نگاهی به فیلم شبگرد Nightcrawler

نگاهی به فیلم شبگرد Nightcrawler

  • بازیگران: جیک جیلنهال ـ رنه روسو ـ بیل پاکستون و …
  • نویسنده و کارگردان: دَن گیلروی
  • ۱۱۷ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۲۰۱۴
  • ستاره ها: ۳/۵ از ۵
  • این یادداشت روی سایت « آدم برفی ها » منتشر شده است ( اینجا )

 

خون آشام

 

خلاصه ی داستان: لوئیس مردی تنها و مرموز است که شب ها، با ماشین، در شهر می چرخد و با دزدیدن فنس و سیم و خرت و پرت های دیگر و فروختنِ آن ها به این و آن روزگار می گذراند تا اینکه یک شب متوجه می شود می تواند از راهِ بهتری هم درآمد داشته باشد: فیلمبرداری از صحنه های جرم و جنایت و فروختنش به کانال های تلویزیونی …

 

یادداشت: اگر دیوید فینچر در « دختری که رفت/ دختر گمشده » نوکِ پیکانِ انتقادش به رسانه ها را در لفافی از داستانی هیچکاکی به خورد مخاطب می دهد، گیلروی در این فیلم، نوک پیکانش را زهرآلود می کند و مستقیم به قلبِ رسانه ای مثل تلویزیون می زند. رسانه ای که در مسیری بده بستان گونه، خوراکِ هر روزه ی میلیون ها آدمی را تهیه می کند که اتفاقاً هیچ هم بی گناه نیستند. آدم هایی که اتفاقاً خون و خونریزی، آدرنالین بدنشان را بالا می بَرَد و جذبشان می کند. پس تلویزیون به آن ها چیزی را می دهد که می خواهند، تا حریص تر شوند. آن ها تشنه ی دیدن خون هستند، پس تلویزیون به آن ها خون می دهد تا سود کند و بر سلطه اش بیفزاید و تا باز بیشتر سود کند. لوئیسِ عجیب و غریب انگار رگِ خوابِ آدم ها دستش است. مردی که با دزدیدن سیم و آهن و این خرت و پرت ها روزگار می گذراند، کم کم خودش را یک « شبگرد » می بیند. شبگردها اصطلاحاً آدم های پر دل و جراتی هستند که حتی زودتر از پلیس ها و خبرنگاران تلویزیونی، سرِ صحنه ی حوادث حضور می یابند، فیلم می گیرند و به کانال های تلویزیونی می فروشند. لوئیس کم کم یاد می گیرد که چطور خبر تهیه کند، چطور آن ها را بفروشد و مردم را میخکوب کند. او حتی با جا به جا کردنِ عناصری در صحنه ی حادثه، زیبایی شناسی کارش را هم بالا می بَرَد، چون می داند که اینطوری مردم بهتر جذب تصاویر می شوند. او با آن چهره ی سنگی و بی روح، یک بدمنِ به تمام معناست؛ صورتی لاغر و استخوانی ( می گویند جیلنهال برای این فیلم ده کیلو وزن کم کرده است ) و به شدت رنگ پریده، او را در قامتِ خون آشامی به نمایش می گذارد که برای رسیدن به هدفش از هیچ عملی فروگذار نمی کند. از هیچ خون ریختنی ابا ندارد. او با آن دوربینِ دستِ چندمش، که البته بعد از رسیدن به پول و پله، آن را به یک دوربینِ پیشرفته تبدیل می کند، شب ها از خانه اش بیرون می زند تا شکارِ خودش را پیدا کند. شکاری که برای نینا، این زنِ تشنه ی خون ـ این زنِ نماینده ی تلویزیون که اعتقاد دارد هر چه پر خشونت تر، بهتر ـ صید می کند. نینا حتی عشقِ صرفاً شهوت گونه ی لوئیس به خودش را ( آخر انصافاً چطور لوئیس با آن هیبت می تواند یک عاشقِ واقعی باشد؟! ) به خاطر به دست آوردنِ تصاویری هر چه سنگدلانه تر می پذیرد. اوج نگاهِ سیاه و البته طنزگونه ی فیلمساز به این عشق که چیزی جز خون و خشونت و گنداب در پی ندارد، جایی ست که نینا و لوئیس، در پس زمینه ی تصویرِ همکارِ لوئیس که به خاطر سنگدلی او تیر خورده ـ که تکاندهنده ترین صحنه ی فیلم است و قساوتِ قلبِ لوئیس و البته فیلمساز را در اوجِ خودش می بینیم ـ به هم عاشقانه نگاه می کنند؛ نینا هیچ از وحشیگریِ لوئیس ناراحت نیست. برای او اهمیتی ندارد که لوئیس چطور خونسردانه همکارش را به کام مرگ کشیده تا تصویری دست اول و تکاندهنده تهیه کند. همین که لوئیس چنین ایده ی نابی ( ! ) به ذهنش رسیده، کافیست. حالا او می تواند « ریتینگ » شبکه اش را بالا ببرد و مهم هم همین است. این نگاهِ عاشقانه روی خون بنا شده است. این دو با همکاریِ هم، حسابی می توانند خون بمکند.

 

۱۱ دیدگاه به “نگاهی به فیلم شبگرد Nightcrawler”

  1. SiiSii گفت:

    آقای قنبرزاده خیلی کنجکاوم بدونم فیلم های Top شما چیه.
    یه پستی در این مورد بنویسید.

  2. مجتبی گفت:

    سلام این فیلم یکی از بهترین فیلمهای ساله حتما ببینینش.

  3. حمید گفت:

    نقد قوی و نکته سنجی بود
    ممنون

  4. حمید گفت:

    نقدهای دیگه رو هم خوندم ولی فقط شما به درستی کاراکتر ضدقهرمان فیلم رو خون آشام نامیدین، چیزیکه صاحب اثر زیرکانه بر اون تاکید داشته که گواهش بغیر از عنوان فیلم، گریم جیک جیلنهال است که به عمد چهره ای سرد و سفید و گونه ای فرورفته داره ودر یکی از پوسترهای فیلم بشدت براین وجه تشابه تاکید شده.

  5. حمید گفت:

    این هم لینک پوستری دربالا عرض کردم
    http://www.imdb.com/media/rm3895837696/tt2872718?ref_=ttmi_mi_all_pos_40

    نکته دیگری که به ذهنم رسید: همانطور که میدانیم در داستانهای زیادی خون‌آشام‌ها مردم را به بردگی می‌کشند و آنها را نیز به خون‌آشام تبدیل می‌کنند. مصداق این مورد در فیلم به خوبی خلق شده: ارتباطی که بلوم با مدیر خبری شبکه (رنه روسو) برقرار میکند وبتدریج براو مسلط میشود بطوریکه گویی او را نیز به خون آشامی مانند خود تبدیل میکند.

  6. Hosein گفت:

    جدا از داستان فیلم و بازی عالی جک جینهال
    واقعا فیلمایی که رسانه و تلویزیون رو به چالش میکشن دوست دارم مثل این فیلم و همونطور که شما فرمودید فیلم دختر رفته یا مرثیه ای برای یک رویا
    نقد خوبی بود

  7. coldplay گفت:

    فیلم Enemy 2013 از مهم ترین و علمی ترین فیلمهای عمرمه که جیلنهال بازی کرده.این فیلم را هم حتما می بینم.مجله ۲۴خرداد هم راجع بهش مطلب نوشته.

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم