نگاهی به فیلم اقرار قاتل Confession of Murder

• بازیگران: وون یئونگ چوی ـ گوانگ جانگ ـ جائه ئیونگ جئونگ و …
• نویسنده و کارگردان: جئونگ بئونگ گیل
• ۱۱۹ دقیقه؛ محصول کره جنوبی؛ سال ۲۰۱۲
• ستاره ها: ۳ از ۵

خاطرات قاتل

خلاصه ی داستان: پانزده سال از زمانی که قاتلی زنجیره ای چندین و چند  زن را مثله کرده، گذشته است. حالا او مشمول قانون مرور زمان شده که می گوید اگر پانزده سال از پرونده ای لاینحل بگذرد و مظنون گیر نیفتد، می تواند آزادانه به زندگی اش ادامه دهد و از لحاظ قانونی، بی گناه قلمداد می شود. اما ستوان چویی  و البته خانواده های مقتولین، نمی توانند قاتل را فراموش کنند. وقتی هم که قاتل با نوشتن کتابی درباره ی قتل هایی که انجام داده، تبدیل به نویسنده ی معروفی می شود که مورد توجه مردم و رسانه ها قرار می گیرد، موضوع بیش از پیش پیچیده می شود … (بیشتر…)

از میانِ فیلم ها، شماره ی هفت

• شاپوری ( رضا رویگری ): چه ماشینی دوس داری؟
• اتی ( گلشیفته فراهانی ): پراید.
• شاپوری: من مرسدس … حالا چه حیوونی؟
• اتی: اسب.
• شاپوری: خر. [ مثل خر، عر عر می کند ]
• اتی: [ با خنده ] حالا چه خواننده ای؟
• شاپوری: جنیفر لوپز.
• اتی: منم همینی که شما دوس دارین و بعدشم لیلا. حالا چه آدمی؟ مثلاً آدمی که چجوری باشه؟
• شاپوری: آدمی که زن باشه.

« بوتیک » ساخته ی حمید نعمت الله (بیشتر…)

بخشی از رمان « زنی که دیگر آنجا نبود … » اثر پی یر بوالو و توماس نارسژاک

خب، ببینم، من، راونیل، این جا جلوی پیشخوان این کافه ایستاده ام. پرت و پلا نمی گویم. با خونسردی استدلال می کنم. دچار وحشت هم نشده ام. دیشب، بله، دیشب می ترسیدم. دستخوش نوعی هذیان شده بودم. اما این ها مربوط به گذشته است. خب! با نهایت آرامش شروع می کنیم به بررسی وقایع … میرِی مُرده است. اطمینان کامل دارم، چون مطمئنم که من راونیل هستم، چون تمام وقایع به خوبی یادم می آید، چون جسد او را خودم لمس کردم، چون در این لحظه در حال نوشیدن این گیلاس هستم و چون تمام این ها واقعیت محض است … میرِی زنده است. به این هم اطمینان دارم، چون او با دست خودش یک نامه فوری نوشته که پستچی آن را آورده است، چون ژرمن او را دیده است. هیچ دلیلی ندارد که حرف او را باور نکنم. فقط اینجا یک مشکل وجود دارد! میرِی نمی تواند در عین حال هم زنده و هم مرده باشد … پس باید او نیمی مرده و نیمی زنده باشد … باید او مبدل به یک شبح شده باشد. این را منطق می گوید. این من نیستم که برای اطمینان خاطر خودم این حرف ها را می زنم. تازه، این وضع ابداً اطمینان بخش نیست. این را استدلال ثابت می کند. میرِی جلوی چشم برادرش ظاهر می شود. شاید به زودی جلوی چشم خودم هم ظاهر شود. من این واقعیت را می پذیرم، چون می دانم که چنین چیزی ممکن است. ولی لوسین، او حاضر به قبول آن نخواهد بود. به دلیل تحصیلات دانشگاهی اش. به دلیل نحوه ی استدلال اش. در این صورت؟ وقتی همدیگر را دیدیم چه چیزی می توانیم به هم بگوییم؟

توضیح: املای کلمات، فاصله گذاری ها، علائم و به طور کلی، ساختار نوشتاری این متن، عیناً از روی متن کتاب پیاده شده، بدون دخل و تصرف.

نگاهی به فیلم آخرین خنده The Last Laugh

• بازیگران: امیل یانینگز ـ جرج جان و …
• فیلم نامه: کارل مایر
• کارگردان: ف. و. مورنائو
• ۹۰ دقیقه؛ محصول آلمان؛ سال ۱۹۲۴
• ستاره ها: ۳/۵ از ۵

پیشرو

خلاصه ی داستان: پیرمردِ دربانِ هتل، که عاشق شغلش است و به آن افتخار می کند، بعد از اینکه از سوی مدیر هتل به دلیلی واهی اخراج و به کارِ تمیز کردنِ دستشویی هتل گمارده می شود، دچار مشکلات روحی و روانی شدیدی می گردد … (بیشتر…)

فیلم هایی که نباید دید، شماره ی هفت

• نام فیلم:The Mooring
• کارگردان: گلن ویثرو

تعدادی دختر که برای تفریح به جنگلی دور افتاده می روند و گرفتار قاتلی دیوانه می شوند … بله، چنین فیلم های بی محتوا و شدیداً بی معنایی هم در دنیا ساخته می شود! تمامِ نود دقیقه، بدون اینکه داستانی در کار باشد، بدون اینکه قاتل روانی دلیلی برای کارهایش داشته باشد و بدون اینکه حتی یک نکته ی جدید یا جالب ببینیم، سپری می شود. اصلاً معلوم نیست این فیلم به چه منظور ساخته شده. (بیشتر…)