سخنِ زُلفِ یار
خلاصه ی داستان: روز پانزدهم ژوئنِ سال های پی در پی، اتفاقات زیادی برای عشقِ بینِ اِما و دکستر پیش می آید اما این فراز و نشیب ها باعث نمی شود که آن ها یکدیگر را فراموش کنند … (بیشتر…)
باید به چیزی دل بست تا بتوان خلق کرد و برای دل بستن هم باید دانست.
عباس کیارستمی (بیشتر…)
ایده ای که لوث می شود …
خلاصه ی داستان: تیم، پسر جوان بی دست و پایی ست که از طریق پدرش پی به راز مهمی می برد؛ اینکه مردانِ خانواده ی پدری، امکان سفر در زمان و بازگشت به گذشته را دارند. تیم با فهمیدن این رازِ عجیب، تلاش می کند اشتباهات گذشته را جبران کند و زندگی اش را تغییر دهد. آشناییِ او با مری، سرآغاز بزرگی ست برای تحول او … (بیشتر…)
آن قدر گیر نکن. آن قدر گیر کرده نباشین. نقد نه یعنی گیر کردن. نقد اول برای فکر و حرف خودت. نقد نه یعنی بکسبات کردن، نه نشخوار کردن.
توضیح: املای کلمات، فاصله گذاری ها، علائم و به طور کلی، ساختار نوشتاری این متن، عیناً از روی متن کتاب پیاده شده، بدون دخل و تصرف.
پی نوشت: یکی از جمله های شاهکارِ کتاب است. بخش های دیگرِ این کتابِ فوق العاده و توضیحات نگارنده درباره ی آن را ( اینجا ) و ( اینجا ) می توانید بخوانید.
به تازگی فیلمی وارد شبکه ی نمایش خانگی شده به نام « این زن ها ». روی جلد را که ببینید، احتمالاً فکر خواهید کرد که از همان کمدی های زیرِ شانه تخم مرغی ست که قرار است با انتخاب بازیگری مثل مرجانه گلچین، بیننده ی سطحِ پایین از لحاظ هوش و زیبایی شناسی و سلیقه را بخنداند و وقتش را پُر کند. راستش اگر پشتِ جلدِ دی وی دی را نگاه کنید، اسم نگارنده هم به عنوانِ نویسنده ی کار دیده می شود ( و همچنین اگر تا آخرِ فیلم حوصله کنید، در تیتراژِ پایانی هم ) … « این زن ها » فیلم نامه ای کاملاً جدی بود که حدوداً دو سه سال پیش، آن را به کارگردانِ کنونیِ فیلم فروختم و قرارداد بستم. اما از آنجایی که تهیه کننده با کلیت داستانِ من مشکل داشت، قرار بر این شد که خودِ کارگردان، تغییراتی در داستان بدهد و من هم قبول کردم به این شرط که بعد از تغییرات، نسخه ی نهایی به من داده شود تا بخوانمش. نسخه ی نهایی توسط کارگردان نوشته شد و من خواندم؛ یک کمدی بسیار بد بود، لحنش عوض شده بود. اما از آنجایی که قبول کرده بودم با نوشته ی نهایی مشکلی نداشته باشم، اجازه دادم که کار ساخته شود و گفتم (( هر چه بادا باد )). (بیشتر…)
آخرین دیدگاه‌ها