مرد بد
خلاصه ی داستان: جوان خشن و علافی که زیر پل زندگی می کند و اسم مستعارش کروکودیل است، عاشق دختری می شود که قصد خودکشی داشته و خودش را از روی پل داخل آب پرت کرده …
یادداشت: سینمای کیم کی دوک، سینمای ست ایده پردازانه و نمادگرایانه. هماهنگ شدن و هم جهت شدن این دو خصیصه با یکدیگر گاه موجب خلق شاهکاری مانند «آهن-۳» و یا «جزیره» و یا حتی فیلم های خوب متوسطی مانند «نفس» می شود. گاه هم با هم هماهنگ نمی شوند، یکی بر دیگری برتری می یابد و از آنجایی هم که اصولاً قصه پردازی پررنگی در سینمای کیم کی دوک وجود ندارد، سبب می شود یکی از این دو خصیصه از پرده بیرون بزند و تماشاگر را به اصطلاح «زده» کند. از جمله می توان به فیلم «زمان» او اشاره کرد که جنبه ی نمادگرایانه اش آنقدر از کادر بیرون بود که دست آخر تماشاگر را گیج و گنگ و خسته باقی می گذاشت و مفهومش را نمی رساند و یا حتی فیلم «مرد بد» که شدیداً فیلم بدی ست و کاملاً گنگ و نامفهوم. «کروکودیل» شروع فیلمسازی کیم کی دوک و آغازگر جهان بینی مخصوصش است. حکایت جوانی خشن و بددهن و آواره که با نجات جان یک دختر، عاشقش می شود و کم کم به مسیر درستی قدم می گذارد و باقی ماجرا تا می رسیم به سکانس نهایی که همان ایده های بصری و جذاب کیم کی دوک، در آنجا خودنمایی می کند و نوید فیلمسازی موفق و مولف را می دهد. البته نکته ی جالب فیلم جایی ست که کروکودیل، از شخصی که تنها سایه اش را می بینیم، کتک مفصلی می خورد و بعد از این صحنه است که اخلاقش عوض می شود و ظاهراً مسیر درست زندگی را پیدا می کند. اما شاید جالب باشد بدانید آن شخصی که کروکودیل را کتک می زند، با توجه به سایه ی کلاهش و نوع کلاهی که می توان از روی سایه تصورش کرد، خود کیم کی دوک است! حضور «هیچکاک وار» او در فیلم هایش از همین فیلم آغاز می شود تا قهرمان رو به انحطاط را به راه بیاورد. زیاد دنبال منطقش که مثلاً چرا او در آن صحنه باید کروکودیل را کتک می زد یا مثلاً ناگهان از کجا سر در آورد و اصلاً چرا کروکودیل باید با یک کتک خوردن ساده، پشیمان شود، نباشید. سینمای کیم کی دوک، منطق خودش را می سازد حالا در جاهایی کمی سست و در جاهایی محکم و مطمئن.
دوست من خیلی من ، اندک بود اما خوب بود 🙂
در سینما چیزی به نام گنگ و نامفهوم وجود ندارد. تنها ادراک تماشاگر است که نسبت به فیلم، ناقص شکل می گیرد.
نگاهی سطحی و شتاب زده بود.
با این حال… تشکر
من این جمله ی شما را می گذارم به حسابِ شوخی! ممنون.
راس میگن دیگه سطحی که هیچی ،سخیف و ابتدایی هم بود