نگاهی به فیلم بانی لِیک گم شده Bunny Lake Is Missing

نگاهی به فیلم بانی لِیک گم شده Bunny Lake Is Missing

  • بازیگران: کارول لینلی ـ کی یر دولئا و …
  • فیلم نامه: جان مورتیمور ـ پنه لوپه مورتیمور براساس رمانی از ماریام مادل
  • کارگردان: اتو پرمینگر
  • ۱۰۷ دقیقه؛ محصول انگلستان؛ سال ۱۹۶۵
  • ستاره ها: ۲ از ۵

آبِ سرد

خلاصه ی داستان: آنا که به تازگی از آمریکا به لندن نقل مکان کرده، در روز اول مدرسه، دختربچه ی کوچکش، بانی لیک را به مدرسه می برد. اما هنگام برداشتن او از مدرسه متوجه می شود که بانی لِیک گم شده. برادر او و یک کارآگاه پلیس، ماجرا را دنبال می کنند …

یادداشت: فیلم نامه ما را به سمتی می برد که گمان کنیم آنا در تخیلات سیر می کند. نتیجه ای که حتی کارآگاه پلیس هم با استنتاج و دلیل به آن می رسد و انگار می خواهد پرونده را بسته شده بداند. اما ضربه ی پایانی آب سردی ست بر پیکره ی همه. البته این واژه ی “آب سرد” در اینجا، در دو معنا به کار رفته! درست است که قرار است شوکی به ما وارد شود اما این شوک، پیکره ی کل فیلم را فرو می ریزد و از بین می برد. هر چه به سمت پایان داستان می رویم، علاوه بر اینکه همه چیز خسته کننده می شود، بی منطقی هم بر پیکره ی اثر مستولی می گردد. چطور ممکن است که برادر آنا، آنچنان مریض و دیوانه ای روانی باشد و با اینحال آنا حتی یک لحظه هم شک نکند به اینکه ممکن است گم شدن دخترش، کار برادر باشد؟ با توجه به اینکه او در پایان برای آرام کردنِ برادر که چهره ی دومش بروز یافته و انگار به دورانِ کودکی اش برگشته، شروع می کند به بازی با او، پس کاملاً در جریان بوده که برادرش چه انسان دوشخصیتی و خطرناکی ست. پس چگونه است که حتی یک لحظه هم به او شک نمی کند؟ از آن بدتر، تغییر رفتار ناگهانی برادر از مردی منطقی به انسانی نیمه دیوانه است که به هیچ عنوان پذیرفتنی و قابل باور جلوه نمی کند و از شدت اغراق گاهی به طنز پهلو می زند. البته نکته ی جالبی که برای پی نبردن بیننده به اصل موضوع طراحی شده این است که در طول فیلم و همزمان با تحقیقات کارآگاه، برادر تمام تلاش خود را می کند که به کارآگاه ثابت کند خواهرش خیالاتی نیست و همین اصرار او باعث می شود کمتر به او شک ببریم. تمهید خوبی ست اما متأسفانه پایان اثر همه چیز را خراب می کند. می ماند کارگردانی پرمینگر که از همه چیز بیشتر جلب توجه می کند. مخصوصاً آنجایی که دوربین از صندلی عقب ماشین، کارآگاه را روی صندلی جلو می گیرد. ماشین مسیری را طی می کند، می ایستد. کارآگاه پیاده می شود و دوربین بدون قطع، از پنجره ی ماشین بیرون می آید تا مسیر کارآگاه تا دم در خانه را دنبال کنیم.

فیلمِ دیگرِ پرمینگر در « سینمای خانگی من »:

ـ تشریح یک جنایت ( اینجا )

یک دیدگاه به “نگاهی به فیلم بانی لِیک گم شده Bunny Lake Is Missing”

  1. _ گفت:

    شما بلدی بهترشو بساز. … اگه فیلم‌ بدیه، چرا n دفعه نشون می دید؟ اونم با سانسور. ۱۰۷ دقیقه فیلمو، کردید ۱ ساعت. اونم به زور. بعد همونم ۷۰ بار نشون دادین از شبکه ی فیلم های سینمایی تکراری. … یه فیلم خوب ایرانی بسازید که درس عبرت بشه واسه سینمای دنیا. کوتاهی از خودتونه.

    فیلم‌ های ایرانی شما، اگر مهران غفوریان و علی صادقی و جواد رضویان توش نبود، اصلا شکل نمی گرفت. حالام که اصلا فیلمی ساخته نمی شه. باز برگشتید سر همون فیلم بانی لیک آمریکاییِ محصول ۱۹۶۵.

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم