نگاهی به فیلم یکی از ما دو نفر

نگاهی به فیلم یکی از ما دو نفر

  • بازیگران: السا فیروزآذر ـ بهرام رادان ـ آنا نعمتی و …
  • نویسنده و کارگردان: تهمینه میلانی
  • ۹۰ دقیقه؛ سال ۱۳۸۹
  • ستاره ها: ۲ از ۵

این چند نفر

خلاصه ی داستان: سارا بعد از سال ها از خارج برگشته و حالا به عنوان مهندس طراح، در شرکت بابک مشغول به کار می شود. بابک جوانی ست که با همه ی زن های شرکتش رابطه ی نزدیکی دارد و دلش می خواهد توجه همه را به سمت خود جلب کند. اما سارا گول رفتارهای بابک را نمی خورد …

یادداشت: فیلم تا حدودی در شخصیت پردازی موفق عمل می کند. سارا با بازی خوب و باورپذیر فیروزآذر، مخلوطی از بلاهت و زرنگی و بامزگی را در خود دارد. او تمام نقشه های بابک را نقش بر آب می کند و طی یک تحول شخصیتی البته نه چندان ظریف، تصمیم می گیرد مشکلش را حل کند و به جای پا پس کشیدن، با بابک رو در رو شود. از آن طرف، بابک هم جوانی ست که با دست پس می زند و با پا پیش می کِشد و دنبال چزاندن و اذیت کردن دخترهاست و تنها می خواهد از آنها استفاده ی ابزاری کند. کشمکش بین این دو در طول داستان تا حدودی موفق می شود بیننده را نگه دارد اما مشکلات بزرگ اثر هر چه به پایان نزدیک تر می شویم، بیشتر خودنمایی می کند. متأسفانه هنوز هم در سینمای ایران، شخصیت های فرعی، هیچ کارکردی ندارند و در واقع شخصیت هایی اضافی هستند و نه فرعی. اینجا هم میلانی برای نشان دادن نتیجه ی اعمالِ منفی بابک، دو شخصیت وارد داستان می کند. یکی مهرداد، دوست قدیمی سارا، که بابک بدون اطلاع از دوستی آنها، او را در شرکت خودش استخدام می کند و بعد متوجه می شود که مهرداد و سارا با هم دوستان قدیمی هستند و بعد هم به مهرداد حسودی می کند و این شخصیت همانقدر که بی معنا وارد داستان شده بود، همانقدر هم بی معنا از آن خارج می شود. یا دقت کنید به آن دختری که دوست ساراست و در یک نگاه، عاشق بابک می شود و با او به مهمانی می رود و تنها در دو یا سه صحنه ی بعد، از بابک اعلام انزجار می کند که از او استفاده ی ابزاری کرده است. اینگونه، فیلمساز به بدترین شکل ممکن، می خواهد چهره ی واقعی بابک را نشان دهد و در عین حال سارا را به سمت آن تحول نهایی رهنمون کند. حالا از آدم های کاملاً اضافه و بی معنایی مثل آن مهندسی که دائماً با سارا مخالفت می کند و یا خانم مهندسی که دائماً طرف سارا را می گیرد، چشم پوشی می کنیم. از سوی دیگر معلوم نیست میلانی از اینکه مثلاً سارا را موافق مرمت آثار باستانی نشان می دهد و بابک را مخالف این کار و موافق ساختن آثار مدرن به جای آثار قدیمی، می خواسته به چه نکته ای برسد. مشخصاً قرار بوده به ارجاعی فرامتنی دست پیدا کند که این ارجاع از نظر فیلمساز هر چه که باشد، تنها توجیه است. این ارجاع به هیچ شکلی به داستان اصلی ربطی پیدا نمی کند و نخواهد کرد، مثل پایان اثر، که سارا برای دفاع از خود در برابر بابک، خودش را از تراس آویزان کرده و در همان حال شروع می کند به بیانیه دادن درباره ی اینکه همه ی ما می توانیم آدم خوبی باشیم و تو ( بابک ) هم در واقع آدم خوبی هستی اما مشکلاتی که از گذشته داشته ای، باعث شده که به اینجا برسی و وقتی دارد این حرف ها را می زند، متعجب می مانیم که این حرف ها چه ربطی به داستان دارد.

 دقت کرده اید که اسم فیلم، هیچ ربطی به خودِ فیلم ندارد؟ واقعاً روی چه حسابی باید چنین اسمی انتخاب کنند؟

دقت کرده اید که اسم فیلم، هیچ ربطی به خودِ فیلم ندارد؟ واقعاً روی چه حسابی باید چنین اسمی انتخاب کنند؟

۶ دیدگاه به “نگاهی به فیلم یکی از ما دو نفر”

  1. سمانه گفت:

    با وجود احترام زیادی که برای خانم میلانی قائلم اما خیلی دوست دارم بدونم هدفشون از ساختن این فیلم چی بوده؟؟
    فیلم هدف و منطقی نداشت. شخصیت های فرعی همانطور که شما هم اشاره کرید می آیند و می روند واصلا معلوم نیست برای چه هستند؟!!!
    دعوای بین دختر و پسری که می خواهند خودشان را ثابت کند و در آخر فیلم به چه می رسیم؟؟؟!!!!…با این فیلم به هیچ عنوان ارتباط خوبی برقرار نکردم و اصلا راضی کننده نبود.

  2. کیمیا گفت:

    چرا دانلود نمیشه !من تو هر سایتی رفتم دانلود نشد

  3. مریم گفت:

    به صحنه پایانی فیلم، تجاوز گفته نمی شود؟ چرا خانواده سارا هیچ شکایتی از بابک نکردند در حالیکه ممکن بود سارا جان خود را از دست بدهد.

  4. شیوا گفت:

    فیلمی جذاب و دیدنی کشمکشی که دیدنش آدم رو خسته نمیکنه

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم