اصل، مقصود است…

سخن را چون بسیار آرایش می‌کنند، مقصود فراموش می‌شود.

بقالی زنی را دوست می‌داشت. با کنیزک خاتون پیغام‌ها کرد که من چنینم و چنانم و عاشقم و می‌سوزم و آرام ندارم و بر من ستم‌ها می‌رود و دی چنین بود و دوش بر من چنین گذشت… قصه‌های دراز فرو می‌خواند.

کنیزک به خدمت خاتون آمد. گفت: «بقال سلام می‌رساند و می‌گوید که بیا تا با تو چنین و چنان کنم!»

گفت: «به این سردی؟»

گفت: «او دراز گفت، اما مقصود او این بود.»

اصل مقصود است. باقی دردِ سر است.

.

پی‌نوشت:…