کشیش جوانی به نام نیزل رابرتسون در رساله‌ای با نام «پول در مقدس‌نمایی» می‌نویسد: «هر مسیحی راستینی باید در همه‌جا به دنبال یافتن گناه و مبارزه با شیطان باشد؛ در هر سایه‌ساری، زیر هر سنگی و در هر قلبی.» دلیل این توصیه ساده است: مومن واقعی اگر همیشه سرش به شیطان گرم باشد، هرگز متوجه نخواهد شد که نیزل دارد جیبش را خالی می‌کند.
متأسفانه اگر بی‌شعورهای مقدس‌مآب تمام چیزهای بد را بزدایند، هیچ‌چیز باقی نمی‌ماند. از این رو تمام آنچه قادر به انجام آنند این است که چرخه گناه ـ توبه، توبه ـ گناه را دائم تکرار کنند. بی‌شعورهای مقدس‌مآب در انجام و تولید گناه و ریاکاری مهارت فراوانی دارند؛ اگر خودشان آنها را اختراع نکرده باشند!
توضیح: املای کلمات، فاصله‌گذاری‌ها، علائم و به طور کلی ساختار نوشتاری این متن عیناً از روی متن کتاب پیاده شده است.
پی‌نوشت: گفته بودم کتاب بامزه اما سطحی‌ای‌ست. یعنی حرف‌های جالبی می‌زند و گاهی فکر را مشغول می‌کند اما چندان به عمق نمی‌رود. این بخشی که امروز از کتاب مثال زدم، از همان بخش‌های بامزه‌ی کتاب است که حسابی چسبید. عجیب این‌جاست که سانسورچی‌ها متوجه نشدند این بخش چه می‌خواهد بگوید یا شاید اصلاً این بخش را نخواندند یا شاید به خودشان نگرفتند!
پاسخ دادن