نگاهی به فیلم سالی پر خشونت A Most Violent Year

نگاهی به فیلم سالی پر خشونت A Most Violent Year

  • بازیگران: کریس ایزاک ـ جسیکا چستین ـ الیس گابل و …
  • نویسنده و کارگردان: جی.سی. چاندور
  • ۱۲۵ دقیقه؛ محصول آمریکا، امارات متحده‌ی عربی؛ سال ۲۰۱۴
  • ستاره‌ها: ۳ از ۵

 

با پنبه سَر بُریدن

 

خلاصه‌ی داستان: آبل مورالس، مرد ثروتمندی‌ست که شرکت نفتی بزرگی دارد. او قصد دارد زمین بزرگ دیگری هم بخرد و به اموالش اضافه کند. اما اوضاع وقتی روال طبیعی خود را از دست می‌دهد که راننده‌ی تانکرهای شرکتِ او، مورد حمله‌ی مردانی مسلح قرار می‌گیرد و در عین حال پلیس هم پرونده‌های فسادِ او را رو می‌کند. آبل خود را در مخمصه‌ی بدی می‌یابد … (بیشتر…)

نگاهی به مستند مُلفِ گَند

نگاهی به مستند مُلفِ گَند

  • با حضور: محمد غدیری
  • کارگردان: محمود رحمانی
  • ۵۳ دقیقه؛ سال ۱۳۹۳
  • ستاره ها: ۴/۵ از ۵

 

تأثیرگذارتر از هر فیلم جنگی …

 

خلاصه‌ی داستان: محمد دوران بچگی خود در بحبوحه‌ی جنگ ایران و عراق را جلوی دوربین محمود رحمانی زنده می‌کند … (بیشتر…)

فیلم‌های برتر ماه قبل

ـ زن طلایی Woman in Gold ( یادداشت فیلم )

*ستاره ها: ۳ از ۵

 

ـ یحیی سکوت نکرد ( یادداشت فیلم )

*ستاره ها: ۲/۵ از ۵

 

و ( اینجا )، درباره‌ی این فیلم‌های خوب و نسبتاً خوب:

ـ تاج محل

ـ غرب آرام Slow West

ـ ماموریت: غیرممکن ـ ملت گمراه Mission: Impossible – Rogue Nation

ـ جزیره‌ی باتلاقی Marshland

ـ سارق The Robber

از میان فیلم‌ها، شماره‌ی بیست

  • هو آن ( جکی چان ): ما نیاز به درد داریم تا بتونیم اونو تبدیل به انگیزه کنیم.

« شمشیر اژدها » ساخته‌ی دانیل لی (بیشتر…)

کوتاه درباره‌ی چند فیلم، شماره‌ی بیست و هشت

کوتاه درباره‌ی چند فیلم، شماره‌ی بیست و هشت

  • نام فیلم: محمد رسول‌الله
  • کارگردان: مجید مجیدی

ساختنِ فیلم عظیم کارِ ما نیست که نیست. نباید زور زد. البته این‌جا نشستن و پنبه‌ی فیلم را زدن، ساده‌ترین کارِ ممکن است، اما خب نمی‌شود نگفت که به رغم زحماتِ فراوانی که برای از آب در آوردن فیلم کشیده شده، فیلم چیزِ خوبی از آب در نیامده. نه داستانش، نه آدم‌هایش و نه حتی جلوه‌های ویژه‌اش. نگاه کنید به سکانس سپاه ابرهه که چقدر مصنوعی ساخته شده است. آن پرستوها، فیل‌ها که رم می‌کنند و آن پادشاه سپاه که چقدر مصنوعی پا به فرار می‌گذارد. فیلم منسجم نیست. تکه پاره است. ما همه چیز را می‌دانیم. هیچ چیز جدیدی به ما عرضه نمی‌شود. هیچ شخصیتِ درست و حسابی‌ای وجود ندارد که ما را پای فیلم نگه دارد. همه خشک و بی‌روح و کلیشه‌ای. (بیشتر…)

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم