نگاهی به فیلم پناه بگیر Take Shelter
- بازیگران: مایکل شانون – جسیکا چستین و …
- فیلم نامه نویس و کارگردان: جف نیکولز
- ۱۲۰ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۲۰۱۱
- ستاره ها: ۳ از ۵
Schizophrenia
خلاصه ی داستان: کورتیس کابوس های شبانه می بیند. در این کابوس ها، ابرهای سیاهی در آسمان جمع می شوند، پرندگان در دسته هایی بزرگ، دیوانه وار بال می زنند و از آسمان بارانی روغن مانند به زمین می ریزد. او با توجه به این خواب ها، احساس می کند که طوفانی عظیم نزدیک است و قرار است آخرالزمان بشود پس شروع می کند به درست کردن یک پناهگاه در حیاط پشتی خانه اش. جایی که بتواند همسر و دختر کر و لالش را محافظت کند …
یادداشت: شخصیت مرکزی داستان، یعنی کورتیس، خواب هایی ترسناک می بیند. آدم هایی زامبی مانند را می بیند که انگار می خواهند خانواده اش را از او بگیرند. پرندگانی را می بیند که انگار دیوانه شده اند و آسمانی که رو به سیاهی می رود. علایم این کابوس ها، در بیداری او هم ادامه پیدا می کند. جلوتر که می رویم، متوجه می شویم مادر او زنی دچار شیزوفرنی ست. با مراجعه ی کورتیس به دکتر روانپزشک، قرار است وارد مرحله ی تردید بشویم، اینکه آیا او واقعاً شیزوفرنی دارد؟ اینکه او مدام خود را در خطر تهدید از سوی آدم ها می بیند، یکی از علامت های بیماری شیزوفرنی ست که به آن پارانوئا می گویند و در واقع جزو شایع ترین شاخه های این بیماری ست. کم کم انگار ارتباط او با واقعیت پیرامونش مختل می شود. حتی گاهی صداهایی می شنود که انگار دیگران نمی شنوند و البته این هم یکی از علایم همین بیماری ست که در این فیلم به آن پرداخته شده و هر چه بیشتر تماشاگر را به این سمت می بَرَد که کورتیس مانند مادرش یک بیمار است. اعتقادی که خود او هم انگار کم کم پی به صحتش می برد اما آنقدر می ترسد که باز هم به کار خودش ادامه می دهد و همچنان اعتقاد دارد، طوفانی سهمناک در راه است. پس دست از کار نمی کشد و پناهگاه پر خرجش را می سازد تا خانواده اش را از فلاکتی عظیم در امان نگه دارد. جف نیکولز به این شکل، دو ژانر ترسناک و تخیلی را در هم ادغام می کند و البته نه با کلیشه های مرسوم اینگونه داستان ها. اما مشکلی که به نظر من این میان وجود دارد، این است از همان اول پیداست که کورتیس دارد درست می گوید! یعنی نسبت دادن بیماری به او، چندان کارساز نیست تا ذهن تماشاگر منحرف شود. شاید بگویید اصلاً قصد کارگردان منحرف کردن ذهن نبوده. اگر اینطور است پس چرا چنین حاشیه ای را در داستان گنجانده و حتی با نقب زدن به گذشته ی او و اینکه مادرش هم دچار چنین مشکلی ست، به آن پر و بال داده؟ از همان ابتدا معلوم است که چنین طوفانی در راه است و نمای پایانی هم همه چیز را کاملاً روشن می کند که به نظرم مشکل همینجاست. چون دیگر تمام بحث های مربوط به بیماری کورتیس ( اینکه آیا او واقعاً دچار این بیماری ست یا نه ) بی مورد باقی می مانند. البته به غیر از این، فیلم کمی طولانی به نظر می رسد و جاهایی هم خسته کننده می شود. به نظرم آن پناهگاه می توانست نقش مهم تر و جذاب تری در داستان داشته باشد که ندارد و در آخر اینکه نفهمیدم چرا دختر کورتیس باید کر و لال باشد. اگر او حرف می زد، چه تغییری در داستان یا محتوای اثر، بوجود می آمد؟
مایکل شانون، نقش سختی داشته و بازی خوبی ارائه داده …
خیلى برام جالب بود این نقد،،، ولى شما کلا اشتباه متوجه شدید… هیچ طوفانى در اخر فیلم وجود نداره و شخص به مرحله القا رسیده یعنى اینکه مرحله بیماریش تا این حد جلو رفته که شخص به این باور رسیده که طوفانى که همیشه وعدشو میداده بالاخره رسید و الان کل کاراکترهایى که از اول فیلم فکر میکردن او دیوونه است و مثل مادرش دچار جنون شده به درستى پیش بینیش ایمان میاورند!!!! لطفا فیلم به این فوق العادگى را با فیلماى کلیشه اى و گیشه شلوغ کن هالیوودى اشتباه نگیرید، وگرنه فیلم میتونست از دقیقه ۴۵ به بعد محوریتش بشه قهرمان سازى وادامه داستان در اتاقک محافظ!!!
چرا اشتباه برداشت میکنی…اتفاقا من با نویسنده متن موافقم.
اگر قرار بر این بود که اخرش نتیجه بگیره بیماری به مرحله نهایی رسیده…خب این باید درون مرد فیلم اتفاق بیفته…نه اینکه زن داستان مستقلا بیاد بیرون و حقیقت طوفان رو روی دستاش ببینه…
به نظر من تو تصادف دخترش کشته شده و بخاطر کشته شدن دخترشون، زنش خودکشی میکنه و تو اون صحنه میبینیم که زنش چاقو رو میخواد برداره و‌خودکشی کنه.احتمالا دچار عذاب وجدان شده که نتونسته مراقب زن و بچش باشه و‌اونها رو توی ذهنش میبینه و پناهگاه رو برای حمایت از اونها که نتونسته بود ازشون مراقبت کنه میساخت
اون خوابهایی که میدید همه نشانه بود تصادف با ماشین که دخترش کنارش بود احتمالا قبلا تو تصادف با ماشین باعث مرگ دخترش شده بود یا رویای بعدی که میبینه زنش میخواد چاقو رو برداره خودکشی کنه احتمالا بعد مرگ دخترشون ،زنش خودکشی کرده و بعد از این ماجراها شیزوفرنی گرفته و زن و بچش رو‌توی ذهنش میبینه
پس چرا برادرش میاد میگه به فکر خانوادت باش؟؟؟
بنظرم فیلم برای شرح حالات اسکیزوفرنی ساخته شده… فقط آخر فیلم کمی مبهم است اینکه چرا زنش باران را حس میکنه….
احتمالا زنش وقتی وضعیت شوهر را می بینه با تمام وجود و بخاطر علاقه احساسات بعدیشو حس می کنه.
خدایا من دیوانم یا این تحلیلگرا. فیلم مزخرف خسنه کننده نابود. اونوقت یه مشت تعطیل دارن در مورد این فیلم نظر میدن. شما روانی هستید یا من روانیم؟ بخدا اصلا شماهارو نمیفهمم
آفرین ، دقیقا موافقم
چه جالب بررسی و تحلیل فیلم رو دوست داشتم خصوصا در کامنتها که ناراحت شدم که ادامه دار نشد به نظرم کم لطفیه اگه با پیشوند پسوند های عامیانه فیلم و زحمت سازندگان و لذت چشم دوستداران سینما رو به روانپریشی و اضافه گویی متهم کنیم…فیلم خوبیه یه مقدار کشدار میشه اواسطش ولی اگه صبر و حوصله دارید و از ژانر معماگونه بدتون نمیاد ارزش دیدن داره وبه نظرم ارتباط خوبی با مخاطب میسازه و ذهن رو همچنان پس از پایان درگیر نگه میداره مرسی
ممنون از شما
تحلیل اقای وحید درسته