اگر بیاموزیم …
دیدار مجدد با فهرست شیندلر، شاهکار اسپیلبرگ بعد از سال‌های سال، مانند گذشته در صحنه‌های پایانی اشکی به چشمان من آورد که وقتی به خود آمدم متوجه شدم یک ربعی طول کشیده. هر دو بار انسانیت شیندلر به‌شدت تکانم داد و هنگامی هم که می‌دانیم این فیلم براساس داستانی واقعی ساخته شده، تأثیرش دوچندان می‌شود. احتمالاً همین الان خیلی‌ها که سری در سیاست دارند، اسپیلبرگ را کارگردانی «جهت‌دار» و این فیلمش را هم در جهتی خاص می‌دانند. کاری به این حرف‌ها ندارم، هیچ‌وقت هم نداشته‌ام. از سیاست هم سر در نمی‌آورم و کلاً دوست هم ندارم سر در بیاورم (اصلاً متنفرم از سیاستمدارها). نمی‌دانم آقای اسپیلبرگ از یهودی‌ها حمایت کرده یا چهره‌ای واژگون از اردوگاه‌های نازی نشان داده و برای قومیتی خاص دل سوزانده و … . این‌ها را نمی‌دانم و برایم هیچ اهمیتی هم ندارند.
چیزی که می‌دانم این است: فیلم نشان می‌دهد انسانیت فراتر از هر چیزی‌ست. اشکم از صحنه‌ای که شیندلر با اشاره به ماشین و انگشترش می‌گوید با این‌ها می‌شد چند نفر دیگر را هم نجات داد، سرازیر شد و تا صحنه‌ای ادامه پیدا کرد که بازماندگان واقعی این داستان، کسانی که شیندلر با استخدام‌شان در کارخانه‌اش آن‌ها را از دست نازی‌ها نجات داد، حالا همگی پیر و خسته بر سر مزار شیندلر واقعی حاضر می‌شوند و به نشانه‌ی احترام، قلوه‌سنگ‌هایی روی قبرش می‌گذارند. مگر چیزی از این زیباتر هم وجود دارد؟ که وقتی مُردی، وقتی دیگر نیستی و حتی برایت فرقی هم نمی‌کند که کسی از تو یاد بکند یا نه (چون دیگری «هیچ‌چیز» نیستی)، اتفاقاً کسانی باشند که هم‌چنان یادت کنند، کسانی که تو در زندگی‌شان تأثیر عمده‌ای گذاشته‌ای. کسانی که اگر نبودی، ممکن بود سرنوشت دیگری پیدا کنند. مگر از این زیباتر هم چیزی داریم؟ من همین‌طور اشک می‌ریختم و به دنیای مزخرف حال حاضرمان فکر می‌کردم که حتماً هنوز هم کسانی پیدا می‌شوند که این‌گونه به انسانیت فکر کنند و در جهت آن گام بردارند. کسانی که نه فقط خودشان، بلکه دیگران هم برای‌شان مهم هستند. من نمی‌دانم اسپیلبرگ چه «جهتی» دارد یا ندارد، برایم اصلاً مهم نیست. فقط این را می‌دانم که اسپیلبرگ با حکایت اسکار شیندلر به ما درس انسانیت می‌دهد، اگر بیاموزیم.
خدا در جسم انسان دمیده
باید عاشق بود. عاشق خدا، و هر انسان ذره ای از خداست. پس عاشق همه انسان ها باش .بدون در نظر گرفتن هیچ رنگ و قوم و ملیت و جغرافیایی
این است ملت عشششششق…
برگرفته از کتاب ملت عشق
الیف شافاک
ممنون
هرکس انسانی را نجات دهد؛کل دنیا را نجات داده..
عالی
که وقتی مُردی، وقتی دیگر نیستی و حتی برایت فرقی هم نمی‌کند که کسی از تو یاد بکند یا نه (چون دیگری «هیچ‌چیز» نیستی).
سلام. دوست دارم دیدگاه شما را در رابطه با زندگی و مرگ و بعدش بدونم فقط از سر کنجکاوی. سوال شخصی هست که اگر دوست داشتید میتونید جوابشو اینجا نه، حتی در ایمیلم ارسال کنید. ممنونم
سلام. اینا چیزایی نیست که بشه توی ایمیل جواب داد!