بیست‌ونهمین کتاب سال سینمای ایران
بیست‌ونهمین سالنامه‌ی سینمای ایران هم چند روز پس از شماره‌ی ویژه‌ی نوروز منتشر شد. سالنامه‌ای که پرونده‌ای درباره‌ی سینماگران زن ایرانی دارد و سعی می‌کند با یادداشت‌هایی از نویسندگان مختلف، نگاهی به اوضاع و احوال فیلم‌سازان زن ایرانی بیندازد، فیلم‌های‌شان را مرور کند و نشان بدهد آن‌ها چه‌گونه و چه‌قدر در تاریخ سینمای این سرزمین تأثیرگذار بوده‌اند. از میان این یادداشت‌ها، من هم مطلبی سه صفحه‌ای نوشته‌ام با تیتر «حرف زن یکیه!» که مروری گذرا بر فیلم‌سازان زن تک‌فیلمه‌ی سینمای ایران دارد. فیلم‌سازانی گاه مهجور و ناشناخته که تنها با یک فیلم، به قسمتی از تاریخ سینمای این سرزمین پیوند خورده‌اند. البته تعداد این فیلم‌سازان خیلی بیش‌تر از آن چیزی‌ست که من در این یادداشت اشاره کرده‌ام اما از آن جایی که تک‌فیلمه‌ها حسوحال مرموزی دارند که در خطوط ابتدایی مطلب سه صفحه‌ای‌ام درباره‌ی این حسوحال نوشته‌ام، سعی کرده‌ام فقط به چند نام تکیه و توجه خواننده را به این بخش کم‌تردیده‌شده‌ی سینمای ایران معطوف کنم.
بخش‌های سنتی کتاب سال هم همچنان پابرجاست: از مرور خبرهای سال تا مرور تک‌تک فیلم‌هایی که سال ۹۸ اکران شد و تا رصد کردن جشنواره‌ها و ریزه‌کاری‌های دیگر.
دو شماره‌ی سنگین را پشت سر گذاشتیم و لازم است از مدیر هنری و صفحه‌بند مجله یعنی محمد نباتی‌نژاد، از جواد موسوی، نمونه‌خوان مجله و البته از سمانه نیک‌اختر تشکر کنم که اگر دقت و تلاش‌شان نبود، این دو شماره به نتیجه‌ای نمی‌رسید. در مدت صفحه‌بندی این دو شماره، بسیار اذیت‌شان کردم و می‌دانم که از دست خرده‌فرمایش‌های من خسته شدند ولی تحمل کردند و با انرژی مضاعف، کار را به اتمام رساندند. به هر حال به خاطر همکاری خوب‌شان تشکر می‌کنم. مثل چند سال گذشته، ساعت‌های جذابی را کنار هم گذراندیم که اگر غرغرها و فشارهای من را نادیده بگیریم، خاطره‌ای شیرین برای‌مان به جا ماند.
این آخرین شماره‌ی سال ۹۸ هم به دست شما رسید. به شرط حیات، در سال ۹۹ هم منتظرمان باشید.
پاسخ دادن