نگاهی به فیلم دشت سوزان The Burning Plain

نگاهی به فیلم دشت سوزان The Burning Plain

  • بازیگران: چارلیز ترون ـ جنیفر لارنس ـ کیم بسینجر و …
  • نویسنده و کارگردان: گیلرمو آریاگا
  • ۱۰۷ دقیقه؛ محصول آرژانتین، آمریکا؛ سال ۲۰۰۸
  • ستاره ها: ۲ از ۵

وقتی ایناریتو و آریاگا دعوا کردند … !

خلاصه ی داستان: سیلویا زن جوانی ست که در یک رستوران کار می کند و به راحتی با هر مردی که سر راهش قرار می گیرد، رابطه برقرار می کند. از سوی دیگر، جینا، مادر یک خانواده ی آمریکایی با مردی مکزیکی رابطه برقرار کرده و دختر خانواده از ماجرا بو می برد …

یادداشت: کلاً با فیلم هایی که روایت هایی چند پاره و تودر تو را دنبال می کنند و در نهایت در نقطه ای یکدیگر را قطع می نمایند و بهرحال نتیجه ای هم می گیرند، رابطه ی چندانی برقرار نمی کنم. حتی فیلم های قدرتمندی مثل “یادآوری” نولان یا “۲۱ گرم” ایناریتو، با تمام بدعت ها و جزئیات حیرت آورشان را بیش از یک بار نتوانستم تحمل کنم. آریاگا، رفیق شفیق ایناریتو که در نوشتن فیلم های مهمش با او همکاری کرد و بعداً به خاطر یک درگیریِ نه چندان سینمایی، از او جدا شد و کار خودش را کرد، در این فیلم هم به سراغ روایت مورد علاقه ی خود، یعنی همان خطوط داستانی موازی که در جایی یکدیگر را قطع می کنند، رفته و البته شدیداً هم ناموفق است. بهرحال برای اینکه چنین روایت هایی را به تصویر بکشیم یا باید مانند “یادآوری”، تصاویر بهم ریخته ی اثر، بازتابی از ذهن آشفته و عصبی شخصیت داستان باشد و یا مانند “۲۱ گرم” کنار هم چسبانده شدن این تکه های ظاهراً پراکنده، دیدگاه جدیدی نسبت به داستان به شما بدهد که این دیدگاه جدید، باعث شناخت بیشتر شخصیت ها و نزدیک شدن بیشتر به آنها باشد تا در نهایت، جذابیتی بامزه ایجاد شود و تماشاگر پای فیلم باقی بماند اما در این فیلم هیچ کدام از این اتفاق ها نمی افتد. این داستان به راحتی می توانست، خطی هم روایت شود و اصلاً شاید در آنصورت بهتر هم از آب در می آمد!

  می گویم، نکند از وقتی که ایناریتو و آریاگا راهشان را از هم جدا کرده اند، هر دو به سراشیبی سقوط  افتاده باشند؟!

می گویم، نکند از وقتی که ایناریتو و آریاگا راهشان را از هم جدا کرده اند، هر دو به سراشیبی سقوط افتاده باشند؟!

۳ دیدگاه به “نگاهی به فیلم دشت سوزان The Burning Plain”

  1. coldplay گفت:

    فیلم را دیشب دیدم.من خوشم اومد راستش.فیلم خوب با داستان خوب و موسیقی عالی بود.پایان بندیش هم خیلی زیبا بود.
    البته از نقد شما چیز یاد گرفتم راجع به روایت غیرخطی.
    من کلا روایت این مدلی دوست دارم.مثلا مثل کوین…
    ۳/۵

    • damoon گفت:

      ممنون اما خب الان که برگشتم عقب و به لطفِ کامنتِ شما، نگاهی به نوشته ام انداختم، هیچ خوشم نیامد؛ یادداشتِ افتضاحی شده، بی ربط به خودِ فیلم.

  2. coldplay گفت:

    اینطور نگید.راجع به روایت غیرخطی استفاده کردم.
    به نظرم فیلم خوبی بود.لذت بردم از حاشیه نشینی امریکایی.
    امشب می خوام دوباره ببینمش چون حسش منو گرفت.

    نمره ام ۳هست.۳/۵ شاید غلط انداز شده باشه!:)
    ۲۱ گرم رو حتما باید ببینم. بابل رو که دوست داشتم.

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم