نگاهی به فیلم دست نیافتنی ها The Intouchables

نگاهی به فیلم دست نیافتنی ها The Intouchables

  • بازیگران: فرانسوا کلوزه ـ عُمر سای و …
  • فیلم نامه نویسان و کارگردانان: الویه ناکاش ـ اریک تولِدانو
  • ۱۱۲ دقیقه؛ محصول فرانسه؛ سال ۲۰۱۱
  • ستاره ها: ۴ از ۵

دریای درون*

خلاصه ی داستان: فیلیپ مرد ثروتمند و معلولی ست که تنها توانایی تکان دادن سر خود را دارد و به همین علت مجبور است کسانی را استخدام کند که از او پرستاری کنند. دریس، جوان سیاهپوست و سرحالیست که مامور می شود تا از او پرستاری کند و کم کم رابطه ی عاطفی عمیقی بینشان شکل می گیرد …

یادداشت: حتماً این فیلم زیبا و تأثیرگذار را ببینید. داستان آنچنان با احساسات آدم بازی می کند که چشم برداشتن از فیلم، تقریباً کار غیرممکنی ست. داستانی احساسی و عمیق درباره ی دوستی دو آدم و تأثیر متقابلی که روی همدیگر می گذارند؛ دریس، دوباره شور و نشاط و سرزندگی را به دنیای ساکن و بی حرکت فیلیپ تزریق می کند و فیلیپ، باعث می شود دریس ذوق هنرمندانه ی خود را به بلوغ برساند و کمی از رفتار خشن و بی نزاکتش فاصله بگیرد و فیلم به خوبی این سیر تغییر رفتار دو شخصیت را به بیننده القا می کند طوریکه می توانیم با تمام وجود حسش کنیم. زیبایی کار دو کارگردان و نویسنده ی اثر این است که به هیچ عنوان سعی نمی کنند اشک تماشاگر را در بیاورند و به شکلی احساسی به ناتوانی فیلیپ نزدیک شوند و به قول معروف کاری کنند که تماشاگر حس ترحمش نسبت به فیلیپ تحریک شود و در نتیجه این شکلی بخواهند تماشاگر را پای فیلم نگه دارند. کاری که دقیقاً دریس انجام می دهد. او هیچ وقت نسبت به وضعیت فیلیپ دلسوزی نمی کند و اتفاقاً همین نکته است که باعث می شود توجه فیلیپ به دریس جلب شود و او را برای پرستاری از خودش برگزیند. صحنه ی بامزه ای در کار وجود دارد که بر این گفته ی من صحه می گذارد: آبِ جوش به شکلی ناگهانی روی پاهای فیلیپ می ریزد و دریس با تعجب به چهره ی بی تفاوت فیلیپ نگاه می کند که انگار هیچ اتفاقی برایش نیفتاده و برای اینکه حس کنجکاوی خود را فرو بنشاند، آب جوش داخل قوری را روی پاهای فیلیپ خالی می کند. این صحنه های جذاب و در عین حال بامزه، همراه با بازی های فوق العاده ی دو بازیگر اصلی، باعث می شوند فیلم به ورطه ی احساسات گراییِ بی دلیل نیفتد و به همین علت وقتی تمام می شود، شخصیت ها تا مدت ها همانطور زنده و جاندار، در ذهنمان به زندگی ادامه می دهند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*اشاره به فیلم آلخاندرو آمنابار

 چه دریایی درونِ آدم هاست ...

چه دریایی درونِ آدم هاست …

۱۹ دیدگاه به “نگاهی به فیلم دست نیافتنی ها The Intouchables”

  1. coldplay گفت:

    این فیلم رو پاییز امسال دیدم.همین آذرماه.بی نظیره.
    تنها فیلمیه که تو یه روز دوبار دیدم,چون حالم رو زیر و رو کرد.
    زبان شیرین فرنچ هم مزید بر علت.
    صحنه ی پاراگلایدر رو خیلی دوست دارم.از رفتن به سمت مکان که تو جاده ای زیبا بود تا موسیقی متن و رفتار بامزه دریس قبل و حین کار.
    صخنه ای که دو رفیق کنار هم هستن و به جلوشون نگاه میکنن بعد از پیاده شدن از ماشین همیشه تو ذهنمه.حتی از صفحه عکس گرفتم…

  2. Roya گفت:

    یکی از فیلمهای بی نظیری که در تمام عمرم دیدم. فوق العادس بازی و قیافه بازیگرا ، موسیقی … همه چیز عالی و بی نظیره…

  3. محسن.ب گفت:

    واقعا فیلم فوق العاده ای بود جوری که من هرجایی ک میتونم این فیلمو تبلیغ میکنم
    باید بگم ک هربار نشستم و این فیلمو دیدم در فضا و داستان فیلم غرق شدم و واقعا لذت بردم نکته خیلی جالبی داشت این بود که اکثر شوخی ها شوخیهای بی ادبی نبود و انقد قشنک ساده و بانمک بود ک آدم حسابی از ته دل میخندید

  4. Naser گفت:

    از نقطه نظر فیلم سازی و تکنیک و … فیلم خوبی بود شاید هم خیلی خوب. ولی درون مایه و داستان و مفهوم فیلم به نظر من برخلاف چیزی که خیلی از دوستان اینجا میکن نه تنهاشاهکار نبود بلکه بسیار پست و دون مایه بود. فیلمی از نظر شکل فرانسوی و از نظر محتوا کاملا هالیوودی. یک آدم به معنای واقعی مایه دار و در زننده ترین شکل بورژوا که حتی قادر به خریدن تنها دارایی احتمالی پایین شهری ها یعنی حال خوش آنهاست. تبلیغ سرمایه داری در عریان ترین و تحت لوای مفهوم کلیشه ای دوستی و انسانیت. با دیدن فیلم یاد دم زدن آقای ترامپ از حقوق بشر و انسانیت افتادم.
    با کمال احترام به نظر و عقیده اکثریت دوستانی که از فیلم تعریف می کنند، من این فیلم را نپسندیدم و به کرات حین تماشای فیلم احساس کردم به شعور و احساسم توهین میشه.

    • پوریا گفت:

      برای توهین به چیزی که ندارید ناراحت میشید؟

    • محمد گفت:

      این نظر خیلی جالب بود.تا بحال از این زاویه به فیلم نگاه نکرده بودم.

    • کیا گفت:

      فیلم نمیخواد چیزی رو القا کنه، و هیچ کار و اتفاق خارق‌العاده‌ای هم رخ نمیده که شما اینجور مقابلش جبهه گرفتی و ندای وامصیبتا سر میدی، شخصی پولداری که هیجاناتی هم داشته دچار معلولیتی شده که در زندگی آیندش نیاز به پرستار داره، حالا بعد از داشتن پرستارهای عین هم که در مصاحبه اول فیلمم ازشون دیدیم، جرقه‌ای در ذهنش روشن میشه که چرا سراغ یک فرد تنومند که فراموش میکنه طرف مقابلش معلوله و احساس ترحمی هم نداره رو استخدام نکنه. ماهم در این رویداد کنار این شخصیت‌ها هستیم که اتفاقا لحظات خوشی هم برامون تولید میکنه.در آخرم برای پرستار قانونمداری و دوست داشتن خانواده رو می‌بینیم، برای فرد معلول هم سرزندگی،
      به ماهم نشون میده که با فرد معلول چطور رفتار کنیم.
      تمام.
      این داستان چرا باید به شعور یکی توهین کنه؟ نمیدونم.

  5. ابی گفت:

    این آهنگی که وقتی داخل ماشین اسکورت میشدن گوش میدادن چی بود؟(do you remember?) اهنگ شاد منظورمه

  6. مشاور گفت:

    فیلمی جذاب و دیدنی و البته دارای نقاط مثبت و منفی.به راستی اگر بر پایه یک داستان واقعی است،چرا ملیت پرستار(عرب) با نژاد سیاه عوض شده است؟ خیلی باورپذیرتر بود یک الجزایری متعلق به طبقه پایین اقتصادی بخواهد نقش یک پرستار راایفا کند؟و سپس از دیدن اپرا تعجب کند؟وهیچ درکی از بیماری وفلج شدن نداشته باشد؟ و اینکه حتما باید همجنس گرایی را به خورد تماشاگر می دادند؟

  7. صوفی گفت:

    فیلمش خیلی قشنگه من عاشق عمر سای شدم جدا عالی بود

  8. سارا گفت:

    سلام
    موسیقی کە توی ماشین موقع همراهی کردن پلیس گوش می دادن چی بود؟

  9. صالح حسنی گفت:

    باسلام چطور میتونم موسیقی اون قسمتهای اخری که دوتایی امبولانسو قال میذارن ومیرنو پیدا کنم تقریبا دقایق ۱/۵۱ دقیقه اینا نیشه البته البومشو دانلود کردم کاملا اما توش نبود نمیدونم چرا

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سینمای خانگی من – نقد و بررسی فیلم