نگاهی به فیلم زندگی پنهان والتر میتی The Secret Life of Walter Mitty

نگاهی به فیلم زندگی پنهان والتر میتی The Secret Life of Walter Mitty

  •  بازیگران: بن استیلر ـ کریستین ویگ ـ جان دالی و …
  • فیلم نامه: استیو کونراد ـ براساس داستان کوتاهی از جیمز تربر
  • کارگردان: بن استیلر
  • ۱۱۴ دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال ۲۰۱۳
  • ستاره ها: ۳ از ۵
  • این یادداشت روی سایت مجله ی « فیلم » منتشر شده است ( اینجا )

 

حسِ خوبِ رهایی

خلاصه ی داستان: والتر میتی، مردی گوشه گیر، تنها و خجالتی ست که در بخش چاپ عکس های نگاتیوِ مجله ی « لایف » کار می کند. او که عاشق همکارش شریل است اما جرأت ابراز عشقش را ندارد، تلاش می کند از طریق یک سایت دوستیابی، توجه شریل را جلب کند. وقتی آخرین قطعه عکسِ جهانگرد و عکاسِ معروف، شان اوکانل، که برای چاپ روی جلدِ آخرین شماره ی مجله ی « لایف » انتخاب شده، گم می شود، والتر میتی، سعی می کند کارهایی در زندگی انجام بدهد که تاکنون انجام نداده بود …

 

یادداشت: باز هم حکایت یک آدم تنها، گوشه گیر و کم حرف که نه کار مهمی در زندگی کرده و نه جز فاصله ی خانه تا محل کارش، هیچ جای دیگری را دیده، طوریکه وقتی می خواهد جواب پرسشنامه ی سایت دوستیابی را برای ثبت نام پر کند، کادرهای مربوط به سئوالات « کجاها رفتی؟ » و « چه کارهای مهمی انجام دادی؟ » را خالی می گذارد. او آنقدر کم روست که حتی قادر به ارتباط با همکارش که انگار نسبت به او احساسی پیدا کرده، نیست و برای جلب کردن توجه او دست به دامان سایت دوستیابی می شود. انفعالِ او در دنیای حقیقی، به دنیای مجازی پناهنده اش کرده. دکوپاژ استیلر در شروع فیلم، از آن خانه ی سفید و بی روح والتر میتی و نماهای متقارن راهرو، خیابان ها و جزئیات دیگر، نشاندهنده ی زندگی بی رنگ و یکنواخت و کسل کننده ی والتر میتی ست و طعنه آمیز اینجاست که او کارمند مجله ی « لایف » ( زندگی ) است! اما مثل همیشه لازم است تا این آدم ساکن و بی دست و پا، زندگی واقعی را تجربه کند. پیدا کردن شان اوکانل، جهانگرد و عکاس معروف، بهانه ای می شود برای او تا دنیا را زیر و رو کند و جذابیت فیلم بیش از آنکه از خط داستانی نه چندان پر رنگش بیاید، از سبک و لحن سبکبالانه و آزادانه اش نشأت می گیرد. حسی که از شروعِ سفرِ والتر میتی، در آن جاده های بی انتها، مزارع سرسبز و زیبا، چشم اندازهای خیره کننده و خیالی، به بیننده دست می دهد و دست و پای بسته ی آدم را می بَرَد به دوردست ها، حسی خوب و روح نواز است که برای کسانی که پای در بند دارد، غبطه برانگیز جلوه می کند. آن صحنه ای که والترمیتی در جاده ای چشم نواز و زیبا، آزادانه مشغول اسکیت سواری ست، حسِ شیرینِ رها بودن را به آدم منتقل می کند، حسی که لذتش به این راحتی ها از زیرِ زبان آدم بیرون نخواهد رفت. این خیال پردازیِ شیرین، اتفاقاً همان کاری ست که خودِ والتر میتی، به عنوان شخصیت اصلی داستان هم انجامش می دهد. او جا به جا، در لحظات مختلف، ناگهان دست به عملیاتی محیرالعقول می زند، اقدامی تهورآمیز انجام می دهد و در خیالات خود، خودش را فردی دیگر متصور می شود که جسور است و بی باک و این همان پیش زمینه و منطقی ست که بیننده را مجاب می کند تا اتفاقات پیش آمده در طول داستان را با وجود غیرمحتمل بودنشان بپذیرد، چرا که دریافته در دنیای والتر میتی، غیرممکن وجود ندارد. پس مشکلی نداریم وقتی موبایل او، همه جا، حتی رو ی قله ی هیمالیا هم آنتن می دهد و مشکلی نداریم وقتی ناچار می شود با خلبانِ مستِ هلیکوپتر راهی سفر شود و همچنین مشکلی نداریم وقتی بر یک کوسه ی ترسناک، در میانه ی اقیانوسی طوفانی، غلبه می کند. دنیایی که فیلم می سازد همه چیزش، همینطور خیال پردازانه و شیرین است. تقابل محیط های بی روح و خشک ابتدایی با مناظر زیبا و رنگارنگ انتهای فیلم، معنا پیدا کردنِ زندگی برای والتر میتی را نشان می دهند.

آماده برای تغییر ...

آماده برای تغییر …

 

۵ دیدگاه به “نگاهی به فیلم زندگی پنهان والتر میتی The Secret Life of Walter Mitty”

  1. KAKADOO91 گفت:

    درود بر شما
    فیلم از نظر بصری بسیار چشم نواز هستش اما فیلم به نظرم یکنواخت نیست ! چگالی خیال پردازی های والتر در ابتدای فیلم خیلی بالاست و رفته رفته کم میشه و به صفر میرسه.وقتی در ابتدای فیلم والتر سگ شریل رو نجات میده بیننده انتظار داره صحنه های اونچنینی رو بیشتر ببینه در صورتی که این اتفاق نمیفته .و داستان فیلم هم به نظرم یکم نپختست یا ادویش کمه 😀

  2. coldplay گفت:

    فیلم جالبی بود.کلا فیلمهایی که بیننده با شخصیت فیلم به یک سفر میره باالقوه خوبی داره برام تا با فکر کردن بهش لذت ببرم.صحنه ای که به خواسته اش میرسه…اسکیت سواریش و موقعی که شان اوکانل دیدش و دیالوگ طلایی راجع به عکاسی و لحظه ها گفت…
    احتمالا تابستون دوباره میبینمش مثل تابستون ۹۳.شاید بهونه بشه مروری هم به ماه های سپری شده زندگی خودم بندازم.اقا دامپن احتمالا این تابستون منم مثل والتر میتی,طعم جدیدی از زندگی را می چشم.امیدوارم…

    یک سوال فنی.من نمی دانم دکوپاژ و میزانسن دقیقا چیست.میشه یکم توضیح بدید؟

    • damoon گفت:

      دکوپاژ فرایند تصویری کردن فیلم نامه است؛ اینکه کارگردان باید تصمیم بگیرد مثلاً زاویه ی دوربین کجا باشد، اندازه ی نما چقدر باشد و غیره. میزانسن اما کمی تعریف انتزاعی تری دارد و به کلیت فضای بصری فیلم ها گفته می شود از جمله طراحی صحنه و نور و لباس و گریم و حرکت دوربین و غیره که تصمیم گیری شان با کارگردان است.

  3. 小津安二郎 گفت:

    این فیلم اقتباسی هست.که فکر نمیکنم داستان ترجمه شده باشه.هرچند دو کتاب از «جیمز تربر» ترجمه شده,پیشنهاد میکنم بخوانید.

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم