از میانِ گفته های اهالی هنر، شماره ی چهار
یک بار جان فورد گفت: (( می دانم که در مجالس درباره ی من حرف های بدی می زنند، اما وقتی آن مشغول صحبت هستند، من در کوهستان به همراه سرخپوستان فیلم می سازم. ))
لوچو فولچی
… فیلم های کلینت ایستوود برای جوانان ضرر بیشتری دارند. فیلم های من مانند کابوسی هستند که شب می بینند و صبح سر حال و آرام از خواب بیدار می شوید.
لوچو فولچی
از من می پرسند تعریف سینما چیست و اصلاً چه فایده ای دارد؟ در جواب، جمله ای از کوکتو را برایتان بازگو می کنم که می گفت: (( شعر لازم است، اما برای چه؟ نمی دانم. ))
فرانسوا تروفو
همینگوی را بعد از مرگ بوگی [ همفری بوگارت ]، تابستانی در اسپانیا ملاقات کردم. آدمی فوق العاده بود. ظاهراً آدم سختی به نظر نمی آمد ولی پیدا بود که مشکل داشته وگرنه خودکشی نمی کرد … بعضی از آدم های بزرگ را بهتر است از نزدیک ملاقات نکنیم.
لورن باکال
وقتی برای اولین بار برای ساختن فیلمی به ایتالیا رفتم آن ها در مورد اینکه چقدر سریع کار می کنند فخر می فروختند. به آن ها خندیدم و گفتم: (( فکر می کنید سریع کار می کنید؟ )) و به آن ها نشان دادم سرعت یعنی چه!
ادگار جی اولمر ( کارگردان فیلم های ارزان قیمت و ساخته شده در کوتاهترین زمان ممکن )
وقتی با آدمی مثل جیمز کامرون کار می کنید، می دانید این شخص وقتی تصوری می کند دیگر ول کن نیست.
استن وینستن ( خالق جلوه های ویژه )
او [ استیون اسپیلبرگ ] از این نظر برجسته ترین آدم دنیاست که کار خوب هر کسی را می گیرد و غربال می کند و به طور صحیح انتخاب می کند. به عنوان کارگردان از هر کسی چیزی گرفته و خوبش را سوا کرده.
استن وینستن
با پول تهیه ی فیلم من، اسپیلبرگ یا الیور استون یک متر هم نمی توانند فیلم بگیرند.
وودی آلن
یکی از دلایل فیلم ساختنم این بود که نمی توانستم در دبیرستان رفیقی پیدا کنم و ساعاتی را با او بگذرانم. چون می خواستم با مردم ادغام شوم فیلمساز شدم. اغلب آدم هایی که در کار فیلمسازی اند، مردم تنهایی اند. اغلب افکار و عقایدم مردم را ناراحت می کند. من از جمعیت می ترسم.
تیم برتون
برای خلق اثر هنری، یک چیز را همیشه باید به خاطر داشت: موضوع هایی که به فلاکت انسان ها مربوط می شوند، معناهای عمیقی همراه خودشان دارند. بدبختی های مردم مهمترین سوژه ی هنر است. تمام قدرت اثر از همین جا می آید.
ژانگ ییمو
پسرم وقتی فیلم « من، روبات » را دید بهم گفت: (( وای بابا، خوشم اومد! اما لطفاً دیگه دنیا رو نجات نده! ))
ویل اسمیت
آدم ترجیح می دهد با کارگردانی طرف باشد که مستقیماً بگوید چه کار کنی تا اینکه لم بدهد و بین برداشت ها با موبایل صحبت کند.
نیکول کیدمن
موقع ساختن فیلم [ بازگشت ] آرزو کردم یکی از جشنواره های بزرگ قبولش کند و گاهی به بازیگرها و عوامل می گفتم بیایید تا جایی که می شود سخت کار کنیم چون می خواهیم یک روز از پله های کن بالا برویم.
آندری زویاگینتسف
روزی یکی از من پرسید: آیا جداً مهم است که کارگردانی بتواند فیلم نامه هم بنویسد؟ و من جواب دادم: نه، اما مهم است که بتواند فیلم نامه را درست بخواند.
بیلی وایلدر
فیلم ساختن یک جور خودشیفتگی ست.
کرک داگلاس
هر چه قدر می توانید فیلم بسازید. از هر چهار تا یکی خوب می شود، یکی از ده تا خیلی خوب می شود و یکی از پانزده تا جایزه ی اسکار را می برد.
ویلیام هولدن
هدف هر هنرمندی این است که حرکت را که همان زندگی ست، با وسایل مصنوعی متوقف کند، تا صد سال بعد، وقتی غریبه ای به آن نگاه می کند، دوباره حرکت کند؛ چرا که حرکت، زندگی است. از آن جا که انسان میراست، تنها راهیی که برای نامیرایی دارد به جا گذاشتن چیزی ست که نامیرا باشد، چون همیشه دارد حرکت می کند. این است راه و روش هنرمند برای اینکه روی دیوار فراموشی نهایی و برگشت ناپذیری که روزی باید از آن بگذرد و برود، با عجله بنویسد: فلانی اینجا بود.
ویلیام فاکنر
تیم برتون حرف دل من رو زد…اما من دوست و آشنا زیاد دارم و اطرافم شلوغه اما هیچ کدوم من رو درک نمی کنن و کم کم از همشون فاصله میگیرم…تنها هستم اما امیدوارم فیلمساز هم بشوم.
با تشکر
با تلاش، خیلی چیزها امکان دارد. ممنون از شما.
” بعضی از آدم های بزرگ را بهتر است از نزدیک ملاقات نکنیم.”
وای این چقد خوب بود….
بازم تشکر رئیس.
تشکر از شما رئیس!
آقای قنبرزاده؟؟؟؟!!!!
پس پست ۲۰ تیر و امروز ۲۲ تیر چی شد؟؟
ممنون که سراغم را گرفتید. راستش مشکلی برایم پیش آمده بود که نتوانستم پُست جدیدی بفرستم. واقعاً امکانش نبود. بعد از سال ها، این وقفه پیش آمد و امیدوارم دیگر تکرار نشود.
متعجب شده بودم از این وقفه اما خوشحالم که سینمای خانگی من برقرار است…خواهش میکنم و ممنون از شما.
« سینمای خانگی من » همیشه برقرار خواهد بود …
همیشه برقرار باشید.
از لطفِ همیشگی شما ممنونم.
همگی گلچین های زیبایی بودند.
و این دوتا را قبول نداشتم .
یکی از پانزده تا جایزه ی اسکار را می برد.ویلیام هولدن
فیلم ساختن یک جور خودشیفتگی ست.کرک داگلاس
این دو تای لعنتی.خخ