شمارهی مرداد هم رسید. شمارهای پروپیمان که احتمالاً حسابی سرگرمتان میکند. مثل همیشه، اول بگذارید از چند مطلب خوب مجله که خودم خواندهام صحبت کنم: یکی از آنها مطلب سه صفحهای پوریا ذوالفقاری دربارهی این موضوع است که: «چرا کارگردانان تاریخساز سینمای ایران، فیلمهای بد میسازند؟». من از طرفداران پروپاقرص مطالب پوریا هستم و هر چه مینویسد، همانجا پای صفحهبندی میخوانم. این مطلب هم بسیار آموزنده و جذاب است. پیشنهاد میکنم حتماً بروید سراغش. دربارهی مرگ انیو موریکونهی بزرگ هم چند مطلب نوشته شده که یکی از آنها ترجمهایست از روایت موریکونه دربارهی موسیقی وسترنهای اسپاگتی سرجو لئونه. این یکی را هم بخوانید. استاد بزرگ حرفهای جذابی زده است. مطلب جذاب دیگر این شماره را التفات شکریآذر عزیز دربارهی مافیای سینمای هند نوشته است. راستش چند شمارهای میشود که دربارهی فیلمی هندی ننوشتهام و جناب شکریآذر با چیزهایی که دربارهی سینمای هند مینویسند، اجازه نمیدهند جای این سینما در مجله خالی بماند. خیلی هم عالی.
اما من چه کردهام؟ در این شماره، دو مطلب دارم. یکی یادداشتی یکصفحهایست دربارهی فیلمی جذاب و نفسگیر، محصول مشترک چین و هنگکنگ به نام اجساد آرام (رنی هارلین). از آن فیلمهایی که شما را درگیر خواهد کرد و با وجود ضعفهایی که دارد، حسابی اوقات خوشی برایتان خواهد ساخت. زیاد سخت نگیرید و پایش بنشینید و پس از تماشای فیلم هم اگر حال داشتید، مطلب من را بخوانید. نداشتید هم مشکلی نیست، فیلم کفایت میکند.
در این شماره پروندهای مفصل دربارهی جلوههای نژادپرستی در سینمای جهان هم داریم. مطالب متنوعی در آن پیدا میشود که باید خواند. من هم روی سینمای ترکیه تمرکز کردهام و نگاهی گذرا به جلوههای تبعیض نژادی در این سینما انداختهام و در ادامهی مطلب، به سینمای فاتح آکین نزدیکتر شدهام و این موضوع جنجالی را در فیلمهای او پیگیری کردهام و به نتیجهای رساندهام. امیدوارم بخوانید و دوست داشته باشید.
خلاصه اینکه فیلم ببینید و «فیلم» بخرید و مطالب من و دوستان را هم اگر فرصت داشتید بخوانید، ضرر ندارد.
این شماره عالی بود مرسی از شما نگاهی جامع به سینمای ترکیه از دریچه های مختلف که هر بار تکمیل کننده مجله هست.
ممنونم. خوشحالم که خوندید و دوست داشتید. مرسی از انرژی مثبتتون.