همیشه دوست داشتم به فیلمها از جنبهای دیگر نگاه کنم. یعنی از آنها بهره بگیرم برای بهتر زندگی کردن. ایدههایشان را در زندگی روزمره پیاده کنم و از طریق داستانهایی که تعریف می کنند، به خودشناسی برسم. این یعنی فارغ از نگاه منتقدانه، همیشه دوست داشتم دربارهی این حرف بزنم که فیلمها چهطور به ما میآموزند که بهتر و با دیدی بازتر زندگی کنیم و چهطور خودمان را در معرضشان قرار بدهیم. سهچهار سال پیش، با همین دید، کلاسهای نمایش فیلم در تهران برپا کردم که به رغم مشکلهایی که پیش آمد، به هر حال تجربهی خوبی شد. به همراه تعدادی که در کلاس ثبت نام کرده بودند، فیلم میدیدیم و بعد با توجه به مضمونی که در فیلم نهفته یا آشکار بود، حتی به زندگی شخصی شرکتکنندهها ورود میکردیم، درددل میکردیم و سبک میشدیم. قرار بود/هست که این جلسهها بیش از آنکه کلاسهای «نقد فیلم» باشند، کلاسهای «نقد خودمان» باشند.
اما این ایده به استانبول هم کشید؛ شهری که اورهان پاموک آن را با صفت «حزن» تعبیرش میکند. حزنی که اتفاقاً بار منفی ندارد و باید کتابش «استانبول: خاطرات و شهر» را بخوانید تا متوجه شوید منظورش چیست. دوست داشتم چنین کلاسهایی را در استانبول هم برپا کنم به این واسطه که این شهر، مردماش و زباناش را از بچگی میشناسم و با آن حشر و نشر دارم. پیگیریها انجام شد و در نهایت با فرهنگسرای «ناظم حکمت»، که در بخش آسیایی استانبول قرار دارد برای برگزاری این جلسهها به تفاهم رسیدیم. آنها امکانات خوبی در اختیارمان گذاشتند شامل یک اتاق با چهل صندلی شبیه سالن سینما، دمودستگاه نمایش فیلم و چیزهای دیگر. تبلیغات نسبتاً خوبی هم کردند و اولین جلسه، روز اول اکتبر، نهم مهر، با شعار «فیلمِ خوب ببینیم. خوب فیلم ببینیم» در این فرهنگسرا برگزار شد و اولین فیلمی که نمایش دادم تنها فرزند پسر (یاسوجیرو ازو) بود. به چند دلیل عمده، در اولین جلسه، هشتنه نفر شرکت کردند که در هفتههای آینده به این تعداد اضافه خواهد شد. این دوره، با شش فیلم، که هر یکشنبه، ساعت یک بعدازظهر در همین مکان نمایش داده میشود، برگزار خواهد شد و اگر همهچیز خوب پیش برود و استقبال خوب باشد، برای فصول بعدی هم احتمالاً ادامه خواهد یافت. تا ببینیم چه پیش میآید.
چ عالی…
Boyhood و خواب زمستانی هم ببینید.
کاش منم میتونستم بیام استانبول…
فعلا ک چندماه دیگ باید برم سربازی…
کسانی ک میان همه ایرانین؟یعنی فیلما زیرنویس فارسی هست یا close captionزیرنویس انگلیسی؟
اگر قرار بود ایرانی باشند که دیگر چرا استانبول؟! در همان تهران برگزار می کردم! نه دوست من، مخاطب ها ترک هستند. هر چند ایرانی زبان ها هم مشکلی برای حضور نخواهند داشت. سربازی هم به سرعت می گذرد! مثل همه ی زندگی.
بله,همینطوری پرسیدم,جالب بود برام.
۱۰۰%میگذرد,ممنون از لطفتون
جدیدا دو فیلم از کارگردان نبراسکای محبوب دیدم,جالب بودن : درباره ی اشمیت با حضور ج.نیکلسون و sideways فیلمهای درستی بودن درکل هرچند نبراسکا یک فیلم خاص برای من هست و فوق العاده