شماره‌ی ۵۵۹ مجله‌ی فیلم
قبل از این‌که به شماره‌ی اول تیر بپردازم، چیزی درباره‌ی شماره‌ی قبلی که مربوط به نظرسنجی ده‌سالانه‌ی «فیلم» بود، بگویم. بعد از چاپ آن شماره، دوستانی لطف داشتند و به من پیام دادند که چرا اسمم در میان شرکت‌کننده‌های نظرسنجی نیست؟ چند روز پیش هم که تهماسب صلح‌جوی عزیز به دفتر آمده بود، وقتی از من پرسید چرا در نظرسنجی شرکت نکرده‌ام، این حس که به هر حال چند نفری متوجه نبودنم در لیست شده‌اند، حالم را خوب کرد. جوابی که به جناب صلح‌جو دادم، همان جوابی بود که به شهرام جعفری‌نژاد گرامی درباره‌ی دلیل شرکت نکردنم داده بودم. آقای جعفری‌نژاد به عنوان دبیر این شماره، به من لطف داشتند و می‌خواستند که در لیست باشم اما من که همیشه از زیر پرسش «فیلم‌های محبوب عمرت کدام‌ها هستند؟» فرار کرده‌ام، به ایشان جواب دادم که ترجیحم شرکت نکردن در این نظرسنجی‌ست. دلیلش هم شاید کمی عجیب باشد: به شکل موذیانه‌ای دوست ندارم این چیزها را لو بدهم و دلیلی هم برای لو دادنش نمی‌بینم. فیلم‌های محبوب من، مال من هستند، پس کنار خودم می‌مانند. احتمالاً جناب جعفری‌نژاد با این جواب پیش خودشان گفته‌اند «یارو دیوانه شده!»، اما به هر حال در مقدمه‌ای که برای شماره‌ی نظرسنجی نوشتند به شکلی این موضوع را توضیح دادند که ممنون‌شان هستم. احتمالاً کسانی که نوشته‌هایم را دنبال می‌کنند، در لابه‌لای‌شان کدهایی درباره‌ی فیلم‌های محبوب من دریافت کرده‌اند. ترجیح می‌دهم توضیح ندهم.
اما شماره‌ی ۵۵۹ هم به دکه‌ها رسید. در این شماره که طبق معمول پر از مطالب متنوع است (و به دلیل آن‌که شماره‌ی قبل به شکل ویژه چاپ شد و خبری از مطالب عادی نبود، مخصوصاً کلی نقد فیلم ایرانی و خارجی در آن پیدا می‌شود)، هم‌چنان که روی جلد هم می‌بینید یادداشتی نوشته‌ام بر دو فیلم جدید زندگی‌نامه‌ای در سینمای ترکیه؛ قهرمان (آحمت کاتیکسیز) و مُسلم (جان الکای، کچه هاکان) دو فیلم بر پایه‌ی شخصیت‌هایی واقعی هستند. آن‌چنان که در نوشته آورده‌ام، سینمای ترکیه این سال‌ها بیش از پیش به فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای بر اساس شخصیت‌های واقعی روی خوش نشان داده است. ما غلا‌م‌رضا تختی (بهرام توکلی) را می‌سازیم که با سر به زمین می‌خورد و آن‌ها مُسلم را می‌سازند که پرفروش‌ترین فیلم‌شان می‌شود. دلیل چیست؟ در یادداشت «در راهی طولانی و تنگ هستم…» سعی کرده‌ام به این پرسش پاسخ بدهم. در نهایت فیلم ببینید و «فیلم» بخرید و مطالب من و دوستان را هم اگر فرصتی بود بخوانید، ضرر ندارد.
دلیل تان عالیه. منم ازین به بعد دوست ندارم فیلم های شدیدا محبوبم را به کسی بگم. البته فرق بزرگ ما اینه فیلم های من برای بعد ۲۰۰۰ان و خیلی فیلم های شما حتی سیاه سفید اند و برای زمان آدری هپبورن و…
خیلی هم عالی