نگاهی به فیلم در تاریکی In Darkness

• بازیگران: روبرت ویکیه ویچ ـ بنو فورمن ـ اگنی یژکا گروچووسکا و …
• فیلم نامه: دیوید اف. شمون براساس کتابی از روبرت مارشال
• کارگردان: اگنی یژکا هولاند
• ۱۴۵ دقیقه؛ محصول لهستان، آلمان، کانادا؛ سال ۲۰۱۱
• ستاره ها: ۳ از ۵

بادکنکِ زرد

خلاصه ی داستان: در اوج وحشی گری ها حکومت نازی در لهستان، سوشا، مردی غیریهودی ست که کارش ورود به کانال های فاضلاب و تمیز کردن آنهاست. او در ازای دریافت مقداری پول، تصمیم می گیرد، تعدادی زن و مرد و بچه ی یهودی را در این کانال های فاضلاب و دور از نازی ها زنده نگه دارد …

یادداشت: باز هم فیلمی دیگر درباره ی وحشیگری های انسان. اثری دیگر درباره ی جنایتِ نازی ها، اینبار از زاویه ی شبکه های فاضلاب زیرزمینی. فیلم نامه از روی کتاب پیاده شده که آن را نخوانده ام اما چیزی که در اینجا دیده می شود، کاملاً پیداست که فیلم نامه نویس می خواسته به بهترین شکل ممکن، به محتویات و ماجراهای کتاب وفادار بماند و از آنجایی که در نهایت این یک فیلم دو ساعته است و طبیعتاً نمی شود به همه ی جنبه های یک کتاب پرداخت، در نتیجه این فیلم تبدیل شده به اثری نامتمرکز با خرده های داستانی فراوان و گاه اضافه که دائم از این شاخه به آن شاخه می پرد. خرده داستان هایی که البته خیلی هاشان مثل ماجرای سوشا که ابتدا او را مردی رذل می بینیم که می خواهد یهودی ها را لو بدهد و بعد کم کم همانطور که می شد حدس زد، تبدیل می شود به آدمی که حتی زندگی اش را برای نجات آن آدم ها به خطر می اندازد، قابل حدس است و خیلی هاشان مثل داستان فرار مانیا از فاضلاب، تقریباً بی مورد و اضافه است و برخی هاشان هم مثل به دنیا آمدن بچه در فاضلاب، برای این است که وجه تمثیلی داستان رعایت شده باشد. جالب اینجاست که از همان اول فیلم، پیش بینی می کردم که حتماً بچه ای به دنیا خواهد آمد که بالاخره آمد! اما بی شک، بهترین صحنه ی فیلم مربوط می شود به پایان آن و جایی که فراری ها بعد از ۱۶ ماه از فاضلاب بیرون می آیند و دنیای روشن را می بینند. ما هم همراه آنها برای اولین بار است که رنگ و نور می بینیم و در نتیجه آن بادکنک زرد رنگ، نمادی می شود از پیروزی و زندگی.