نگاهی به فیلم درختان اقاقیا Las acacias

نگاهی به فیلم درختان اقاقیا Las acacias

  • بازیگران: ژرمن د سیلوا ـ هِبِ دوآرته
  • فیلم نامه: پابلو جیورجلی ـ سالوادور روزلی
  • کارگردان: پابلو جیورجلی
  • ۸۲ دقیقه؛ محصول آرژانتین، اسپانیا؛ سال ۲۰۱۱
  • ستاره ها: ۳/۵ از ۵

پاراگوئه – بوینس آیرس

خلاصه ی داستان: یک راننده ی کامیون عنق و کم حرف، در طی مسیر طولانی اش از پاراگوئه به بوینس آیرس، همسفر زن جوان و بچه اش می شود. زن می خواهد برای کار به بوینس آیرس برود …

یادداشت: همه چیز در نهایت سادگی انجام می شود. دیالوگ های فیلم از تعداد انگشتان دو دست هم تجاوز نمی کند و عشق بین مرد و زن، در نگاهشان شکل می گیرد. مرد بدعنق است و بداخلاق. وقتی دارد حمام می کند، بدن زخمی اش را می بینیم که نشان از زندگی پر مرارتش است. جلوتر، یکبار که زن در کامیون تنها می شود، داشبورد را باز می کند و مواجه می شود با آلبومِ عکسِ مرد. تمام چیزهایی که از گذشته ی مرد می بینیم، همینها هستند. چند جمله ای هم خودش می گوید و دیگر در این باره حرفی به میان نمی آید. درباره ی زن هم همینگونه است. او هم غیر از چند جمله ی کوتاه، چیزی درباره ی خودش نمی گوید و فیلم با همین نگفتن ها جلو می رود. کامیونِ حاملِ چوب های درخت آکاسیا، خانه ای می شود برای این دو. هیچ داستان جنبی ای هم وجود ندارد و انگار نویسندگان، عامدانه از پیش کشیدن یک داستانک در کنار خط اصلی، سر باز می زنند تا تنها و تنها عشقی که آرام آرام بین این دو شکل می گیرد را بپرورانند. در بیشتر مدت زمان فیلم آن دو را در سکوت می بینیم که به جلو خیره هستند و جاده ای که در پیش دارند. فیلمی جاده ای – عشقی که طبیعتاً به مذاق هر کسی خوش نمی آید. فیلم که تمام می شود ( و جالب است که بسیار هم قابل پیش بینی تمام می شود و در نهایت سادگی ) از خود می پرسید: همین بود؟! بله، واقعاً همین بود!

     سکوت ...

سکوت …

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم