نگاهی به فیلم مرد خانه The Homesman

• بازیگران: تامی لی جونز ـ هیلاری سوانک ـ گریس گامر و …
• فیلم نامه: تامی لی جونز ـ کی یران فیتزجرالد ـ وسلی الیور براساس رمانی از گلندون سوارثوت
• کارگردان: تامی لی جونز
• ۱۲۲ دقیقه؛ محصول آمریکا، فرانسه؛ سال ۲۰۱۴
• ستاره ها: ۱/۵ از ۵

 

من « وسترن باز » نیستم اما …

خلاصه ی داستان: مری بی کادی، پیردختری تنها و بی کس است که در آرزوی ازدواج با یک مرد، روزگار می گذراند اما کسی حاضر نیست تن به ازدواج با او بدهد. او یک روز داوطلب می شود که سه زنِ دیوانه ی شهر را به تیمارستانی در یک ایالتِ دیگر، که کیلومترها با محل زندگی او فاصله دارد، برساند. سفرِ سختی ست و در این راه، مردی به نام جرج او را همراهی می کند … (بیشتر…)

نگاهی به فیلم طلوع سیاره ی میمون ها Dawn of the Planet of the Apes

• بازیگران: جیسون کلارک ـ اندی سرکیس ـ گری اولدمن و …
• فیلم نامه: مارک بومبک ـ ریک جافا ـ آماندا سیلور براساس رمانی از پی یر بول
• کارگردان: مت ریوز
• ۱۳۰دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۲۰۱۴
• ستاره ها: ۳/۵ از ۵

آدم ها و میمون ها

خلاصه ی داستان: سال هاست که مردمِ زمین به خاطر بیماری مرموزی از بین رفته اند و تنها گروهِ معدودی از آن ها که در برابر این ویروس مقاوم بودند، زنده مانده اند. گروهِ باقیمانده برای دسترسی به منبعِ برق، باید از دلِ جنگلی بگذرند که قبیله ی میمون ها به سرکردگی میمونی هوشمند و انسان گونه به نام سزار، در آن زندگی می کنند؛ میمون های پیشرفته ای که توانایی حرف زدن و ارتباط برقرار کردن دارند و همین قضیه انسان ها را به شگفتی وامی دارد. مالکوم، رئیس گروهِ آدم ها، باید با سزار، بر سرِ دستیابی به منبع انرژی به تفاهم برسد … (بیشتر…)

کوتاه درباره ی چند فیلم، شماره ی بیست

• نام فیلم: تابور
• کارگردان: وحید وکیلی فر

تعریف های زیادی که از فیلم شنیده بودم و حرف های شیفته وارِ جان بورمنِ معروف درباره اش و اینکه به عنوان یکی از ده فیلم خوبِ سال ۲۰۱۳ انتخاب شده بود، به شدت کنجکاوم می کرد برای دیدنِ فیلم. اما برخلافِ انتظار، چیزی نبود که لایقِ اینهمه تعریف و تمجید باشد. فیلم، فضاسازی خوب و قابل ملاحظه ای داشت اما غیر این، جز ادابازی چیز دیگری نبود. فیلم می خواست متفکرانه باشد و با آن مکث های بیش از حد و اعصاب خردکنِ روی هر نما، می خواست بیانیه ای باشد بر تک افتادگیِ انسانِ امروز در عصر جدید اما عملاً تبدیل به چیزی شده بود به شدت خسته کننده و ادایی که می خواست هم تارکوفسکی باشد و هم کوبریک و هم چند نفرِ دیگر همزمان! مرزِ بین یک فیلمِ مدرن و حتی پست مدرن ساختن با فیلمی بی محتوا ساختن، بسیار باریک است. نمی شود غوره نشده، مویز شد …اما با تمام این حرف ها، یک بار دیدنش هم ضرر ندارد. می شود تحملش کرد. (بیشتر…)

کوتاه درباره ی چند فیلم، شماره ی نوزده

• نام فیلم: آدمخوار (Cannibal )
• کارگردان: مانوئل مارتین کوئنسا

مرد خیاط تنهایی به نام کارلوس، زنان مورد علاقه اش را می کُشد و می خورد. تا اینکه با دختر همسایه آشنا می شود … راستش آدم می ماند درباره ی بعضی فیلم ها چه بگوید؛ خوب هستند؟ بد هستند؟ افتضاح هستند؟ واقعاً آدم تکلیفش مشخص نمی شود. این فیلمِ ساکن و ساکت هم از این نوع است. چیز خاصی از شخصیت ها و احساسات شان دستگیرمان نمی شود، مخصوصاً درباره ی کارلوس، به عنوان شخصیت اصلی که آخرش هم نمی فهمیم حرف حسابش چیست و چرا زن ها را می خورد. اما با تمام این احوالات، به خاطر حس و حال جالبِ داستان و اینکه یک فیلم آدمخواری خیلی مدرن را پیشِ رو داریم ( نسخه ی امروزی هانیبال لکتر! )، می شود یک بار دیدش؛ البته روی دور تُند! (بیشتر…)

نگاهی به فیلم جک رایان: عضو جدید سایه Jack Ryan: Shadow Recruit

• بازیگران: کریس پاین ـ کوین کاستنر ـ کایرا نایتلی و …
• فیلم نامه: دیوید کوئپ ـ آدام کوزاد براساس شخصیت های خلق شده توسط تام کلنسی
• کارگردان: کِنِت برانا
• ۱۰۵ دقیقه؛ محصول آمریکا، روسیه؛ سال ۲۰۱۴
• ستاره ها: ۲/۵ از ۵
• این یادداشت روی سایت « بوطیقا » منتشر شده است ( اینجا )

 

حرکت روی همان مسیرِ همیشگی

 

خلاصه ی داستان: جک رایان که سال ها بعد از مجروح شدن در افغانستان، در بخش مالی سازمان سیا مشغول به کار می شود، در طی تحقیقاتش به این نکته پی می برد که روسیه در پی طرح ریزیِ نقشه ای برای نابودی اقتصاد آمریکاست. او مأمور می شود به روسیه برود و در آنجا ته و توی قضیه را در بیاورد … (بیشتر…)