نگاهی به فیلم فرزندان The Descendants

نگاهی به فیلم فرزندان The Descendants

  • بازیگران: جرج کلونی ـ شایلین وودلی ـ آمارا میلر و …
  • فیلم نامه: الکساندر پین ـ نَت فکسون ـ جیم راش براساس رمانی از کائویی هارت همینگز
  • کارگردان: الکساندر پین
  • ۱۱۵ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۲۰۱۱
  • ستاره ها: ۳ از ۵

مرد خانواده

خلاصه ی داستان: همسر مت کینگ، بر اثر حادثه ای دچار مرگ مغزی می شود. مت که سرپرستی دو دخترش را به عهده دارد، برای نگهداری آنها با دردسر مواجه است. از طرفی او وارث بخشی از زمین های جزیره ی هاوایی ست. جایی که نسل اندر نسل متعلق به خانواده ی او بوده و حالا به او ارث رسیده و باید برای فروش یا نگهداری شان تصمیم بگیرد …

یادداشت: فیلم به سرعت ما را وارد داستان می کند. نریشن های مت باعث می شود تماشاگر به سرعت با او و خطوط داستانی مختلف فیلم نامه، آشنا شود؛ مرگ مغزی همسرش، مشکلات نگهداری از دختر کوچکش، کار و بارش، دختر بزرگش و ناتوانی در برقراری ارتباط با او. همه ی اینها در همان دقایق ابتدایی گفته می شود تا گواهی باشد بر اینکه سینمای داستانگو، همیشه پیروز است و معنای واقعی سینما، اصلاً یعنی همین. بهرحال در فیلم نامه ی پر و پیمانی که نوشته شده، سعی بر این بوده تمام این خطوط داستانی همزمان جلو برود و به نتیجه برسد. می توان روی فیلم نامه دقیق تر شد؛ دو بحث اصلی فیلم این است: مت می فهمد که همسرش به او خیانت می کرده و حالا باید ببینیم او چه عکس العملی نسبت به این داستان نشان می دهد. ( نگهداری از دخترهای سرکشش و اینکه او پدر خوبی برایشان نبوده در واقع یک خط فرعی محسوب می شود ) بحث دوم درباره ی زمین هایی که به او به ارث رسیده. طبیعتاً این دو باید در جایی یکدیگر را قطع کنند تا فیلم به نتیجه ی خوبی برسد. به بیان درست تر ارتباطی تماتیک بین این دو خط باید برقرار باشد. عکس المعل مت در قبال خیانت همسرش، حفظ کیان خانواده اش است که به صحنه ی پایانی منجر می شود؛ او کنار دخترانش ( که حالا انگار دیگر آرام به نظر می رسند و به پدرشان علاقه پیدا کرده اند )، زیر یک پتو می نشیند و با فکری آسوده، تلویزیون نگاه می کند ( لطفاً دقت کنید به مفهوم مستندی که درباره ی پنگوئن ها از تلویزیون پخش می شود و ما تنها صدایش را می شنویم ). او حالا تصمیم دارد پدر خوبی برای بچه هایش باشد، کاری که تاکنون نکرده. خط دوم داستانی هم به صحنه ای منجر می شود که او بالاخره تصمیم می گیرد زمین هایی را که نسل اندر نسل به او به ارث رسیده، نگه دارد. این تصمیمِ  او در واقع ارتباطی تماتیک با تصمیم اولش دارد. او سعی می کند اوضاع زندگی اش را عوض کند و خود را مسئول بداند. همچنان که می خواهد مسئول بچه هایش باشد، می خواهد مسئول زمین هایی باشد که به زندگی آینده ی بچه های او و بچه های هزاران خانواده ی دیگر هم مربوط می شود. اینجا نقطه ای ست که دو خط اصلی داستان به یکدیگر وصل می شوند. به نظرم حرف اصلی داستان همین است هرچند شاید در نگاه اول آنقدرها هم واضح و شفاف به نظر نرسد و کمی آسمان و ریسمان کردن به نظر بیاید. فیلم در برخی قسمت ها دچار زیاده گویی می شود و این از زمان طولانی اش هم پیداست. شخصیت های زیادی وارد کار می شوند که به نظرم دلیل خاصی ندارد. مثل دوستِ دخترِ مت که در کلیت اثر جایی پیدا نمی کند هر چند آنقدرها هم توی ذوق نمی زند.

پدر و فرزندان ...

پدر و فرزندان …

۴ دیدگاه به “نگاهی به فیلم فرزندان The Descendants”

  1. حسین رازی زاده گفت:

    فیلم اخلاقی ای بود

  2. حسین رازی زاده گفت:

    Na

  3. coldplay گفت:

    درام خوب و دلپذیری بود.توضیحات شما هم بسیار موجز بودن.
    موسیقی متن و تیتراژ فیلم واقعا خوب بود.شخصیت مت هم شخصیت باور پذیر و گرمی بود با وجود اینکه حس خاصی نسبت به شخص ج.کلونی ندارم.
    داستان هم خوب بود اما کمی اوسط اش کند شد که اگر کمی جمع و جور تر می بود جذابیت بیشتری داشت.حضور شخصیت “سید” بنظرم واقعا ضرورتی نداشت حتی علی رغم اینکه نشون داد پسر آنچنان بد و شروری هم نیست.می شد به جای سید,بیشتر به خود الکساندر رسید.همونطور که بنظرم به اسکاتی خوب رسیده شد.از عکاسی اش تا مسخره کردن دوستش و چیزهای دیگر. – برام جالب بود وقتی وارد خونه دوستش شدن تا اسکاتی ازش عذر خواهی کنه,سریال برکینگ بد داشت پخش می شد که من هم مشغول تماشای فصل دومش هستم-
    من فکر می کردم با فیلم کم شاخ و برگ تر اما بسیار تلخی طرف باشم اما این هم تجربه ای شد که ازش راضیم.البته شخصا ترجیح می دادم مت انقدر سرمایه دار نباشد و از طبقه متوسط جامعه باشد!!!صدای مورگان فریمن هم در انتهای فیلم جالب بود و اینکه می گفت پنگوئن خودش خونه ی خودش را می سازه…
    امتیاز من هم ۳ از ۵ هست.

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم