نگاهی به فیلم Detachment
- بازیگران: آدرین برودی ـ ارسیا گی هاردن ـ سمی گایل و …
- فیلم نامه: کارل لوند
- کارگردان: تونی کِی
- ۹۷ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۲۰۱۱
- ستاره ها: ۲ از ۵
مرد بی چهره در کلاسِ درسِ خالی
خلاصه ی داستان: هِنری، معلم جوانی ست که به شکل موقتی وارد مدرسه ای می شود. او در عین حالیکه با دانش آموزان کلاسش مشکل دارد، در زندگی شخصی هم اوضاعش چندان مناسب نیست …
یادداشت: “داری کجا می ری؟”؛ این جمله ی اریکا، دختر خیابانی که هنری بعداً با او رابطه ای عاطفی برقرار می کند، در گوش هنری زنگ می زند و طنین می افکند. فیلم، داستان زندگی هنری ست؛ معلمی که گیج و سرگردان به نظر می رسد. بهتر است بگویم، معلمی که “قرار است” گیج و سرگردان به نظر “برسد”، چون ما علناً جز داستان های بی ربط و اضافه و ساختاری شلخته، چیزی از این سرگردانی نمی بینیم. به این داستان ها توجه کنید: آن معلم پیر سرحال و حاضر جواب که می خواهد به آن دختر هفت خط بفهماند که باید مناسب محیط مدرسه لباس بپوشد، رابطه ی پایان یافته ی مدیره ی مدرسه با همسرش و اینکه قرار است از کار بیکار شود، آن یکی معلم که چهره ای احمقانه دارد، بچه ها مسخره اش می کنند و لحظه ای هم در خانه می بینیمش که کسی به او اهمیت نمی دهد، آن معلمه ی آسیایی که معلوم نیست چه مشکلی دارد. آن دختر چاق عکاس که باز هم معلوم نیست مشکلش چیست و چرا خودکشی می کند و … فیلم دقیقاً همینقدر آشفته است. می خواهد هزار تا حرف بزند، اما همه چیز را نصفه و نیمه رها می کند و باعث می شود تماشاگر نتواند با شخصیت اصلی داستان یعنی هنری ارتباط برقرار کند و بفهمد خلاصه مشکل او چیست و چرا اینقدر از زندگی بیزار است. اولش احساس می کنیم به سبک فیلم هایی که یک معلم وارد کلاسی می شود و روی بچه های تخس آنجا تاثیر می گذارد، قرار است شاهد چنین فضایی باشیم اما جز همان ابتدا، که هنری به خاطر بی ادبی یک پسر، او را از کلاس اخراج می کند، دیگر تا آخر داستان، هیچ نکته ی خاصی از این موضوع نمی بینیم تا ناراحتی بچه های کلاس در پایان داستان و زمانی که هنری قرار است آنجا را ترک کند، باور پذیر جلوه کند. در این میان شاید تنها داستان آن دختر بامزه ی خیابانی که رابطه ای با هنری برقرار می کند، کمی یخ داستان را آب کند و باعث بشود پای فیلم بنشینیم. در نتیجه، این فیلم تبدیل شده به اثری که می خواسته همه چیز باشد و درباره ی مشکلات همه ی قشرهای سنی حرف بزند اما متأسفانه بسیار سطحی به مسائل و مشکلات نزدیک شده است.
پر حرف و آشفته …
خیلی بی انصافانه در مورد این فیلم زیبا صحبت کردی
خب بهرحال من دلایل خودم را گفتم.
سلام
شما در نقد خود دلایل خوبی را گفتید که مستدل و محکم است
هر چند شاید برخی بگویند هنر را با استدلال چه کار!که خب نظر این گروه هم محترم!
من از باب اینکه زحمت کشیدید و نقد نوشتید از شما سپاسگزارم و هر چند در مواردی نظرم مخالف نظر شماست اما بسیار برایتان احترام قائلم و تا پای جان می ایستم که مخالفم حرف خود را بزند.
از دوستان دیگر هم متعجبم که چطور بجای بحث منطقی و مودبانه ،از الفاظ رکیک استفاده میکنند و صرفا به گفتن چند جمله خبری بدون صغری و کبری و نتیجه دلشان را خوش میکنند.
پ.ن:کتاب خواندن آدم را بزرگ میکند.کوچک نمانیم
ممنون.
سلام
متاسفانه، باید عرض کنم که شما ظاهراً اصلا فیلم و ندیدید و یا فقط نگاه کردید و نتونستید با اون ارتباط برقرا کنید… این فیلم، بسیار حرف برای گفتن داره و برخلاف نظر شما دوست عزیز، بسیار خوب فضا رو به سرانجام رسونده…
مشکلات نوجوانان نسل حاضر و عدم هماهنگی آنها با والدین و اجتماعی که سطح توقعی متفاوت از انها داره… عدم اعتماد انها به فضای اموزشی … بدلیل کلیشه ای بودن قوانین دست و پا گیر این فضا که هر گونه آزادی عمل و استقلال فکری سلب میکنه .. که به همین دلیل وقتی آدرین برادی بعنوان معلم جایگزین وارد میشه و فرا فکنی میکنه و قوانین و بهم میریزه و ازادی عمل میده ، همه حتی سرکش ترین دانش اموزان عملکردی متفاوت پیش میگیرن ، حتی پسره سیاه پوست اظهار دلتنگی میکنه … و این تغییر ناشی از نزدیک شدن معلم به افکار اونهاست،،، نقیصه ای که باعث این ناهنجاری شده…
نکته دیگه مطرح کردن وابستگی عاطفی انسانها به هم هست که میتونه تاثیر بسزایی در تغییر رفتار انسنها داشته باشه ، کما اینکه دختر جوان روسپی با تکیه بر این حس ، مسیر جدیدی در زندگی پیش میگیره و حتی دختر چاق کلاس که به خاطر معلم و وابستگیش به اون ، امیدوارانه به زندگی نگاهشو تغییر میده ولی زمانی که احساس میکنه نمیتونه وابستگی داشته باشه و در کلاس در اغوش معلمش سرخورده میشه درنهایت خودش و میکشه … و دو نفری که خودکشی میکنن ، معتقدند که ( مرگ مرهمی دایمی بر تمامی دردهای موقته) اما در خلال این حوادث معلم پی میبره که تنها نیست و همون سرخوردگیهای کودکی خودش و شاگردانش هم دارن و بدلیل ارتباطی که برقرار میشه ، عشق در این ادم زنده میشه حتی در پس خودکشی شاگرد دختر و در نهایت میره سراغ دختر جوان …
علاوه بر تمامی این روند ، شگفتی این فیلم در کنار بازی بینظیر آدرین برادی ، موسیقی فوق العاده اش میباشد… که بیننده رو سوار بر کشتی همراه فیلم میکشونه و هر بار با تغییر تم به نکاتی که لازمه محسوس اشاره میکنه….
دمت گرم.عالیه گفتی
خیلی عالی بود نظراتت 🙂
از نظر من این حسی که توی این فیلم بود رو همه ی ما تجربه کردیم و وقتی میبینیم حتی میتونیم خودمونو جای هنری بزاریم و خیلی حس اشنا و نزدیکیه
و چیزی کم نداشت فیلم
واقعا علی بود 🙂
شما یه دلیل برای خودکشی اون دختر چاق بگو؟یه دلیل برای اینکه اون دختررو که پیشش بود چند نفرو اورد ببرنش یتیم خونه بگو؟دلیل افسردگی بیش از حد هنریو بگو؟فقط چون مرگ مادرشو دیده از سی سال پیش تاحالا افسردس؟بنظرت قانع کنندست؟همونطور که فیلم نکات مثبت داره نکات منفیم داره که جای توجیه نداره من با اینکه این اشکالاتو داشت خیلی فیلمو دوست داشتم امااز بدیاشم نمیتونم بگذرم
شما ابتدا باید خودتون و بزارید جای اون دختر و عمیقا حس کنید تا بفهمید ایا خودکشی توجیه دارد یا‌صرفا یک کلیشه برای کمک به پسیمستیک کردن فضای فیلمه.
تمسخر بچه ها توی مدرسه
تمسخر پدر و تحقیرهای ثقیل در خانه که از همه بدتره
ب عنوان ی افسرده ۲۵ ساله – از بچگی
دلیل خودکشی دختره : خودت دلیل اولو گفتی “چاق”
توی فیلم واضح از رفتار پدرشو باهاش نشون داد ک میخواستن توی دانشگاهی خاص قبول شه ، خودشو لاغر کنه ک با ی پسر ارتباط بگیره و … لپ کلام اینکه دخترشونو قبول نمیکردن میخواستن عوض شه
روح عذاب کشیدشو میکشید تو اتاقشو ببین
—-
سوال دوم اینکه چرا دختری ک هنری بهش پناه داد رو گف بیان ببرن :
چون از اول گفت ک اینجا ی جای موقتیه ، مگه قراره هنری افسرده بیاد بقیه رو نجات بده و ارتباط بگیره
از اول به دختره میگه کید (بچه) یعنی ظاهرا زیر ۱۸ بوده
بهترین و منطقی ترین کارو کرد تو میگی باید سو استفاده میکرد ؟ چون زیر۱۸ هستش میشه سو استفاده از دختری ک تو خیابون جمش کرده بهش پناه داده باهاش مثل جتلمن رفتار کرده
—————-
سوال سوم چرا افسردس :
با مادرش و پدربزرگش تو ی خونه زندگی میکردن
هر ازگاهی پدربزرگش ک الزایمر گرفت تو پیریش ، به مادرش تجاوز میکرد و داعم الخمر بود و مادرش ب هنری گفته بود ک درو قفل کنه ک سراغ اون نیاد
و مادرش خودکشی کرده بود و هنری و پدر بزرگش ک مست بود نشستن مرگ مادرشو دیدن
—
همه سوالا واضح تو فیلم بود
فوق العاده بود نگاهتون. لذت بردم واقعا. و یه چیز دیگه. تو این زمونه کیه که افسرده نباشه؟ همه هستن. من تو خیلیااا. ولی چاره ای نیس باید ادامه داد. فقط کافیه جاهایی که خیلی مزخرفن رو عوض کنیم
دوست خوبم فیلم رو دیدی؟بنظرت چرا هنری افسرده بود؟چون پدربزرگش به مادرش تعرض کرده بود حالا یا دارو مصرف میکرده یا الکل،و بعد از خودکشی مادرش ازش میخواد شبا در رو روی خودش قفل کنه که نکنه بهش تجاوز کنه،با این همه هنری تا آخرین لحظه بهش سر میزد
بعضی انفاقات فراموش نمیشن ، دوست من
عالی نوشتید
عالی👌
باریکلا. این فیلم، اوج هنرِ معلمی رو نشون میده و فوق العاده اس
بسیار حرفه ای بود پاسختون مخصوصا اشاره ای ک به موسیقی کردید👌
بسیار عالی ❤
چقدر عالی تبیین کردید فیلمو اونقدر که من روانشناس رو ترغیب به دیدنش گردین
شما با زبان اینگلیسی آشنا نیستید و فیلم را همین طوری باری به هر جهت تماشا کردید! ماحصلش هم این نوشتار و برداشت غلط از کل ماجرای فیلم است.
من آشنا هستم، اما ظاهراً شما با چیزای دیگه از جمله سینما آشنا نیستید!
به نظر من فیلم بدی نبود و حرف برای گفتن داشت.
در حد یه فیلم تلویزیونی بود نوع فیلم برداری و نماهاش،اما واقعا باعث به فکر فرو رفتن انسان میشد.
برداشت من از این فیلم،تاکید بر روبرو شدن با مشکلات روحی به جای فرار و جنگیدن با اونها هستش،شیوه ای که فیلم روش تاکید میکنه هم نوشتن افکارمون در یک دفترچه هستش.
فیلم سعی کرده گریزی هم به مشکلات مدارس آمریکا بزنه،این حس جدا وفراموش شده بودن قشر معلم رو سعی کرده بود به شکلهای مختلف نشون بده،اینکه نگاه به آموزش پرورش درست نیست و رابطه ی بین معدل دانش آموزان و قیمت ملک در اون محله رو هم به همین دلیل بیان میکنه..
در کل شخصیتهایی که به نظر اضافی می اومدن زیاد داشت،اون خانم معلم جوان یا اون آقا معلم درب و داغون یا اون معلم پیر که لاتی بود واسه خودش..اینها در پیشرفت داستان نقش خاصی نداشتن و بیشتر برای ایجاد یه جمعیت که بیننده باهاشون آشنا بشه و بهشون عادت کنه و دوستشون داشته باشه توی فیلم بودن.
در کل ارزش دیدن داشت،درسته که مشکل زیاد داشت ولی وقت تلف کردن نبود
واقعا؟؟؟؟؟
واقعا متوجه نشدی چرا دختره خودکشی کرد؟؟؟؟؟
واقعا؟
این یکی از زیبا ترین فیلم هاییی بوده ک تاحالا دیدم
کی اصلا ب شما اجازه میده اینجوری نقد کنی؟
خیلی سطحی این فیلم نفی شده حتی نه نقد
اگر با روانشناسی eft آشنا بودید اینگونه نفی نمی کردید
این فیلم فلسفی رو وقتی با نظریه گسست آشنا نیستی بهتر در موردش صحبت نکنی چه برسه بخوای نقدش کنی
متاسفم برات
بله، با نظریه ی گسست آشنا نیستم اما با فیلم بد یا خوب آشنا هستم!
باهات موافقم زیاد به حرف دیگران اهمیت نده. من یه زمانی با برادرم سر یه فیلم نزدیک بود درگیر بشم! گفتم خوبه نامرد خندش گرفت. من اون زمان واقعا فک میکردم فیلم خوبیه! بعدا که کلی فیلم دیدم دیم بابا من جای برادرم بودم به خنده رضایت نمیدادم! باید از آسیا اروپا ارژانتین و آفریقا و…. فیلم ببینیم باید فیلمهای چندین دهه گذشته رو ببینیم و….
بعضی از وقتها یه فیلمی خوبه خیلی هم خوبه ولی چون یه کپی بوده خودبخود حالمونو بهم میزنه!
پس زیاد از حرف دیگران هیچوقت ناراحت نشیم. وقتی که نظرشون مخالف ماست.
با شما بسیار موافقم
اون دختر چاق از طرف پدرش سرکوفت میخوره و از طرف همکلاسیاش مسخره میشه و اینا باعث عدم اعتماد به نفس و نهایت …..
فقط اونجاش که میگه پدر تو همیشه میدونی چی باید بگی ….آخ که دلم پکید
واقعا چجوری میتونی این نقد رو نسبت به این فیلم داشته باشی..معلمی که با تمام مشکلات خودش سعی میکرد اطرفیانش رو بفهمه ..موسیقی متن که انقدر تاثیر گذار بود..متاسفم واقعا
میشه درباره نظریه گسست توضیح بدی مرسی
نظریه گسست چیه؟
معذرت میخوام که انقد رک میگم ولی نقدتون به شدت احمقانه و مغرضانه اس و نه از نظرِ تکنیکی نه از نظر هنری و نه از نظر عرفی قابل قبول نیست!
بهتر است به جای توهین، انکار و یک معذرت خواهی آبکی برای رفع تکلیف، دلیل داشته باشیم. حرف خودمان را بزنیم. توهین کردن که می دانید، کار ساده ای ست؛ ساده ترین کارِ دنیا. به قول معروف: گر تو بهتر می زنی، بستان بزن!
شما هم دقیقا در نقد فیلم همین به شعور مخاطب توهین کردید.نقد با اینکه شما خوشت بیاد یا نه کاملا متفاوت هستش.نقد بر مبنای اصولی تعریف میشه نه ساختارهای ذهنی شما.نوشته شما بیشتر شبیه دیدگاه شخصی بود تا نقد.
موفق و پیروز باشید.
موافقم
با نهایت احترام متاسفم برای نقدتون.یه بار دیگه فیلم رو ببین.هیچ چیز مبهمی نداره.هیچ جایی از فیلم ناقص رها نمیشه.برون گفته این بهترین فیلم خانوادگی ۲۰۱۱ بود.این چه نقدی بود کردی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چقدر این فیلمه طرفدار داره.باید ببینمش
یک گله ازتون دارم.قبلنا وقتی تو وبلاگ می نوشتین بعضی وقتا فیلم هایی رو معرفی می کردی که با دیدنشون شگفت زده می شدم اصلا فیلم هایی که باید ببینمو از وبلاگت پیدا می کردم اما به نظرم الان سلیقت خیلی عامه شده نقدات شده پر از فیلم های بی محتوا اکشن این آخری هم که تیر خلاص رو زد در عوض خیلی از فیلم های خوش ساخت دیگه نظرتو جلب نمی کنه این عامه پسند شدنت بدجوری تو چشمه .دلم می خواد باز فیلمهای مثل شاعری یا منطقه جنگی رو معرفی کنی نه جک غول کش و ۲ اسلحه.
هر فیلمی به اندازه ی خودش حرف برای گفتن دارد. « سلیقه ت خیلی عامه شده » را نمی فهمم. فیلم، فیلم است. هر فیلمی هم دنیای خودش را می سازد، حالا یکی خوب، یکی بد. اینگونه تقسیم بندی کردن، به محروم کردنِ خودمان از لذت سینما می انجامد. من فیلم ها را اینگونه روشنفکرنمایانه تقسیم نمی کنم. من سینما را برای ذات سینما دوست دارم.
منم با شما موافقم
فیلم آشفتگی زیادی داره
بخصوص مواقعی که آدرین برودی با اون ظاهر آشفته داره از جامعه ای که تو اون هستن صحبت میکنه که اصلا معلوم نیست تو چه موقعیتیه من اولش فکر کردم داره بازجویی میشه
اما ناگفته نماند که یه چیزی توی فیلم هست که آدم رو جذب میکنه
اونم احساس مسئولیت یه معلم موقتی نه حتی دائمی در قبال دانش آموزانه
با اینکه دستش به هیچی بند نیست و هیچ کاری نمیتونه بکنه حتی از نظر مالی هم وضع جالبی نداره
حتی خودش هم درگیر گذشته شه و خاطره ی خودکشی مادرش هیچ وقت از جلو چشمش کنار نمیره و یه پدربزرگ بیمار و داغون که باید هر روز بهش سر بزنه و آرومش
کنه
با این حال اصالت و مردانگی و جوانمردی توی هنری موج میزنه
من اعتقاد دارم هر فیلمی ارزش یه بار دیدن و هر کتابی ارزش یه بار خوندن رو داره
ممنون از شما…
درود
مگر نویسنده و یا کارگردان باید همه چیر رابجود و دردهان خواننده بگذارد.نقد شما بجا نیست!
دختری که خودکشی کرد تحت فشار حرفهای پدر و یک رابطه عاطفی سرکوب شده توسط معلم خودش بود
آن دانش آموز از اطمینان به نفس پایینی برخوردار بود و کم آورد و خودکشی کرد
این فیلم بیشتر دید روانشناسی و جامعه شناسی به دوره نوین ما دارد.
اما نکته جالب این فیلم آسیب های شدید روانی و خانوادگی خود معلمان بود
معلمانی که خود آسیب های عاطفی و روحی زیادی در خانواده و کودکی دچار شده اند.
این فیلم معرکه است
این فیلم اصلا شتابزده عمل نکرده
واقعیت های جامعه را عریان نشان داده .
تفسیر شما را دوست نداشتم
خیلی سطحی،فیلم را دیدید
فیلم از لحاظ هرمنوتیک از سمبل های زیادی برای مخاطب و ببیننده تیز،بین برش خورده است.
شما هیچ کدام از این نشانه ها را دریافت نکردید چرا؟؟؟؟
دقیقا همینه.
من این فیلمو بعد از ۶ سال دوباره دیدمش. لون موقع به نظرم معمایی و پیچیده میومد چون سنم کمتر بود. الان می فهمم چی کار کرده سازنده. دستشون درد نکنه. انقدر بی طرفانه به پارادوکس ها پرداخته شده که انگار از زندگی واقعی اقتباس شده.
نقاط قوت خاص فیلم به نظرم :
نشون دادن حس ترحم هنری به پدربزرگش بعد از این همه سو استفاده روانی قبلی. این ترحم از روی اجباره. اجباری که از درک زیاد از حد هنری منشا می گیره و مشخصه که خودشم خوشش نمیاد از اینکه اینقد می فهمه و وجدان درد می گیره.
دلبستگی یا attachment برای هنری وزنه ی سنگینیه با توجه به زندگی گذشته ش. هضم تروماهای گذشته باعث شده گره های کور براش باز بشه و درکش نسبت به بدبختی آدما بره بالا ولی از اون طرف دلبستگی غیر ایمنی که داره یه دیوار و سد عاطفی در مقابل تلاش های بقیه برای صمیمیت براش به وجود آورده (معلم همکارش (خیلی زیبا حتی عکس آجر روی تخته کشیده میشه.))
دختری که خودکشی کرد علاوه بر شرم چاق بودن، توسط پدرش که فارغ‌التحصیل استنفورده و تو یه جو واقع بینانه برای پیشرفت تلاش کرده، گرایش و پناه بردن دخترش به هنر برای آروم کردن درد هاشو قبول نمی کنه و با ذکر مستقیم چاق بودن دخترش ، به جای همدلی سعی به دادن راهکار میکنه (وزنتو کم کن شاید چند تا پسر ازت خوششون اومد) . که خودش نشون میده چقدر پدر ناکافی ای هست از نظر عاطفی.
پناه دادن به اریکا کار پر ریسکی برای هنری بود چون احساساتشو برانگیخته می کنه (حس طرد شدگی و بی پناهی خودش تو کودکی ) و هم اینکه اعتماد به بلوغ عاطفی یه نوجوون خیلی سخته (دقیقا مثل بغل کردن مردیت. همون یه ذره خوب بودن باهاش آگاهش کرد که چقدر بدبخت و بی پناهه و راهی جز خودکشی پیدا نکرد) ولی هنری به جای همه زخمای گذشته ای که نمیشه برگشت و ازشون پیشگیری کرد، تو نسل جوون به دنبال ترمیم آسیب های مشابهه. که از خودگذشتگی و بلوغ زیادی می خواد .
این فیلم قرار نیست کسیو تراپی کنه یا راه حل ارائه بده. هیچ اثر هنری ای مجبور به رسوندن پیام نیست حتی. راه حل که جای خود داره.
همین که عمق وضعیت موجود رو بتونه به این خوبی نشون بده فوق العاده ست. مثل نشون دادن بچه ی ۱۰ ساله ای که یه گربه رو تو کوله پشتیش مشت می زد
خیلی عالی بود🐦🐤🦆🐦🐦🐤🦅🐧🦅🐧🦅🦅🦆🐦🐤🦆🦆🐦🐤🐦🐤🐤🦆🐦🐤🦅🐦🐧🦆🦆🐤🐦🐤🐦🦆🐤
👍
سلام این فیلم رو چند بار دیدی؟؟ تنها جاهایی که ندیدی مهمترین پیام های فیلم بوده به نظرم سر سری به این فیلم نگاه کردی.
من بعد از تماشای این فیلم سرم گیج می رفت ، معمولاً وقتی یه فیلم تاثیر گذار دچار این حس می شم ، با احترام به نظر همه دوستان ، به نظر من هم این فیلم عالی بود .
به نظر من فیلم فوق العاده ای بود به هر کسیم توصیه کردم دیدتش ازش خوشش اومده محتوا و موضوع فیلم در کنار بازی استادانه ی آدرین برودی چیزی رو برای گفتن باقی نذاشته
فیلم عالی و عمیق بود
یه درام خوش ساخت
اما نقد شما داغون بود
فیلم فوقالعاده ای بود…صحنه به صحنش آدمو جذب خودش میکرد.نقدتون خیلیم درست نیست…فقط رابطه ی هنری با اریکا جالب نبود رابطش با مزیت با پدر بزرگشو…..همش عالی جداب بود..منکه عاشق این فیلمم.
شما که با ساده ترین و ابتدایی ترین اصول نقد آشنا نیستی نقد نکن لطفن…
خخخ
به نظر منم فیلم بدجوری آشفتست.ماجرای اون معلمه که کسی نگاهش نمی کرد یا اون دختر چاق تو مدرسه یاحتی دوست دختر خود هنری تو ماجرای اون دختر خیابانی گم شدن.اما اینکه چرا اینقدر تو ایران مورد توجه قرار گرفته بحث روانشناسی نیاز داره.به نظرم این حجم گسست ها یا بی توجی ها یا نامهربونی ها تو زندگی ما ایرانی ها نمود زیادی داره اونایی که کامنت گذاشتن به نظرم خودشو نو تو فیلم پیدا کردند حالا هر چقدر هم کم و پرت و پلا .چون زیاد هم اهل کنکاش فیلمنامه یا نقدر در مورد اون نبودن دلی کامنت گذاشتن.فکر کنم خودت یه بار گفته بودی که بعضی وقت ها بعضی فیلم ها احساس خوبی به آدم می دن یا آدم همینجوری بیخودی عاشقشون می شه احتمالا برای این دوستان هم همینطور بوده.
اشاره ی خوبی ست. حتماً همینطور بوده. اما بحث اینجاست که بعضی از این به قولِ شما « کامنت های دلی » را می شود محترمانه تر هم بیان کرد. به نظرم اصلاً بحث روانشناسی و زیرساختی لازم است درباره ی افراد نابهنجاری که وقتی کسی را با خودشان مخالف می بینند، دست به هر کاری می زنند.
احسنت سینا. عالی
سلام
نقد آبکی ای بود …. شرم آوره که خط اصلی داستان رو رها کردید و چسبیدید به اتفاقات حاشیه ای و فیلم رو آشفته قلمداد میکنید
فیلم آشفته نیس چرا که اگر خودت رو در نقش اول فیلم بگذاری، همان مسیر را می روی
دلیل خودکشی دختره واقعا براتون مشخص نشده؟
شما با کسی فیلم ببین که بتونی فیلم ببینی
سلام
چَشم، من با کسی فیلم می بینم که بتوانم فیلم ببینم!
ممنون
سلام ،نقدتون قابل احترامه ،فیلم خیلی قوی نیست اما جزء فیلمهایی هست که از دیدنش پشیمون نمیشی ،”از هم گسیختکی” نام مناسبیه برای فیلم ،فیلم با گسیختگی حروف ، به هم وصل شدن و دوباره فرو ریختشون شروع میشه ،موسیقی فیلم حس گسیختگی رو به ادم میده ، تصویر برداری نیز همینطور مخصوصا گرفتن نمای سالن مدرسه ،درسته موضوع فیلم مشکلات عصر ما و از هم گسیختگی خانواده ها و اینکه پدر و مادر ها برای پدر و مادر شدن و پذیرش این مسئولیت باید آموزش ببینن هست اما این موضوعات رو سطحی مطرح میکنه !درمورد مرگ مردیث فرمودین که باید بگم واضح بود ،فیلم به گونه ای به سرمایه داری و ابزار اون یعنی رسانه هم کوبید که با ترویج معیارها و ارزش هایی مثل” لاغر بودن و مدل بودن “نشون داد که چاقی چطور باعث دور شدن یک دختر از جامعه و بالا خره خودکشی اون میشه !
سلام
ممنون از توضیحات.
باید بگم نقد ناقص بود.
نویسنده بدون اینکه چیزی از فیلم متوجه بشه ، به بیراهه میره و بعد میگه: “بسیار سطحی به مسائل و مشکلات نزدیک شده است”.
من از فیلم دفاع نمیکنم اما برای نقد فیلم و اینکه بگیم فیلمه خوب یا بدیه باید حداقل فیلم رو بفهمیم!
من به نویسنده توصیه میکنم کارش رو با نقد معراجی ها و رسوایی ها ادامه بده.
نویسنده از شما به خاطر توصیه تان تشکر می کند و ادامه می دهد که اگر شما متوجه عمق فیلم شده اید، یک خطی مرقوم می فرمودید که نویسنده هم متوجه بشود!!!
فیلمی که اینار قصد معرفی اون رو دارم به نظرم کمتر کسی انتظار دیدنش رو میکشه! فیلم Detachment از جمله فیلمهایی نبوده که تو سایت های مختلف از اون به خوبی یاد بشه اما از همه اونایی که به دیدن فیلم خوب اهمیت میدن پیشنهاد میکنم حتماً فیلم Detachment رو تماشا کنند.
ابتدا معنی و مفهوم جمله Detachment رو باید بدونید که به فارسی میشه ” از هم گسیختگی”، حالا وقتی شما شروع به دیدن فیلم میکنید شاید اصلاً در ابتدا متوجه نشید اسم فیلم چه ربطی با موضوع فیلم پیدا میکنه اما فیلم به تدریج نشون میده که به چه دلیل Detachment نام گذاری شده…
http://kameakhar.blogfa.com/post/8
با سلام
به نظرم آشفتگی فیلم یکی از زیبا ترین صفات این فیلمه. داستان خیلی آشفته و پریشانه،درست ولی همین پریشان بودن ذهن شما رو به هم میریزه که دقیقا خواست کارگردانه تا بتونه با یه داستان سطحی فکر شمارو مشغول کنه. و باز این داستان سطحی هم خودش هنر کارگردان و نویسنده ست؛شما تمام داستان ها رو به صورت نجویده تحویل میگیری و با آشفتگی و گسیختگی میجویش. خودت ادامه داستان ها رو میسازی. این روش مثل آدامس میمونه که قورتش نمیدی ولی بیشتر از یه غذای خوشمزه میجویش(بهش فکر میکنی)
در کل احساس میکنم باید حساب این فیلمو از بقیه فیلم هایی که فقط میخوای یه داستان تحویلت بدن جدا کنی و اون رو به عنوان عرضه کننده و تلقین کننده یه طرز تفکر به حسابش بیاری.
اگه این طوری فیلمو نگاه کنی متوجه میشی خیلی هم قشنگ و زیبا ست.
لطفا به اسم فیلم دقت کنید تا سبک ساختش آشفته به نظرتون نیاد
شاید به نظر شما اخراجی ها۳ فیلم پرباری باشه استاد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
استاد عزیز. من واقعا مایلم بدونم فیلمهای مورد علاقه شما چیست
این فیلم بسیار عمیق هست. تنها توجیهی که به ذهن من میرسه اینه که شما در زندگی خیلی بهت خوش گذشته و حوصله افسردگی نداری. آدمهای سرخوش هم اصولا زیاد به فکر عمیق فرو نمیرن و نتیجش میشه این که وقتی این فیلم رو میبینن یه همچین نقدی مینویسن.
منتقد کارش فحش نگاری نیست ذوست عزیز. اگه میخوای نقد کنی باید با یه سری اصول اولیه تفکر و روانشناسی آشنا باشی
سلام نقد قابل توجهی بود ممنونم برای بار اول دیدن تقریباً حق میدم به نظر دوستان اما وقتی نظر شما رو خوندم و دیدم آشفته بودنش قشنگ معلومهچون چراهای بیشتری به جواب نمیده و واقعیت جامه ای رو که دنبال تقلید میگردی ازش م رو نشان میداد اگر شد چند نمونه از این فیلم ها رو اگر سراغ دارید به من معرفی کنید ممنون میشم از بی احترامی بعضی ها بنده عذرخواهی میکنم از شما
سلام و ممنون از شما. فقط من متوجه نشدم منظورتان از (( چند نمونه از این فیلم ها )) چه بود؛ چند نمونه از چجور فیلم هایی؟ اگر منظورتان را مشخص تر بفرمایید، شاید بتوانم کمکی کنم.
سلام
ممنونم منظور از فیلمهایی که واقعیت جامعه اروپا و امریکا را نشان میدهد
مثال شما خیلی کلی ست؛ بهرحال هر فیلمی که ساخته می شود، بخشی از واقعیت های یک جامعه را به نمایش می گذارد. اگر بیشتر فیلم ببینید، در هر فیلم، بخشی از واقعیت را خواهید دید. در « سینمای خانگی من » اگر بگردید، فیلم های زیادی پیدا می کنید که هر کدام شان چنین خصوصیتی داشته باشند.
من این فیلم را خیلی دوست دارم.به نظرم فیلم خوبی هم هست البته شاید نه اونقدر که من دوسش دارم.من بهش از دید خودم ۴ میدم اما شاید از دید سینمایی ۳حق اصلی اش باشه.مانیفست هایی راجع به زندگی میده اما فکر می کنم از دید سینمایی به اثر فقط چسبیده تا اینکه درونش باشه…
بهر حال حداقل من این فیلم را خیلی دوست دارم و لذت بردم.
چه قدر بده که کامنت گذاشتن بلد نیستیم…
دوست من یکی از بدترین نقدهایی بود که خوندم 🙂
متاسفانه بنظر میرسه که فیلم فقط با نگاه شما به زندگی در تعارض بوده و بخاطر همین باعث شده چنین نظری در موردش بدی,شما اصلا نفهمیدی که این فیلم در مورد چی هست
فیلم فوق العاده ایه و اگر با دقت دیده بشه میشه فهمید که همه چیز به درستی سر جاش هست. فکر میکنم نقد منصفانه نبود و حتی با در نظر گرفتن تفاوت سلیقه ها باز هم نمیشه یه فیلم تحسین شده رو اینقدر منفی نقد کرد.
با سلام
فکر میکنم این فیلم در تمامی جوامع و همه ی انسان ها مصداق داره. و فضای جامعه صنعتی و انسان های تحت سلطه و عاجز رو به زیبایی به تصویر میکشه. معنویتی که برای نجات انسان در چنین فضای حکم نوش دارو رو داره. هنری از چنین معنویتی برخورداره اما این معنویت فقط در بعد یک انسان برای نجات این جامعه اسیر کافی نیست. فیلم انسان های مسخ شده رو نشون میده که مقاومتی در برابر ان چه که به آنها تحمیل میشه رو ندارن و چون کودک اند و بنیه در ان ها شکل نگرفته لاجرم قربانی اند.
دامون جان اجازه بده کمی با نظرت مخالف باشم . اول اینکه این یه فیلم استعاری و انتزاعی و تعمیم پذیره ، من ۳ بار تا حالا فیلم رو نگاه کردم و بازم دوست دارم نگاه کنم . در مورد یه چیزهایی باهات موافقم مثلاً من چیزی از مفهوم مدّ نظر فیلم برای مدیر مدرسه که قراره عوض بشه متوجه نشدم اما فکر میکنم میخواد بگه وقتی لیدر و مدیر یه مجموعه ی آموزشی و تربیتی در روابط عاطفی زندگی شخصیش ناموفق باشه قطعاَ نمیتونه مدیر خوبی برای اون مجموعه باشه.در کل فیلم زیاد روی بیان خط داستانی تاکیدی نداره و مفاهیمش رو با دیالوگ های عمیق و تفکر بر انگیزش مطرح میکنه.
من از این فیلم خیلی خوشم اومد اما نه متخصص سینما هستم و نه منتقد در نتیجه ایرادی از این نظر به نقدتون نمی گیرم.
اما ایراد ویرایشی پرتکرار در نقدتون به کار بردن کلماتی مثل مدیره و معلمه است که در زبان فارسی ایراد داره. در زبان فارسی از بکار بردن علامت “ه” برای مونث باید خودداری بشه.
راستش این توی کتابهای درسی دبیرستان هم هست.
ممنون از شما. نمی دانم چرا می گویید «باید»؟ من متخصص زبان شناسی نیستم اما فکر می کنم غلط هم نباشد. حالا شاید چندان هم زیبا نباشد اما مطمئناً غلط نیست. بهرحال ممنونم.
غلطه آقاجان، غلطه، شما برای نوشتن یک زبان معیار در اختیار دارید که برای دیگران هم که با همان زبان معیار می خوانند ومی نویسند مشترک است. آوردن حرف ه به انتهای کلمه شاعر و معلم و مدیر در زبان معیار غلط است نوعی تبعبض در زبان است که او را کوچک.کی کند، ضعیف می کند. آابن ه مصغر است . و توهینی به زنان است،
هرچه زودتر کتاب غلط ننویسم ابوالحسن نجفی را مطاله فرمایید.
دامون عزیز ، فیلم آشفته نیست ، روایت آشفتگیه . توی این قحطی سینمای خوب که مجبوریم مدام فیلمای قدیمی رو باز ببینیم ، واقعا از دیدنش لذت بردم . این فیلم شاهکار بود .
دامون عزیز…. من این فیلم را به پیشنهاد یکی از دوستان دیدم فیلم خوب وقابل تآملیه….شاید آنچه تو ذوق شما زده اینه که این فیلم داره لیست وار به مشکلات سیستم آموزشی در امریکا بیان میکنه…..برای همین نمی تونه عمیق وارد زندگی یکی از قهرمانان داستان بشه ونتیجه ای به ببینده تحویل بده….وقصدش از بیان این معضلات ودرواقع (گسست ها) این است که باید در روش های آموزشی مون تجدید نظر کنیم ومتاسفانه….. راه حلی هم ارائه نمیده ….بجز اینکه باید انسانهای اطرافمان را ببینیم وبهشون اهمیت بدیم چون انها به این توجه ودیده شدن نیاز دارن واین توجه درنجات انسانها از هم گسیخته بسیار مهم است نمونه اش میتونیم در مورد دخترنوجوان خیابانی ببینیم….من معلمم در کشور خودمون هم بسیار نیاز به این تغییر در سیستم آموزشی حس میشه و…..ارتباط با خانواده ها وبررسی پیشینه زندگی دانش آموزان…….امسال دو دانش اموز دختر راهنمایی داشتیم که خودکشی کردن..اونم درمدارس نمونه…
این زیباترین ، کامل ترین و عمیق ترین فیلمی بود که به عنوان یک معلم دیدم. گاهی اشکال از درک ماست نه از پیام.
من واقعا از دیدن این فیلم لذت بردم و غمگین شدم گریم گرفت به فکر فرو رفتم به زندگی خودم فکر کردم و دیدم واقعا تمام حرف هایی که تو این فیلم زده شد به وفور تو زندگی همه ی ما دیده میشه و داره بیشترم میشه من واقعا دلم گرفت از اعماق وجودم این فیلم رو درک کردم تک تک کاراکتر هارو درک کردم من واقعا به نویسنده و به کارگردان و تمامی بازیگراش و هرکسی که همچین حس واقعی از زندگی امروزی همه ی ما دادن احترام میذارم و خوشحالم که با همچین اثر با ارزشی آشنا شدم امیدوارم خدا همه ی مارو ازین حالت غمگین و سردرگم نجات بده ازین دل های غمگین دل های گرفته کاش کسی به فکر ما بود…
من بی رحمانه نقد کردن رو نمیپذیرم چون هرکسی سلیقه ای داره و داستانی کاش کمی بیشتر تأمل میکردی روی فیلم
سلام
با احترام به نظر و نقدتون باید بگم که شما فیلم رو درست درک نکردید و به نظر میرسه که این فیلم رو مثل یک داستان خطی دنبال کردید. باید خودتون رو جای شخصیتهای فیلم بزارید تا بتونین که همزاد پنداری بیشتری داشته باشید.
سلام.
من بهتون توصیه میکنم فیلمو یه بار دیگه ببینین.
هیچ کدوم از ماجرا های توی فیلم نصفه نبودن.
چرا میگی فیلم شلخته بوده؟ این فیلم اتفاقا به کامل ترین شکل توی تایم کمش روایت شده. همه ی حرفاشم به طور کامل زده و چیز مبهمی نمیمونه.
خواهشا اول فیلمو بفهمین و بعد راجبش نظر بدین. حالا نقد کردن که دیگه جای خود.
سلام من این فیلم رو ندیدم ولی واجب شد برم ببینمش
دوستانی ک مخالف نفد ایشون هستید محترمانه نقد خودتون ک ادعا می کنید قویه رو بنویسید بگید آقا نقد ما اینه و ما نقد شما رو قبول نداریم یا حداقل دلیلتون و استدلالتون رو ک چرا مخالف هستید ذکر کنید ک امثال من ک مبتدی هستند چیزی یاد بگیرن
بخدا زشته درمورد نظر ی فرد دیگه با الفاظ بد قضاوت می کنید و حرف میزنید
سلام. فیلم The Jacket 2005 رو از آدرین برادی ببینید. زیباترین فیلم تمتم عمرم بود
سلام .این فیلم رو امروز برای چهارمین بار دیدم .نقد شما قابل احترام است اما کاملا صحیح نیست. اینکه میگویید درباره ی سایر شخصیت ها به جز هنری نصفه و نیمه صحبت شده تا حدودی درباره ی معلمین مدرسه درست است(نه همه ی شخصیتها) اما باز هم واضح و کاملا طبیعی است. فیلم درباره ی هنری است پس طبیعی است که درباره ی سایر شخصیت ها کوتاه گفته شود. خودکشی دختر چاق فیلم هم کاملا منطقی بود. همه به او بی احترامی میکردند. مادر و پدرش از او بیزار بودند. او از خودش و ظاهرش متنفر بود و از ترس دیگران در دستشویی غذا می‌خورند. و در آخر هنگام ابراز علاقه اش به هنری، هنری اورا از خود میراند و … همه اش در فیلم نشان داده میشود!
ادامه…
گفتید هنری به نظر و بی دلیل گیج است نمی توان فهمید که مشکل او چیست. قویا در فیلم نشان میدهد که گذشته ی هنری تلخ است. مادرش خودکشی کرده این دلیل نیست؟
اینکه میگویید جز اول فیلم که هنری یکی از شاگردان را اخراج میکند تا آخر نکته ی خاصی نمی‌بینیم. من چند صحنه دیدم! صحنه ای که بچه ها گربه ها را زخمی میکنند و هنری از مقصرش میخواد که توضیح بدهد. اینکه با انشاء بی ادبانه بچه ها کنار می‌آید و آنها را سر کلاس میخواند و ازشون تشکر میکند. در ضمن در انتهای فیلم بچه ها به خاطر خودکشی همکلاسی شان جلوی چشمشان هم ناراحت هستن.
و…فیلم درام زیبایی بود
در آخر ممنون از نقد شما
سلام و ممنون از شما.
فیلم ادعا دارد ولی در حد ادعا و طرح مشکلات نظام آموزشی و ژست ریشه یابی در مسائل شخصی و اجتماعی دانش آموزان باقی می ماند،اشاره هایی به پیوند مشکلات آموزشی با مسائل اجتماعی دانش آموز میشه و سعی داره نشون بده، فیلم با نماهای ضبط شده روی دست خیلی سعی داره کنجکاو پیش بره و حس کنجکاوی و همدلی مخاطب رو برانگیزه و با خودش همراه کنه و در بیشتر نماهای تک نفره و کلوز آپ میخواد احساسات و مشکلات شخصیت ها رو بخصوص معلم رو از روی چهر هاشون به تماشاگر منتقل کنه شبیه فیلم مهتاب اگه دیده باشید که در نشان دادن عواطف در چهره ی بازیگران با بازی های خوب خیلی گیرا شده ولی این فیلم در اون حد نیست فیلم با اغراق های بیش از حد تا حدودی بی اصالت شده و خب کارگردان خواسته از هم گسیحتگی رو نشون بده و معلوم نیس فیلم چی رو میخواد نشون بده مسائل شخصی یک معلم در نظام آموزشی ناکارآمد یا پیوند بین این دو یا منجی شدن معلم برای دختر خیابونی و خیلی از مباحثی که تو فیلم دقیقا مشخص نمیشه و به حاشیه میره و فقط کارگردان تلنگری میزنه رد میشه در کل میتونه فیلم الگویی برای سایر فیلمسازان این موضوعات باشه تا با دقت و ژرف اندیشی بیشتر در این حوزه فیلم بسازند تا گیرایی بیشتری داشته باشه ولی فیلم، فیلم نسبتا خوبی بود در حد متوسط و کلیشه وار
این فیلم واقعا ی شاهکار بود …درک فیلم برای کسایی ک عمقی به زندگی نگاه میکنن و درد و رنج های روحی و مشکلات اجتماعی دنیارو میبینن کار راحتیه انگار فیلم داره حرف دلشونو میزنه،انگار چند نفر هستن که تو این کره خاکی اونارو درک کنن و چیزایی که میبینی رو میبینن!!متاسفانه تعداد کمی هستن که یخورده فلسفی فکر کنن و زندگی رو از بالا ببینن،اکثرا فقط زنده ان زندگی نمیکنن،فکر میکنن که خوشبختن ولی نمیدونن تعریفشون از خوشبختی کاملا اشتباهه…در این میان بچه ها هستن که قربانی میشن…تاحالا شده به این فکر کنید که واقعا دوس دارید تو این فرصت زندگی که خدا بهتون داده چه کار کنید؟عمرتونو تلف نکنین طوری که میخواین زندگی کنین،هیچکدوم از اینایی که نمیزارن بری دنبال علاقت و فقط تشویقت میکنن و بار سنگینی رو دوشت میزارن و هی وادارت میکنن کاری رو که دوست نداری انجام بدی چون در آخر به پول و جایگاه بالایی از نظر اونا میرسی نمیتونن زندگی تو رو خراب کنن چون افسار زندگیت دست خودته…نزار این یه فرصتی که خدا برات قرار داده رو بخاطر یه عده ادم پوچ و سطحی از دست بدی و یهو به خودت بیای و ببینی پیر شدی و از آرزوهات وا موندی…بزارید راحتتون کنم”فرض کنید خبر بهتون میرسه که فقط پنج سال دیگه زنده اید”تو این پنج سال چکار میکنید!!!!
سعی کردم دیدگاه خودمو درباره فیلم بگم ممنون از سایت خوبتون👍
ممنون از شما.
نقد بسیار سطحی و بچگانه !
پیشنهاد میکنم حداقل یک بار اسم فیلم رو بخونید بعد نقدش کنید
نقدتون خیلی قوی نبود و همه فیلم رو دربرنگرفت. به نظر من این گسست و آشفتگی تو داستان خودش به موضوع فیلم شاید مربوطه. همه چی داره از هم گسسته میشه و زندگی مث خود این فیلم گسسته و بی معنیه. البته عکس های خاکستری مردیث کم چیزی نبودن تو فیلم. همینطور تو ی سکانس هنری راجب تاثیرگذاری و مد حرف میزنه رو بچه ها اثر گذار بود. در کل فیلم خوبی بود.
سلام خدمت دوستان
من دبیرم حدو ۲۱ ساله که در مقطع دبیرستان با نوجوانان ریاضی کار میکنم و ۲ سال هست درس تفکر و سواد رسانه رو هم دارم.
کارشناسیم ریاضی و ادامه تحصیلمم روابط بین الملل هست.
عمیقا معتقدم انسانها بعد از کمی کسب تجربه و کار در اجتماع باید وارد مسایل آموزشی و نقد علوم انسانی شوند. درک این فیلم بشدت نیازمند تجربه کافی در اجتماع و دانش علوم اجتماعی ست. بنظرم این فیلم یک شاهکار در زمینه آموزش و پرورش ، درک از معلمین فعلی و مهمتر از همه تعریف معلم نوین در جامعه ی مدرن فعلی ست. برا گفتمان بیشتر در خدمتم Parsa.vahed@Gmail.com
پیشنهاد می کنم دیگه اصلا شما فیلم نبین فیلم به این عمیقی و نتونستید حتی درست بیینید چه برسه به تحلیل
واقعا نقدتون سطحی بود،نمیدونم یا شما فیلمو درک نکردید یا چون علاقه ای به فیلم نداشتین همچین نقدی کردین،بیشتر نظر شخصیتونو درباره فیلم گفتین تا اینکه نقدش کنین!
یک استدلال پیدا نمیشه تو این نقد مغرضانه، اگه اصرار دارید که منتقد بشید از فیلم هایی مثل چارچنگولی یا رسوایی شروع کنید، ان شالله پس از کسب تجربه، یواش یواش وارد نقد ابر فیلم هایی مثل گسیختگی بشید…
فیلم به زیبایی به بیان إحساسان بشری و برخورد ما با رویداد های زندگی می پردازه
و تمام وجود ما رو محصول محیط اطرافمون می دونه .
فیلم به به زیبایی تاثیرات نظام اموزش و أزادی عمل اون رو بر حل مشکلات اجتماعی
بیان می کنه و و نشون می ده نجات آدم ها از منجلاب هایی که در اون گرفتارن تنها
تنها با محبت بی جشم داشت و نمایان کردن حسن نیت واقعی امکان پذیره تمام فیلم
به بیان کمبود ها و ناسازی ها میپردازه و اون ها رو عامل فساد و تباهی جامعه می دونه مفهومی که در شاهکار تاریخی (فارست گامپ) به زیبایی بیان شده بود
در نهایت نقد شما کاملا مغرضانه و غیر حرفه ای بود
دختره خودکشی می کنه جون کمبود داره
اون یکی تن فروشی میکنه جون کمبود داره و در نهایت کسی پیدا می شه که با محبت و صمیمیا تلاش میکنه تا این کمبود را جبران کنه و برای دختر خیابانی
مثل پدری مهربان ظاهر میشه و نجاتش میده اما در اینجافیلم به زیبایی تمام
ممانعت نظام اموزشی دست و پا گیر رو برای نجات دختر دوم نشون میده
کجاش ناهماهنگه
متاسفانه نقد که نمیشه گذاشت این چند تا خط رو… درکل توضیح خوبی برای این فیلم ندادید… یکی از فیلم هایی که بسیار پسندیدم این فیلم بود. شما بسیار ساده و سطحی رد شدی از این فیلم.. از توضیحات شما مشخصه فیلم رو تیکه تیکه رد میکردی حوصلت سر برده.. اصلا اینطوز نیس که سریع رد میشد و اشفتگی داشت.. فلش بک هایی که خاطرات نوجوانی میزد کاملا مشخص بود..
از نظرمن این فیلم عالی بود …شما خیلی سطحی به قضیه نگاه کردی …اصل فیلم میخواد بگه ما نمیفهمیم اطرافمون چی میگزره …و خوبیه این فیلم اینه که با مرگ ناگهانی یه شاگرد که اصلا به ذهن بیننده خطور نمیکرد ،تونست مارو شکه کنه و درواقع اون درک نکردن اطرافیان رو نه تنها بهمون نشون داد بلکه حس هنریو در اثر کلافگی که چرا خودشوکشت به ما القا کرد….و به ما نشون نداد عاقبت درک نکردن دیگران چی میشه بلکه به ما فهموند قضاوت بدون درک کردن اشخاص چه لطمه بزرگی میتونه باشه
نقدت عالی بود. فیلم پاره پاره است مثل اسمش. سینما جای این مسخره بازی های آره اوره شمسی کوره همه و همه با هم آش رشته میشیم نیست. فیلم فاجعه بود.
با سلام
نقد شماروخوندم یه نقد ساده از دیدگاه سینمایی بود که الان سرزبون همه برای نقد اما فیلم شناسی نیاز به دیدگا های مختلفی داره از نظر روانشناسی فیلم به روزمرگی و حرکت روزانه ماوصحبت های عاذی ما ذاره که یک دیدی اینجا وجود داره که خود ببینندس که انگار در فیلم وجود داره وداره نگاه به ادمای میکنه که درطول روز شاید باهاشون برخورد داره وبک گراند فکرشون که شاید ما اصلا متوجه اش نشیم صحبت های عادی که ازش راحت رد میشیم نتونستن بیان اخساسات کمبود های ذهنی اینا خودش مسلئه های بزرگی که تو جامعه واقعی وجود داره نه یک بیمار روانی که توتیمارستان یک فیلنامه قوی داره
با سلام
به نظر من نقد کننده فیلم باید کسی باشه که همه نوع فیلم را دوست داشته باشه وگرنه هنگام نقد فیلم خود به خود به بیراهه میره و به مشکل بر میخوره . برای مثال من که فیلم های زندگینامه ای را دوست ندارم هیچوقت نمیتونم این نوع فیلم را نقد کنم .
با تشکر
نقدت انقدر چرت بود…که متونستم تا آخر بخونم چون مطمعنم که تا آخرش یه سری چیز بیربطو داری میگی…تمام شخصیتها،معلمها و حتی اون فاحشه حول محور یک مشکل اساسی و یک بحث به هسته فیلم کمک میکنند…هیچ چیز اضافی نیست…هیچ اشاره ای اضافی نیست…مشکلاتی که تمام شخصیت ها دارن و بهشون اشاره میشه برای نشان دادن مریضی ای به نام ناامیدی،که حاصل زندگی ای که سیستم برای ما ساخته است…همه فیلم ها که نباید یک داستان یک خطی و یک شخصیت که نود درصد مدت زمان فیلم جلوی دوربین باشه…گاهی با نشان دادن یک طاعون همه گیر باید مشکل را نشون داد
اگه درگیر باشین، تو همه ی بخش های داستان که شما سطحی میبینین غرق میشین.
من تک تک شخصیت هارو فهمیدم
شما بهتر هستش که بشینید سریال مانکنو ببینید این فیلم بینظیر هستش اصولا ازفیلمهای درام و مفهومی چیزی سر در نمیاری متاسفم براتون
با سلام.فیلمبرداری این فیلم ب تنهایی خودش کلی حرف واسه گفتن داره،باور کنید من تا به حال توی عمرم همچین فیلمی رو ندیدم،این فیلم بی نظیره،از همه جهات داره باهات حرف میزنه.از فیلمبرداریش گرفتع تا موسیقی و از داستان و شخضیتهای فیلم ک هر کدوم مثل یه پازل کنار هم قرار گرفتن.
فیلم شاهکار ، نقد ضعیف و سطحی
یا فیلم رو ندیدین یا با هیچ کدوم از دانش آموزانی که مشکلات روحی دارن به خصوص نوجوان اصلا برخورد نداشتین
هیچ کدوم از داستان های روایت شده فیلم نه ابهامی داشتن برای فهمشون و نه نصفه و نیمه بودن،همه ملموس بودن
تک تک سکانس ها و پرداخت های فیلم دلایل رفتار شخصیت ها بودن
واقعا نقد بدی بود
من به این فیلم امتیاز ۸ رو میدم
دقیقا تمام چیزی که من از فیلم دیدم و برداشت کردم در نقد شماست.
بعد از فیلم از خودم پرسیدم خب؟! چی شد؟! که چی؟! چی می خواست بگه؟! جواب اینهمه سوالی که در طول فیلم مطرح شد چی شد؟!
فکر میکنم فیلم به اضافه چند نکته ی کمی که به مخاطب میفهمونه، مخاطب رو دچار اشفتگی میکنه…
من با نقد شما کاملا موافقم…مسائل مهمی که سطحی گذشت…من به این جور کارها میگم هدر دادن یک موضوع خوب!در این فیلم صدها موضوع خوب هدر رفت…
ولی از طرفی هم ، ساخت فیلم،بازی کاراکترها و چند نکته ای که واضح در فیلم بیان شد شایسته تقدیره…
مرسی. بالاخره یه نفر پیدا شد که با من موافق باشه :))
سلام. آقای دامون عزیز . ممنون که این فرصت را فراهم کردین که این همه مطلب در مورد فیلم فروپاشی ( خانواده+ بشریت + نظام آموزشی…) بتوانم یک جا از این همه افراد عاشق سینما یاد بگیرم. من هم نه از “نقد” سرددر میارم نه فلسفه ی آموزشی تیوریسین های این رشته را خوانده ام . ولی اینقدر میفهمم که “کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ… کار ما شاید این باشد که در افسون گل سرخ شناور باشیم”. در روزگاری که این همه فیلم بی محتوا در “ستایش” پلشتی و پرستش پلیدی ساخته می شود. کسی دم برنمی آورد تا به ساحت و جبروت دموکراسی برنخورد. این فیلم را بگذار هر چه می خواهند بکوبند. هیچ دردی روی سینه ی کسی سنگینی نمی کند. جر ادگار آلن پو . و همهی بجه های این فیلم.
سلام و ممنون از شما
واقعا حالم به هم خورد وقتی این صفحه را باز کردم و نقد شما را خوندم
دقیققاااا اشغال ترین چرت و پرت ها رو گفت
فیلمی خوش ساخت وبا بازی خوب همیشگی ادرین برودی فیلم اصلا اشفته نیست پر معنا وعمیق اتفاقا در خصوص ۳ شخصیت اصلی فیلم کامل و مفصل توضیح میده اگر چه در خصوص معلمین مختصر و کوتاه اما پر معنا و بیننده از مشکلات عمیق معلمها و مدیر نیز اگاه میشه، گذشته شخصیت اول فیلم رو اگرچه به ظاهر مبهم اما فی الواقع برای بیننده حرفه ای و دقیق بسیار واضح رفع ابهام میکنه ارجاع میدمتدن به اونجا که با دخترک داره صحبت میکنه از تصورش به رابطه غیر اخلاقی پدر بزرگ و مادر ، دیالوگها و جملات کوتاه اما پرمغز و عمیق، تاثیر اخلاقیات در تغییر منش دختر جوان خیابانی، و علت سرخوردگی دانش اموز چاق و دلیل خودکشی وی مشخصه، اسم فیلم با داستان و سبک ساختش کاملا منطبقه و توصیه میکنم دوستانی که از فیلم انتقاد میکنن یکبار دیگر دقیقتر فیلمو ببینن البته اینکه همه شخصیتها در فیلم مشکلات عمیق دارن شاید کمی افراطی باشه
شما اصلا فیلم رو متوجه نشدید
نظر اشغالی دادی درباره ی فیلم، اشغال
جوون ، یه منتقد دیگه از تو لپ لپ در اومد
هیچی از فیلم نفهمیدی اومدی نقد هم می کنی ،بی مغذ
نقدتان را (در کمال احترام) بسیار ضعیف دیدم. پرداختن به موضوعات، بصورت کوتاه، اما به گونه ای که جان مطلب را بیان کند سطحی نگری نیست. شخصیت پردازی کاراکترهای فیلم، چه اصلی و چه دانش آموزانی که نقش هایی با زمان بسیار اندک داشتند، به گونه ای قدرتمند بود که گویی تیمی از روانشناسان خبره در نوشتن فیلمنامه و طراحی شخصیت ها نقش داشتند.
و مهم تر از همه برخلاف بسیاری از فیلم های معناگرای دیگر که با نشان دادن شات های طولانی، گاه مخاطب را وادار به جلو بردن فیلم میکنند، این اثر ثانیه به ثانیه چشم هارا به صفحه میدوزد.
با احترام
گویا شما نتونستید با فیلم درست ارتباط برقرار کنید دلایل خودکشب ان دختر کاملا واضح بود این که همه تو مدرسه اونرو به دلیل چاقی مسخره میکردند و این که نقاشی هایی که او میکشید از نظر پدر و مادرش بی ارزش خوانده میشدند و او در عمیقی داشت و راهی به جز خودکشی نمی دید از نظر من تمام نکات و تمام احساسات درون فیلم به زیبایی درست شده بود به شما پیشنهاد میکنم فیلم را دوباره ببینید و خود را به جای شخصیت های فیلم بزارید و به جا ان ها تصمیم بگیرید و سعی کنید درد انها را حس کنید ان موقع این حس زیبای این فیلم رو متوجه خواهید شد
اول باید از شما بخاطر به اشتراک گذاشتن احساساتون در باره فیلم تشکر کنم، ولی این نقد نبود صرفا حستون درباره فیلم بود که اون هم کامل نبود البته سعی کرده بودید که با جملات ادبی خاطرتان را زیبا جلوه بدید ولی چه فایده وقتی که قضاوت ضعیف و تک بعدی دارد…
👌👌👍👍
بسیار عالی بود! ولی به یک نکته شاید توجه نکرده باشید: تا به حال شده یه آهنگ غمگین رو زمانی که شاد هستید گوش بدید و توی همون دو ثانیه اول از اون آهنگ رد نشید؟!
هنر تماما احساسه پر از احساساتی که از تجارب گذشته به ما رسیده و به وسیله اونها هنر رو درک می‌کنیم یا بهتر بگم اون رو حس می‌کنیم، معمولا اینطور نقدها به جایی نمی‌رسند نه اینکه خوب نیستند چرا عالی هستن به فیلم‌سازها کمک میکنن که فیلمهای بهتری بسازن و بدونن که دوربین باید در کجا در فلان حالت باشه و انتخاب کدوم بازیگر در فلان زمان بهتره، قطعا از دید منطقی و فنی خوب هست ولی حس کردن فیلمی که می‌سازن به غیر از عشق به کار و موضوع نمیتونه به فیلم(هنر) روح و زندگی بدمه؛ و اکثر این نقدها هم در ذهن منتقد از این سوال می‌گذرند که «آیا با فیلم ارتباط برقرار کردی؟»، که این سوال در همون مرحله اول بوجود میاد یعنی، احساس کردن هنر(فیلم).
توی فیلم، آشفتگی و کلافگی‌ای موج میزنه که خستگی خاصی توی همه اونهاست، من به‌شخصه تونستم ارتباط خوبی با این فیلم بگیرم، به عقیده من اون ملال و درد خاص توی زندگی رو به شیوه خیلی خوبی نشون داده، درد هرکس رو نشون میداد، متفاوت بودنشون رو، نبود راه گریز ازشون رو، اون دخترهای نوجوون(که با توجه به متنتون فکرنمی‌کنم فشار روی اون دختر که خودکشی کرد رو حس کرده باشید)، معلم‌های کلافه از همه چیز معلم‌هایی که حاضر بودن همه چیز باشن به غیر از معلم(توی دنیای واقعی هم زیاد این موضوع رو میبینیم) که همین روی زندگی شخصیشون و شاگردانشون هم تاثیر گذاشته بود و هِنری کسی که انگار می‌دونه تهش چیه پس تلاشی برای بقیش نمی‌کنه انگار وسط یک اقیانوس بزرگ بی‌حرکت مونده و توی اون ملالِ آب از پرتو گرم آفتابی که روی صورتش افتاده لذت میبره هرازگاهی هم موج کوچیک و بزرگی اونو با خودش به این‌ور و اون‌ور میبره و دوباره توی همون تنهایی و سکوت عظیم ولش میکنه تا بقیه رو ببینه که چطور دارن با این خستگی ملال‌انگیز به‌سوی هیج دست و پا می‌زنن؛ هِنری در نگاه من فردی بود که می‌دونست پاهای اون و هیچ‌کس دیگه به هیچ‌کجای این زمین بند نیست و اون تنها کسی بود که این موضوع رو انکار نمیکرد؛ اون تنها انقدری شنا بلد بود که خودش رو نجات بده.
پیشنهاد من این هست که اگر که هُنری رو از ته دل نمی‌خواید تجربه کنید یا توی شرایط احساسی و عاطفی اون نیستید به‌زور یا فقط به صرف انجام دادنش سمتش نرید بلکه فقط با این‌کار از اون دور می‌شید و با شرطی شدگی که توی ذهن ایجاد میشه اینکه بعدها در زمان مناسب زمانی که شاید به اون نیاز مفرط دارید به سمتشون نرید. پس نگران چیزی نباشید و بیشتر از اینکه فکرکنید، احساس کنید 🙂
پ.ن: شاید متن مثل این باشه که دارم statementی رو برای چیزی تعریف میکنم! فقط خواستم خاطرنشان کنم که تنها براساس تجارب خودم حرف زدم و کوچیک‌ترین ایده‌ای از تعریف بایدها و نبایدها یا نصیحت هیچ‌گونه شخصی هدف این متن نیست بلکه تماما مربوط به نگاه من، تجربه‌ها و زندگی خود من هستند (که شما می‌تونید هرگونه نتیجه‌گیری از اونها داشته باشید) و نه کلیتی ثابت و بی نقص!!!!
🙏👌👍
من نمیفهممت!!
اخه ببین این همه ادم بر علیه نظرت هستند و میگن استباست!یکیش من!!!اگر حداقل شعور رو‌داشتی حرف این همه ادمو قبول میکردی!
در ضمن تو کی هستی که به خودت اجازه نقد(نقد که چه عرض کنم نظر شخصی)میدی؟ها؟
رشتت سینماست؟بازیکری؟کارگردانی؟ چی هستی؟
پس حرف اضافه ممنوع❌
سلام
بنظرم اصلا نقد علمی و تکنیکی نبود.
شما ظاهر فیلم را دیدید و آمدید برای دیگران تعریف می کنید.
من فکر کنم شما فیلمو ندیدی استاد،ضمنا اون “معلم آسیایی” که گفتید،معلم نبود،اون روانشناس دبیرستان بود.
سلام رفیق.ببین من یه دانش آموز پایه یازدهمم و هیچ ادعایی تویه کاره سینما ندارم.من فقط یه حرف دارم.من از این فیلم لذت بردم.چون بعد از مدت ها واقعا یه حس خوبی رو به من داد.واقعا این فیلم حالمو خوب کرد.نمیتونم انکارش کنم.و خیلی دوست دارم راجب فیلم بیشتر باهات بحث کنم.
سلام، نظرتون محترمه اما به شدت با نقدتون مخالفم👎👎👎👎👎👎👎👎
به نظرم نقدتون از فیلم آشفته تر و بد تر بود.🙂
من این فیلم و یکی دوبار دیدم و بشدت ذهنم و درگیر کرد حالا اینکه شما میگید ارتباط نمیشه گرفت درکش نمیکنم. خارج از مسایل فنی که در صلاحیت بنده نیست پرداخت فیلم خییلی خوب بود. برخی از مفاهیم به دلیل پیچیدگی قرار نیست رک و پوسکنده گفته بشه تا ما درکش کنیم. اتفاقا هدف هنر همینه ک این پیچیدگی و برای ما ببره تو احساس که کمی بهش نزدیک شویم. شما دختری و مثال میزنی که خودکشی کرد تمام جملات پدر که بشدت تحقیر کننده بود کافی ست ضمنا توی اون سن باید بررسی شه من خودم تو سن ۱۵ سالگی سر چند تا حرف تازه ساده نر ازین به فکر خودکشی بودم. بنابراین فیلم مشخصه که توجهی به گیشه نداشته وگرنه به قول شما جذابیت های زیادی بهش اضافه می شد. یا اون معلم اسیایی میتونه نماینده کار ارزان در برخی کشورها باشع که با چه مشقتی زندگی میکنند. فضا فضای درماندگیه و این مفاهیم قرار نیست خیلی مکانیکی و راحت پیش بره و بنظرم فیلم تا حدی از عهده ش بر اومده.
من گیج شدم، یک سری مواردی توی فیلم دیدم که منتظر بودم آخرش معلوم بشه که هنری فرزند پدربزرگشه؛ مثلا هذیون های پیرمرد یا اینکه مادرش میگفته در اتاقشو قفل کنه ، اینکه پدرشو ندیده هیچوقت ، وقتی اون معلم قضاوتش کرد که دانش آموزشو بغل کرده تو عصبانیت گفت من یه پیرمرد کثیف نیستم ، یا اینکه اشاره ای که آخرش به داستان خانه ی آشر کرد …
در کل موافقم با نقد این صفحه .ممنون
حالا باشه قبول،فیلم تا حد خیلی زیادی برای مخاطب خاص خودش کشش داشت ولی قبلش باید قبول کرد که خط داستانی بسیار بسیار ضعیفی داشت،با شناختی که از دامون دارم میدونم که قبل از هرچیزی یه منتقد خوبه و احساسات روی نقدش تاثیر نمیذاره ولی کسی که اینجا توهین میکنه و سنگ نویسنده رو به سینه میزنه باید خیلی خیلی از دامون قوی تر باشه تا برام قابل قبول باشه،ماشالا دهه ۸۰ و ۹۰ ای ها هم که همه منتقد شدن کارای پازولینی و کیشلوفسکی میبینن،به نظرم قبل از شوآف خوره فیلم بودن باید مطالعاتمونو بیشتر کنیم.
وقتی درک میشه که ارتباط برقرار کنی
وقتی خودت رو تو شرایط قرار بدی و یا قرار گرفته باشی توی زندگی
ماجرای این فیلم رو تو نظرات و نقد افراد اینجا هم می توان دید. و هر کسی با ادبیات و افکار خودش نقد می کنه که خیلی خوبه. ولی نباید به نظرات هم بی احترامی کرد. فیلم نکات اخلاقی مهمی داشت که همه بینندگان آنرا دریافت می کنند. و شاید سازنده تو این آشفتگی فیلم همین رو می خواسته به مخاطب انتقال بده که داده .
علی برکت الله
من منتقد فیلم نیستم و صرفا نظر شخصیمو میگم
با احترام به نظر شما منتقد گرامی ، من معتقدم که قوی ترین فیلمها فیلمهایی هستن که بیشتر مخاطب رو تحت تأثیر قرار بدن ؛ حتی اگه از نظر داستانی آشفته و از نظر سینمایی فاقد بعضی المان های هنری باشن . فیلم من رو شدیدا تحت تاثیر قرار داد و به فکر فرو برد ، پس به نظرم عالی بود و به هرکسی “تنهایی” دیدنش رو توصیه میکنم .
سلام خیلی فیلم خوبیه دوست داشتم اینکه اقا معلم مرد خوبیه و سعی میکنه به همه کمک کنه حتی از حیوانات هم سعی میکنه دفاع کنه او یک نجات دهنده نیست اون کسیه که راه را نشان میده و بستگی داره افراد چطور استفاده کنن همینطور که دختر روسپی راه خودش پیدا کرد و دختر چاق خودکشی کرد
بخاطر این نقد ضعیف پیج اینستاگرام شما رو هم مجبورم آنفالو کنم….
فیلم جالبی بود. خوشم اومد.
به عنوان کسی که سال هاست داره کار روان رمانی انجام میده باید بگم که این فیلم پیام های زیادی رو منتقل میکنه و جای تحلیل بسیار داره.
به عنوان کسی هم که حداقل هزار تا فیلم توی زندگیش دیده و خوره ی سینماست باید بگم فیلم خیلی خوبیه ولی یه جاهایی اشکالاتی بهش وارده هست، مثل همه ی فیلم ها…
منم مشاور مدرسه ام و چقدر صحنه ای که مشاور مدرسه شون جیغ زد حالشو درک کردم .. گاهی خیلی خسته میشم از بچه های لوس و بی مشکلی که میاند از بی انگیزگی میگند یا از نظام آموزشی ای که خودش مسبب این وضعیته و تازه از مشاور طلبکاره که چرا مشکل حل نمیشه…
فقط یه موضوع مهم! کسانی که ضمن نقد فیلم به دیگران میگید: تو چیزی نفهمیدی، نمیفهمی ، شعور نداری و برو اخراجیها ببین و… باور کنید این فقط به بقیه نشون میده شما چقدر توسط خانواده و دیگران تحقیر و سرکوب شدید، که برای مخالفت با یه نقد ساده انقدر پرخاشگری کلامی دارید … برای درمان اقدام کنید از من گفتن…
با احترام به نقد شما، نقد بسیار پر شتاب و آشفته ای داشتید، این پاره‌ای از جامعه است، وقتی شما وارد یک مکان مثلا یک مرکز خرید می شوید شما اطرافتان را می بینید، مردم را می بینید بدون اینکه هیچ چیز از آنها بدانید، یکی می خندد، یک پر شتاب از کنار شما رد می شود و حتی تنه می زند ، دو نفر از یک مغازه بیرون می آیند با حالت دعوا و… شما هیچ چیزی نمی دانید، اما دارد اتفاق هایی می افتد و شما شاهدش هستید. یکم گیج کننده است ولی دقیقا همین هست، یک فیلم قرار نیست مثل سریال های ایرانی روایت کند قصه را، اجازه میدهد تا شما آن آدم ها را ببینی و درک کنی همه آدم ها در بستر جامعه از یک چیزی عصبانی هستند و یا خوشحال و ما دانسته یا نادانسته در این چرخه قرار می گیریم و به طبع شاهد اتفاقات خواهیم بود و خودمان هم بخشی از این اتفاقات خواهیم بود و قطعا تاثیر چیزی که فکر می کنیم به ما هیچ ربطی نداره روی زندگی ما اثر خواهد کرد. امیدوارم که به زبان انگلیسی این فیلم را ببینید شاید بهتر درکش کنید.
بنظر من شخصی هر فیلمی رو نقد نکنه بهتره … این فیلم در کوتاه ترین زمان ممکن بیشترین پیام و مفهوم و رسوند
برای من که اینجوری تموم شد … نقدتون به شدت تند بود و صرفا یک نظر بود . بنده این مطالب رو نقد نمی‌خونم به صرفا به چشم یک نظر مبینمش … پیشنهاد من برای افرادی که می‌خواهند این فیلم رو ببینم اینه که زمانی که ذهن باز در اختیار دارند این کارو کنند
با عرض سلام
واقعیت من تاحالا نقدی نکردم راجب هیچ موضوعی و شما بسیار منطقی نقد کردید و همینطور اینکه هر انسانی یک دیدگاه متفاوت داره
دوست دارم دیدگاهم رو باهاتون در میون بذارم صرفا جهت اینکه شاید براتون متفاوت باشه
من شخصا ادم بسیار احساساتی هستم و هر لحظه در فیلم میتونستم اون دردی که هنری به دوش میکشه رو حس کنم و همینها باعث میشد ناخوداگاه اشک از چشمام جاری بشه و حتی لحظه ای که میدیدم اریکا چقدر پیش هنری احساس ارامش میکرد و اون خونه و همینطور وجود هنری باعث شده بود از واقعیت تلخ زندگیش فرار کنه و بالاخره عشق واقعی رو تو زندکیش حس کنه و وقتی میدیدم چجور داره دوباره به باتلاق زندگیش پرتاب میشه جیگرم سوخت
از طرفی اون دختر خوشگل عکاسی که همکلاسی هاش ازش بدشون میومد خیلی نظرمو جلب کرد اخه درک نمیکردم واقعا این دختر با بقیه فرق داشت خیلی حیف بود چون بر خلاف بقیه کاراکترها توی این سن کم تونسته بود خودشو انقدر خوب بشناسه و جرئت اینو داشت که بره سمتشون وگرنه هرکس دیگه ای بود میتونست از ترس حرفای پدرش یا قضاوتای دیگران اصلا سراغشونو نگیره و اینکه چطور با دیدن اینکه بالاخره یک انسانی به اسم هنری پیدا شده و خود واقعیشو میبینه و پذیرفته باعث شد که احساس خوبی به هنری پیدا کنه ولی افسوس که این دختر خوشگل همینو از پدرش و بقیه میخواست!
از طرفی هم هر لحظه فیلم که جلو میرفت مدام کلمه قهرمان با صدای بلندتری تو ذهنم نجوا میشد
هنری خیلی ادم قهرمانیه به این دلیل که خودش هیچوقت مهر پدری رو ندیده بود ولی چقدر قشنگ همین کمبود خودش رو به دیگران هدیه میداد ولی افسوس که هر کسی متوجهش نمیشد ولی واضح بود که اریکا به وضوح اینهارو فهمیده بود و حتی اخر فیلم اون خانم معلم چشم قشنگ هم متوجه شد و از زود قضاوت کردنش پشیمون شده بود
هنری نقش ناجی زندگی همرو داشت ولی کسی نبود همون کمکها و مهر و محبت رو بهش هدیه بده شاید اون فقط یک خانواده میخواست
خیلی متشکرم که وقت گذاشتی و خوندی، من صرفا دوست داشتم دیدگاه خودم و حرفهای دلم رو با شما عزیزان در میون بذارم
دیدگاهتتون همونطور که گفتید خیلی متفاوت بود
“در این میان شاید تنها داستان آن دختر بامزه ی خیابانی که رابطه ای با هنری برقرار می کند، کمی یخ داستان را آب کند و باعث بشود پای فیلم بنشینیم.” اگر برای شما اینطور بوده برای جزو معدود فیلم هایی بوده که تماما مرا پای خودش نگه داشته بود
درود
می‌تونم بگم گسیختگی یکی از بهترین فیلهایی بود که منه نوعی میتونستم ببینم و همینطور یکی از بهترین فیلمهایی بود که میتونست توی ژانر درام ساخته بشه.
گسیخته فیلمی به دور از صحنه‌های هیجان‌انگیز و به اصطلاح خفن، خیلی شفاف تربیت ناسالم، افسردگی، اختلالت جنسی، پرخاشگری، نبود آموزش صحیح رو نشون داد که به شخصه من رو با اشتیاق هر چه تمام تر تا پایان پای این فیلم نشوند.
این فیلم روی من خیلی تاثیر گذار بود و تونست احساسات منو برانگیزه و توی قسمتهای مختلف اون چشمان منو خیس کنه و گاها قلب منو به درد بیاره.
بی سرپناهی و سواستفاده‌های جنسی که توی زندگی اون دختر فاحشه بود احساس ترحم منو برانگیخت و باهاش احساس همدردی میکردم.
وقتی شاهد حمایت معلم جوان از اون دختر شدم عمیقا اونو تحسین کردم و وقتی دیدم با حمایت و پناه دادنش به اون دختر تونست مهر خودش رو به دل دختر بندازه و اونو دلبسته‌ی خودش کنه بهم فهموند که میشه آدمها رو عوض کرد و بهشون فرصت زندگی داد، همون چیزی که معلم جوان به دختر داد و گذاشت برای مدتی زندگی سالم رو تجربه کنه همینطور به دختر نشون داد که انسان های با قلب و درستکار هم پیدا میشن که تونست اون رو با همهی مرد های هرزه‌ای که بهش تجاوز میکردن متمایز کنه.
درباره‌ی دختر چاقی که شاگرد این معلم بود خیلی متاسف شدم و برای سرگذشتش اشک ریختم و اندوهگین شدم.
دیالوگی که تو تونست مو بر تنم سیخ کنه و بغض به گلوم بندازه رو اونجایی تو این فیلم دیدم که معلم دختر رو با دهان خونی در آغوش گرفته بود و به اون میگفت؛ همه چی درست میشه! درحالی که دختر از زندگی دست شسته بود..
با وجود همهی این کمکها و دست گرفتن ها ما شاهد مشکلات شخصی معلم جوان هم بودیم که بهمون نشون میداد اون با همهی مشکلات سخت خودش به دور و بریانش میگفت که روی کمک من می‌تونین حساب کنین که همین انسان دوستی‌اش باعث شد از سوی نامزدش طرد بشه.
در کل این فیلم از نگاه من یک اثر فوقالعاده بود و ارزش یکبار دیدن رو داشت.
دوستان وقت بخیر . واقعا چه خبرتون ؟؟؟
آخه در فضای فرهنگی و هنری مثل سینما اینقدر ادبیات طلبکارانه و پرخاشگرانه چرا دارید . این برادر عزیزو گرامی یه فیلم رو از نظر شخصی خودشون با آشنایی که با سینما دارن نقد‌کردن و نظرشون رو گفتن که چقدرم زیباست نظرشون . و هر چی هست نظر ایشون .
احترام بزاریم و هم دیگر رو تشویق کنیم .
به قول خودتون:
“بهرحال کسی که نقد میکنه، باید منتظر هم باشه که نقد بشه.”
خب این حرف شما کاملا درسته،ولی کامنتای این پست…
فیلمسازی محبوب‌تر از بیلی وایلدر سراغ دارید؟من نه
تا اونجایی که من میدونم خانم پائولین کیل که یکی از مهمترین منتقدان سینمایی تاریخ‌عه،تقریبا همیشه نظرش نسبت به آثار ایشون منفی بوده.
قصدم مقایسه نیست،فقط میخوام بگم همه نمیتونن از همه چیز لذت ببرن،حتی اگه فیلمهای وایلدر باشه…!!!
لذت بردن از یه اثر سینمایی،مستلزم خیلی چیزهاست.
اینکه چقدر از فیلمنامه و کارگردانی اثر راضی باشی،اینکه چقدر بازیگر تونسته باشی درون وجودت رسوخ کنه،اینکه جهان‌بینی تو چقدر به اثر نزدیکه و…خیلی. چیزهای دیگه.
وقتی از جیم جارموش پرسیدن بدترین نقدی که برای فیلمات نوشتن کدومه،گفت:
“فکر میکنم یه روزنامه ی دست راستی پاریسی بود که نوشته بود: «ستایش روشنفکرهای فرانسوی از جارموش یادآور تحسین و تعریف پدر و مادری است که نثار کودک عقب افتاده شان میکنند و ادامه میده جارموش سی و سه سال دارد. درست در سنی که مسیح مرد. امیدواریم که این اتفاق برای او هم بیافتد.»
خب به قول مصاحبه‌کننده این دست کم از حمله فیزیکی نداره،هر چند که جیم میگه این نقد محبوب منه…:)))
این نوشته اون روزنامه‌ی فرانسوی قطعا راه درست نقد نیست-حداقل از نظر من-
ولی میخوام بگم تو این مقاله از نگاه من اکثر افرادی که کامنت گذاشتن حکم همون نویسنده‌ی فرانسوی رو دارن…متاسفانه.
نمیدونم چرا اکثریت فکر میکنن هر مخالفتی مساوی‌عه با دشمنی؟
اگه قرار باشه همه از آکی کائوریسماکی و مایک لی و یان شوانکمایر لذت ببرن؟دیگه دنیا چه ارزشی داره؟
اگه قرار باشه همه کیارستمی و گدار و آنتونیونی رو مثل بت بپرستن دیگه چه فایده‌ای داره؟
اصلا همه اینا به کنار…این فیلم در مقیاس عمر ۱۲۸ ساله سینما،چه حرفی واسه گفتن داره؟
۵۰ سال بعد،کسی ازش اصلا حرف میزنه؟
مثل آتالانت ویگو یا طلوع مورنائو؟
مثل دزد دوچرخه دسیکا یا جانی گیتار نیکلاس ری؟
بعید میدونم.
خیلی وقت بود تو سایت شما کامنت نذاشته بودم و جالبه که بعضی اوقات حتی به کامنتای قبلیم سر میزنم:))
یجور ماشین زمان،برای اینکه بفهمم قبلا چه فیلمهایی و کارگردان‌هایی رو دنبال میکردم و اصلا نگاهم و توقعم از اونموقع تا حالا چقدر نسبت به سینما تغییر کرده.
نگاه میکنم به از میان فیلمها…
نکاه به اسم کارگردان‌ها و فیلم هایی که اون زمان حتی اسمشون رو نشنیده بودم،اما الان جزو کارگردان‌ها و فیلمهای محبوب عمرم محسوب میشن.
ممنون از شما و سینمای خانگی من.
ضمنا بابت غلط‌هایی که در متن وجود داره عذر میخوام.
ممنون از شما و متن خوبتون…