این مرد حرف نمی زند
خلاصه ی داستان: یونس، راننده تاکسی عبوس و کم حرفی ست که انگار از مردم و روزگار دلِ خوشی ندارد. یک روز زنی سوار تاکسی او می شود که به شدت بیمار به نظر می رسد. او می گوید باید به بیمارستان برود. یونس، زن را به بیمارستان می رساند اما درگیر مشکل او می شود … (بیشتر…)
سقراط ما را ترغیب می کند که از اطمینان مردم نترسیم، مردمی که نمی توانند به این پیچیدگی احترام بگذارند و دیدگاه های خود را بدون دقتی حداقل به اندازه دقت کوزه گر، صورت بندی می کنند. آنچه بدیهی و « طبیعی » خوانده می شود به ندرت چنین است. تشخیص این امر باید به ما بیاموزد که دریابیم جهان انعطاف پذیرتر از چیزی است که به نظر می رسد، زیرا دیدگاه های تثبیت شده اغلب نه از طریق فرایند استدلال بی عیب و نقص بلکه از طریق قرن ها آشفتگی فکری ظاهر شده اند. ممکن است دلایل خوبی برای شکل و وضعیت فعلی امور وجود نداشته باشد.
توضیح: املای کلمات، فاصله گذاری ها، علائم و به طور کلی، ساختار نوشتاری این متن، عیناً از روی متن کتاب پیاده شده، بدون دخل و تصرف.
پی نوشت: یکی از جذابترین بخش های زندگی من، خواندن کتاب های فلسفی ست. لذتی که نمی توانم با هیچ چیز عوضش کنم و یکی از کتاب های عالی در این زمینه، همین « تسلی بخشی های فلسفه » است نوشته ی نویسنده ی محبوبم آلن دو باتن که فقط چند ماهی ست با او آشنا شده ام و شروع کرده ام به خواندن همه ی کتاب هایش. این کتاب با زبانی ساده و همه فهم، شما را غرق خواهد کرد. به شما یاد خواهد داد چطور در مواقع بغرنج، با توجه به افکار، نظرات و عملکرد چند فیلسوفِ مشخص شده، خودتان را آرام کنید. در آینده، بخش های بیشتری از آن را در اینجا خواهید خواند.
یک مرد، یک زن
خلاصه ی داستان: توماس یک نویسنده و کارگردان معروف تئاتر است که در پایانِ یک روز خسته کننده، بعد از تست بازیگری از دهها زن، هنوز نتوانسته زنِ مورد نظر برای بازی در نمایشنامه اش، که اقتباسی ست از رمان نویسنده معروف اتریشی، لئوپولد فون ساکر مازوخ به عنوان « ونوس خزپوش»، را پیدا کند. در آخرین لحظات، زنی زیبا و بازیگوش به نام وندا سر و کله اش پیدا می شود که می گوید می خواهد این نقش را بازی کند و بسیار هم در این کار مُصر است … (بیشتر…)
اینبار نوبت شماست که هر چه دلتان می خواهد بگویید. چیزهایی باشد از جنس سینما و هنر، بانمک هم باشد که چه بهتر! مثلاً بگویید بیخودترین فیلمی که در دوران عمرتان دیده اید، چه بوده؟ بهترین فیلمِ تمامِ زندگی تان چه بوده؟ بهترین صحنه ای که در یک فیلم دیده اید و در تمام طول عمرتان در ذهن تان جاخوش کرده، چه بوده؟ مثلاً یک صحنه ی ترسناک، عذاب آور، خنده دار یا هر جور دیگری. از دیدن کدام فیلم به شدت خندیده اید و از دیدن کدام فیلم به شدت گریسته اید؟ دوست دارید دیدن کدام فیلم را به بقیه توصیه کنید؟ یا خواندن کدام کتاب را؟ از کدام فیلمِ خیلی خوب و خیلی معروفی که جایگاه مهمی در تاریخ سینما دارد، به شدت بیزارید؟ دوست دارید با کدام هنرپیشه بنشینید و صبحانه بخورید و یک روز را کنارش بگذرانید؟ دوست دارید کدام نویسنده یا کارگردان یا هر آدم مهم دیگر در دنیای هنر را از نزدیک ببینید و بغلش کنید؟ دوست دارید کدام فیلم را برای بار دوم و سوم و حتی چهارم ببینید؟ دوست دارید کدام کتاب را همین امروز شروع کنید به خواندنش؟ از چه کسی در دنیای هنر، به هر دلیلی، بدتان می آید و دوست ندارید ریختش را ببینید؟ و … قرار نیست به همه ی این ها جواب بدهید. از میان این ها، به هر سئوالی که دوست دارید جواب بدهید یا اصلاً یک چیز دیگر بگویید که یادم رفته آن را در بین سئوالات بگنجانم؛ یک نکته ی بامزه درباره ی سینما که فکرتان را مشغول کرده یا چیزهای دیگر … حتی می تواند درباره ی « سینمای خانگی من » هم باشد؛ هر چیزی؛ نقدی، نظری، سئوالی، درخواستی. بهرحال خاموش نباشید. همچنان خبر دارم که خیلی از دوستان، فقط خواننده ی صرف هستند و تقریباً هیچ زحمتی به خود نمی دهند. لااقل برای یک دفعه هم اینطور نباشند، بنویسند و بامزه هم بنویسند تا همه بخوانند و استفاده کنند. به نظرم اگر در این تریبون آزاد شرکت کنید، به نتایج بامزه ای برسیم. این شما و این هم یک کاغذ سفید خط دار:
آخرین دیدگاهها