نگاهی به فیلم په په لوموکو Pépé le Moko
- بازیگران: ژان گابن ـ مری بالن ـ لوکاس گریدو و …
- فیلم نامه: ژاک کنستانت ـ ژولین دوویویه ـ آنری لابارت براساس رمانی از آنری لابارت
- کارگردان: ژولین دوویویه
- ۹۴ دقیقه؛ محصول فرانسه؛ سال ۱۹۳۷
- ستاره ها: ۳ از ۵
محصور در کازبا
خلاصه ی داستان: پلیس فرانسه در صدد دستگیری په په لوموکو، سارق معروفی ست که در شهری به نام کازبا در کشور تحت سلطه اش الجزایر، زندگی می کند. شهری پر پیچ و خم و تو در تو، که دستگیریِ لوموکو را بسیار سخت کرده است. در عین حال، دست به یکی بودنِ لوموکو با بازرس اسلیمان، کار را برای نیروهای پلیس سخت تر هم کرده است. اما نقطه ضعف لوموکو، بلندپروازی اش است …
یادداشت: کازبا، با آن کوچه پس کوچه های تنگ و باریک و همگی به هم مربوط، مثل هزارتویی می ماند که په په لوموکوی بلندپرواز را در خود حبس کرده است و اینجا، کازبا خودش تبدیل می شود به شخصیتِ منفیِ داستان. آشنایی په په با گبی، زنِ شهری، آغازِ سقوطِ اوست. په په ی بلندپرواز، با دیدن زن، همچنانکه که خودش به او می گوید، یادِ پاریس می افتد. در صحنه ای، او و گبی، نامِ خیابان های پاریس را یک به یک به زبان می آورند و په په، سرمست، در خیالِ محیطِ شهر، هر لحظه بیشتر به سمت گبی متمایل می شود، چرا که گبی برای او، با آنهمه زرق و برق و طلا و جواهر، یادآور محیطی دیگر است، محیطی که آدم هایش مانند آن زنِ خواننده ی سابق بر این، حسرتِ گذشته ی در اوجشان را نمی خورند و مانند دور و بری های په په، توطئه چین و خبرچین و خیانتکار نیستند. حتی معشوقه ی او، اینِس، آنقدر خودخواه است که برای جدا نشدنِ په په از خودش، حاضر به لو دادنِ او می شود. پس، ماندنِ در شهری با اینچنین آدم هایی، چیزی جز زندانی بودن و مرگِ تدریجی نیست. په په، هیچ وابستگی ای به کازبای پر پیچ و خم و محدود ندارد؛ او حتی عاشق اینِس هم نیست ( که بعداً وقتی اینِس به خاطر خودخواهی او را لو می دهد، به په په حق می دهیم که نباشد ) چرا که نمی خواهد خودش را پایبند به کازبا کند. روح و خیالِ او، در جای دیگری سیر می کند، در جایی که گبی به آن تعلق دارد. اما خب، مثل هر پایانِ تلخِ دیگری، قهرمانِ داستان، کم می آورد. صحنه ای که په په، پشتِ میله های دروازه ی اسکله، به گبیِ روی عرشه ی کشتی نگاه می کند، نمایانگرِ در بند بودنِ په په است. انگار قرار نیست او از این محیطِ بسته خلاص شود و حالا که خلاصی ممکن نیست، پس مرگ بهتر از زندگی در کازباست.
فیلمِ دیگر ژولین دوویویه در « سینمای خانگی من »:
ـ دفترچه ی مجلس رقص ( اینجا )
پاسخ دادن