا قدرتش هر روز کمتر می شود و از این دست سئوالات. سئوالاتی که البته نمی خواهم و دوست هم ندارم ازشان سردربیاورم چرا که به نظرم سیاست در هر جای دنیا امری ست بی ثمر و تاریخ مصرف دار و بیهوده که تنها برای سرگرمی مردم عادی بوجود آمده تا بالا دستی ها بتوانند از طریق آن حکومت کنند و نان خودشان را در بیاورند و مردم را به جان هم بیندازند. جذابترین قسمت داستان هم مربوط می شود به گروگانگیری اعضای اوپک که قدرت بازیگری و کارگردانی را می توانید در این صحنه های نفس گیر ببینید. تصور فیلم بدون حضور ادگار رامیرز در نقش کارلوس، غیر ممکن می نماید.
چگونه یک انسان به چنین جاهایی می رسد؟
برداشت شما از این شخص فقط در سطح فیلمه ، مگر فیلم همه چیه ؟ ضمانت حقیقت بودن داره ؟ با چه قاطعیتی هم حرف زدید ، قاطعیتی که مختص دیکتاتورها و فرزندان سرمایه داریه. این حرفها از نهایت سادگی و سطحی نگری بلند میشن. البته من شما رو قبول دارم و شاید روزی نباشه تو این مدت چند ماه اخیر که به سایتتون سر نزده باشم ولی تو این مورد فریب خورده ای بیش نیستید.
شما به من لطف دارین که دنبال می‌کنین نوشته‌هام رو. خودم که برگشتم و متن رو بعد از سال‌ها دوباره خوندم، خوشم نیومد. نه به خاطر مضمونش (که هنوز هم بهش معتقدم)، به خاطر ساختارش که خام‌دستانه بود و طبیعتاً اگه الان می‌نوشتمش، جور دیگه‌ای می‌نوشتم. اما همچنان درباره‌ی نظرم به این شخصیت‌ها، با قاطعیت حرف خواهم زد، چون تاریخ رو خوندم و می‌دونم دنیا چه شکلیه. تا حدودی می‌دونم. ممنونم.
این فیلم مثل Che سودربرگ تحریف و دروغی بیش نیست.
چه هم مثلا زندگی یک قهرمان رو ساخته ! یک قرمان کوچک که تو چندتا کوچه و خیابان چند نفر آدم میکشه ! احساس میکنی خیلی آدم بزرگی هم میبینی ولی این کجا و آن کجا چیزی که فیلم نشون میده بیش از یک قهرمان محلی نیست. نه چگوارا.
کارلوس یک آزاده بود و ضد استکبار و استعمار