نگاهی به فیلم کله شق/ کله خراب Bullhead

نگاهی به فیلم کله شق/ کله خراب Bullhead

  • بازیگران: ماتیاس چوینائرتس ـ ژروئن پرکوال و …
  • فیلم نامه و کارگردان: مایکل. آر. راسکام
  • ۱۲۴ دقیقه؛ محصول بلژیک؛ سال ۲۰۱۱
  • ستاره ها: ۴ از ۵

گاوِ خشمگین

 

خلاصه ی داستان: جکی، جوانی ست که مثل یک گاو قوی و زورمند و عضلانی ست. او همراه پدر و مادرش در یک گاوداری زندگی می کند و برای هر چه بیشتر عضلانی شدن، از هورمون هایی استفاده می کند که برای جلو انداختن رشد گاوها، از آنها استفاده می کنند. این کار باعث می شود جکی هر روز زورمندتر شود. این کار او دلیلی دارد و غم بزرگی در دل اوست …

یادداشت: لحن این یادداشت شدیداً احساسی ست. این را همین اول گفتم تا کسانی که شاید دنبال مباحث منطقی باشند، عصبانی نشوند. چون نمی توانم موضوع اصلی را لو بدهم و لذت کشفش را از خواننده بگیرم، پس سعی می کنم تنها احساسم را هنگام دیدن فیلم به اشتراک بگذارم تا چیزی برای گفتن داشته باشم. ای کاش آن دو تا تعمیرکار لوس در فیلم نبودند. ای کاش وقتی فیلم به آنها می رسید، لحنش را تغییر نمی داد و کمدی نمی شد. ای کاش نویسنده، آدم های اضافی را دور می ریخت و روایتش را سرراست تر می کرد و ای کاش آن رویارویی پایانی که اینهمه منتظرش بودیم، تاثیرگذارتر می شد. این فیلم نابودتان خواهد کرد. این فیلم بدجوری یقه تان را خواهد چسبید. ایده ی منحصربه فردش ( که گفتم، نمی خواهم لو بدهم ) میخکوبتان می کند و تلخی اش تا عمق وجودتان نفوذ خواهد کرد و تکانتان خواهد داد. این فیلم، که نامزد اسکار هم هست، واقعاً فیلم عجیبی ست. قدرتش از ایده ی منحصر به فردی می آید که تاکنون سابقه نداشته و یا الاقل من به یاد ندارم. بازی بازیگر نقش جکی، با آن عضلاتِ برآمده، قلبتان را به درد خواهد آورد. در نمایی ضدنور، او را مثل گاوی می بینید و درست همینجاست که فیلم نشانمان می دهد زندگی این جوان آنقدر با گاوها گذشته که انگار به خودشان تبدیل شده. خودش می‌گوید: «همیشه مث این گاوا بودم. هیچ وقت نمی‌دونستم چطور می‌تونم یه نفرو برای خودم نگه دارم. این گاوا، مث زن و بچه ی من شدن.» اما حکایت عشق او، حکایت غم انگیزی ست که هر چه بگویم، داستان را لو خواهم داد و دوست ندارم این کار را بکنم. جکی همیشه تنهاست و با هیچ هورمونی هم تنهایی اش پر نمی شود. لطفاً این فیلم را ببینید و تلخی اش را با تمام وجود احساس کنید و لذت ببرید.

۶ دیدگاه به “نگاهی به فیلم کله شق/ کله خراب Bullhead”

  1. فرشید گفت:

    آقای دامون عزیز
    چقدر خوب که مسئله لو ندادن فیلم رو رعایت کردید.
    یه پیشنهاد داشتم به خصوص برای فیلمهای مهجور که کمتر دیده میشه یا حرف زده میشه
    اینکه اگه میشه فایل تورنت فیلم بذارید که ما سینه فیل ها بتونیم دانلود کنیم

    ممنون

    • damoon گفت:

      ساز و کار و چارچوبِ « سینمای خانگی من »، به شکلی نیست که بخواهم لینکِ دانلودِ فیلم را منتشر کنم و دلیلی برای این کار نمی بینم. البته از آنجایی هم که من فیلم ها را دانلود نمی کنم، در نتیجه اگر هم ساز و کار اجازه می داد، از پسِ من برنمی آمد گشتن به دنبالِ لینکِ دانلود و باقی ماجراها. ممنون از پیشنهادتان البته.

  2. کیمیا گفت:

    خب معمولا کسی که در مورد یه فیلم پرس و جو می کنه دنبال نقد و تحلیلهای اون ،مطالب رو زیر و رو می کنه.منتظر حرفای بیشتری در مورد این فیلم بودم.
    بنظر منم خیلی عالی بود.تضاد ی که ازش گفتید همه جای فیلم بود.حتی بین ظاهر فیلم که به شدت غیر رمانتیکه و اون چیزی که تو قلب داستان میگذره.

  3. مجید گفت:

    هر چی گشتم لینکی ازش پیدا نکردم

  4. حمید ک گفت:

    فیلم خیلی خوبیه. یجور جنایی تراژیک هست.
    منم با نقد شما موافقم و بهتربود فیلمساز باحذف زوائدی مث اون دو مکانیک (مخصوصا سکانس بازجوییشون) ، فیلمی با نگاه و روایت سرراست تر میساخت. بخش های کمدی-جنایی فیلم کمی شبیه به کارهای گای ریچی (snatch) بود که به ضمون و قصه این فیلم نمیخورد.
    اخیرا فیلم “منچستر کناردریا” رو که دیدم منو یاد راز تاریک گذشته فیلم bullhead انداخت. و چه دنیای تاریکی داره جکی دراین فیلم، دردی که با خشونت خودشون نشون میده.
    فروید معتقد بود خشم بیان نشده در عمل منجر به افسردگی می شود، چون خشم بیان نشده می تواند به درون سوق داده شود. بنظرم درون جکی، تفسیر دیگری از جمله فروید میتونه باشه.
    جکی حتی نمیتونه انتقامشو از کسیکه بهش صدمه زده بگیره، چون طرف حتی سلامت عقل هم نداره و جکی با داشتن این زخم ابدی حتی لذت کوچک انتقام رو هم نمیتونه بچشه.
    “کله گاوی” فیلم خاص و تاثیرگذاری بود. درد پنهان جکی و نیز سکانس آخر در ذهن مخاطب خواهدماند.

  5. احمد گفت:

    من الان این فیلم تمام کردم. آره تلخ بود. تلخیش حس کردم. نمیدونم چی بنویسم که چیزی که ته دلم مخفی شده رو بتونم نشون بدم. واقعا تاثیرگذار بود. اما نه در حد نابودکردنم یا چسبیدن یقه ام.

    خاص بود. مخصوصا صحنه اخته شدن. حساسیت به اختگی. به هم ریختن.

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم