شماره‌ی ۵۳۹ مجله‌ی فیلم
یکی از هیجان‌انگیزترین شماره‌های مجله برای من زمانی که خواننده‌اش بودم، همین شماره بود. بعد از جشنواره و دیدن فیلم‌ها، منتظر می‌ماندم ببینم نویسندگان مجله کدام فیلم را به عنوان فیلم اول خودشان معرفی می‌کنند. حالا که خودم بخشی از مجله هستم، این هیجان به بخش‌های دیگر منتقل شده است. مثلاً به حساب و کتاب برای انتخاب‌های خودم در نظرسنجی. در این شماره، سی‌وشش منتقد و نویسنده‌ی مجله، نظرهای خودشان را درباره‌ی بهترین‌های جشنواره داده‌اند و من هم به همین شکل. بخش دیگری از هیجان ماجرا هم به این برمی‌گردد که در هر بخش می‌دانم چه فیلمی و چه کسی اول شده و هیچ‌کس دیگری نمی‌داند تا زمانی که مجله را باز کند! از آن هیجان‌های موذیانه!
اما غیر از این نظرسنجی، مطلبی نوشته‌ام با عنوان «جهان داره به کدوم سمت می‌ره لاله؟!» که فیلم‌های جشنواره را از منظر شعار و شعارزدگی بررسی کرده‌ام. به نظرم خواندنش خالی از لطف نباشد. امسال هر چند فیلم‌ها تعدادشان کم بود، اما شعار بیش از همیشه شنیده می‌شد. گزارش‌های جشنواره‌ای در این شماره پروپیمان است. مثلاً پیشنهاد می‌کنم مطلب پوریا ذوالفقاری را حتماً بخوانید، نه به خاطر این که رفیقم است، بلکه چون اغلب گزارش‌ها را خوانده‌ام و گمان می‌کنم یکی از بهترین مطالب این شماره است.
مطلب دیگر من هم در بخش «سینمای جهان» یادداشتی‌ست درباره‌ی فیلم فوق‌العاده‌ی جیمز فرانکو هنرمند فاجعه، با نام «آن بالا، کنار هیچکاک و لین». اگر فیلم را دیده‌اید، بد نیست این یادداشت را هم بخوانید. البته به نظرم بهتر است فیلم اتاق (تامی وایزو، ۲۰۰۳) را هم ببینید. یکی از بدترین فیلم‌های کالت تاریخ سینما که هنرمند فاجعه روایتی‌ست از نحوه‌ی ساخت این فیلم و زندگی نویسنده و کارگردان عجیب و مطلقاً بی‌استعدادش. امیدوارم بعد از خواندن مطلب، مخصوصاً وقتی اتاق را دیده باشید، عصبانی نشوید!
خلاصه این که «فیلم» بخرید و فیلم ببینید و مطالب من و دوستان را هم اگر فرصتی بود بخوانید، ضرر ندارد.
آخرین دیدگاه‌ها