فیلم‌های برتر ماه قبل
ـ خوراک (یادداشت)
*ستاره‌ها: ۳/۵ از ۵
ـ ریش‌آبی (یادداشت)
*ستاره‌ها: ۳/۵ از ۵
و (اینجا)، درباره‌ی این فیلم‌های خوب:
ـ بی‌عشق (Loveless)
ـ توالت: داستان یک عشق (Toilet – Ek Prem Katha)
ـ صو‌رت‌چرمی (Leatherface)
ـ خدمتکار (The Housemaid)
ـ دلهره
ـ ضربت
سلام جناب قنبر زاده
یک سوال بی ربط داشتم، نظرتان در رابطه با این گذاره چیست؟
لوییس بونوئل برای روشنفکران درمقام یک الهه است اماکارهایش سینمانیست بلکه بیشتر درونیات خودش است بدون اینکه توجهی به مخاطب شود محتواهایش همگی عقلیست وفرم رانمیشناسد کارهای بونوئل به مثابه یک آدم بی قلب اما بامغزاست که حسی درمخاطب ایجادنمی کند وفقط به سبب مفاهیم عمیقش دلبری میکند.
سلام و ادب. اینکه «کارهایش سینما نیست» یک حکم سلیقه ای و کلی ست، همچنانکه «فرم را نمی شناسد» هم. و چه کسی گفته که «حسی در مخاطب ایجاد نمی کند»؟! شاید در من ایجاد کرده باشد مثلا! من البته طرفدار بونوئل نیستم، اما می خواهم بگویم با ایده ای که مطرح کرده اید، موافق نیستم. بونوئل هر چند ایده های خودش را در سینما پیاده می کند اما اتفاقا به نظرم «سینمایی» این کار را انجام می دهد. داستان گوست و گاهی خیلی جذاب این کار را می کند. سینما یعنی همین.
مصداق گذاره ای که گفتم فیلم های سورئالی تر بونوئل مانند شبح آزادی یا جذابیت پنهان بورژوازی است.
منظورم از احساس نیز، احساسی که عقل آنرا ارزش گذاری کند وبگوید که این احساسات باهم وحدت دارند ومحتوای داستانی رابه شکل بهینه وحسی منتقل کنند آن احساس احساس مدنظرم هست
عبارت زیر را چگونه ارزیابی می کنید و ارتباط آن را با فرم؟
بسیار اتفاق می‌افتد که مخاطب بونوئل با این سوال روبرو بشه که : «سروته قصه این فیلم کجاست؟». این سوال همانی است که بونوئل را مجزا میکند، در واقع، خلق این پرسش هدف فیلمساز می‌شود و البته در فراسوی آن جستجوی معنای قسمت های دراماتیزه شده.
بونوئل فرم پذیر نیست اما روایت اثرش در ذات دراماتیزه است. دراماتیزاسیون -به رغم وظیفه اصلی‌اش- در پیشبرد روایت موثر نیست، و تنها جلوه‌گری میکند.
اینست که سینمای بونوئل به شدت روایی و داستانگوست اما تشکیل شده از پاره هایی دراماتیک نه یک کل و غایت ساختارمند روایی.
بونوئل، برای من در شبح آزادی و جذابیت پنهان بوژوازی هم جذاب است. ببخشید که متوجه «احساسی که عقل آن را ارزشگذاری کند و بگوید که این احساسات با هم وحدت دارند» نمی شوم! این را هم نمی فهمم که «بونوئل فرم پذیر نیست اما روایت اثرش در ذات دراماتیزه است». چرا ماجرا را اینهمه پیچیده می کنید؟! اگر از فیلم های بونوئل لذت می برید، ببرید. اگر نمی برید که خب فیلم هایش را نبینید! اینهمه دنبال معنا و دلیل و استنباط گشتن، نفس سینما را می گیرد. حال تان را بکنید!