ایاصوفیه

امپراتور به ایاصوفیه می‌نگریست، به رویایی‌ترین معبد روی زمین، به معبدی که کنستانتیناپولیس را از بلایای آسمانی حفظ می‌کرد. به بنایی افسانه‌ای می‌نگریست که نه‌تنها خود، بلکه شهری که از آن سر برآورده بود را نیز یگانه و بی‌همتا می‌ساخت، به مکانی آسمانی که از تلفیق روح و فکر انسان زاده شده بود. به بنایی می‌نگریست که تا آن زمان بزرگ‌ترین، وسیع‌ترین، باشکوه‌ترین و بلندترین معبد دنیا بود. امپراتور به ایاصوفیه می‌نگریست.

•

(خاطره‌ی استانبول/احمد امید/نشر ثالث)