نگاهی به فیلم آینه های روبرو

نگاهی به فیلم آینه های روبرو

  • بازیگران: غزل شاکری ـ شایسته ایرانی ـ مریم بوبانی و …
  • فیلم نامه: فرشته طائرپور ـ نگار آذربایجانی
  • کارگردان: نگار آذربایجانی
  • ۱۰۱ دقیقه؛ سال ۱۳۸۹
  • ستاره ها: ۲/۵ از ۵

 

تلنگری که مُشت نمی شود …

 

خلاصه ی داستان: رعنا، زنی محجوب و سنتی و آرام است که به دلیل زندانی بودنِ همسرش، به تنهایی مجبور است خرجِ خانه را با مسافرکشی در بیاورد. روزی یک دختر، که چندان هم به دخترها شبیه نیست، سوار ماشینش می شود و از او می خواهد که در ازای پولی هنگفت، او را به مکان امنی ببرد. دختر که آدینه نام دارد از لحاظ جنسیتی یک ترنس است و همین نکته ابتدا رعنا را می ترساند اما کم کم آن دو با هم همراه می شوند …

 

یادداشت: جمله ای که رعنا رو به برادر آدینه می گوید، بهترین و تکان دهنده ترین بخش فیلم است. او برای رساندنِ فریادِ آدینه ی بدبخت به گوشِ خانوده اش، برای اینکه بتواند حسِ آدینه را از اینکه قرار است با یک مرد ازدواج کند، منتقل نماید، جمله ی میخکوب کننده ای به برادر می گوید: (( اگه باباتون بخواد شما رو شوهر بِده، چه کار می کنین؟ )) این جمله ی به ظاهر ساده، همه ی آن چیزی ست که فیلم قرار بوده به آن برسد. مطرح کردن چنین معضلی در جامعه ی ما، البته که کار دلپذیری ست و فیلم موفق شده تلنگری بزند و سئوالی برانگیزد اما افتادن به ورطه ی شعارگونگی، تحول های بی منطق، صحنه های گاه اضافه و بی کارکرد و شخصیت های بی تأثیر باعث می شود این تلنگر به یک مشتِ حسابی تبدیل نشود؛ نگاه کنید که چطور رعنا برای یادآوری خاطرات همسرش، عطرِ او را روی بالش می پاشد و بعد با لبخندی بر لب، بویش می کند و آنگاه دوربین می رود روی عکس عروسی این دو. نگاه کنید به صحنه ی تراشیدنِ ریش توسط آدینه که ناگهان در میانه ی تیغ زدن، دوستِ رعنا از راه می رسد و به خیالِ اینکه او مرد است، یقه اش را می چسبد. نگاه کنید به دیالوگ های رعنای سنتی و نه چندان باسواد و عامی درباره ی عشق و بعد دیالوگ های آدینه درباره ی ممکن بودنِ عملِ تغییر جنسیت در ایران. نگاه کنید به صحنه ای که رعنا از روسری سر کردنِ پسرش بسیار عصبانی می شود و او را به باد کتک می گیرد که هر چند ایده ی فوق العاده ای ست برای تقویتِ تم داستان اما جایگاهِ قرارگیری صحنه و نوع پرداختش چندان مناسب نیست و به همین دلیل گل درشت به نظر می رسد. از همه مهمتر، نگاه کنید به تحول بی مقدمه و ناگهانی رعنا از زنی که در افتادن آدینه با جنسیتش را گناه قلمداد می کند تا زنی که رو به پدرِ آدینه کلی حرف های قلمبه سلمبه می زند و ترانس بودنِ آدینه را تقصیرِ او نمی داند و از پدر می خواهد که حرف های دخترش را درک کند. نگاه کنید به آدم های اضافه ی داستان، یعنی پدر و برادرِ آدینه. برادری که ناگهان متحول می شود ( با همان بهترین جمله ی فیلم که رعنا به او می گوید ) و پدر را زیرِ حرف های شعاری می گیرد و بعد هم با چشمانی پر اشک، آدینه را روزِ عروسی اش فراری می دهد و نگاه کنید به صحنه های پایانی فیلم که در آلمان می گذرند و بسیار هم اضافه و تحمیلی هستند چرا که فیلم باید در همان صحنه ی خوبِ فرارِ آدینه با لباس عروس و کلاه پشمی به سمتِ ماشین رعنا به اتمام می رسید.

جنسیت ...

جنسیت …

۷ دیدگاه به “نگاهی به فیلم آینه های روبرو”

  1. ممنون از نقد خوبتون.مشکل بعضی فیلمای ما اینه که موضوع بکر وجالبی پیدا می کنن ولی در مرحله اجرا به قول شما میفتن تو شعار.درست مثل کمپین های اجتماعی که یه نفر میره بالای صندلی وحرفاشو میزنه،این فیلما هم شخصیت هایی دارن که مدام حرف می زنن واز حقوق بقیه دفاع می کنن.
    البته گذشته از اینا من شخصا اون صحنه ای که آدینه پشت میز توالت نشسته وبدون اعتراض به صورتش پشت بزک ها وارایشهای زنانه نگاه می کنه،دوست دارم.

  2. hosein گفت:

    بهترین صحنه به نظر من همون روسری سر کردن پسر رعنا بود.ولی تعجب کردم وقتی دیدم بعد از فرار آدینه فیلم تموم نشد هنونطور که شما اشاره کردید اگه همونجا تموم میشد خیلی بهتر بود
    نقدت هم خوب بود دمت گرم

  3. مهسا گفت:

    این فیلم عالی بود…همین

  4. s.b گفت:

    In film awli bood.mn khodam terans hastam.in film kheyli khoob bood.ba tashakor.

  5. دایان گفت:

    فیلم بی نقصی نبود و جا داشت بیشتر روش کار بشه ولی صحنه های خوب و ملموسی داشت اونجا که ادی به رعنا میگه :«تو فکر می‌کنی من یک شبه تصمیم گرفتم مرد باشم؟ من‌‌ همان قدر حق انتخاب داشتم که تو حق انتخاب برای زن بودن داشتی.» 
    و کاش بیشتر ازین فیلم ها ساخته بشه تا مردم ترنس ها رو درک کنن و قضاوت بی جا و بیهوده نکنن

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم