پوستر نهم
یکی از جذاب‌ترین الگوها برای طراحی پوستر، نمای نزدیک چهره از شخصیت‌های اصلی فیلم است. نمای نزدیکی که به فراخور حال‌وهوای فیلم، تبدیل می‌شود به نمادی از آن‌چه که قرار است در داستان شاهدش باشیم. اشتباه است اگر تصور کنیم طراحی چنین پوسترهایی ساده انجام می‌گیرد. اتفاقاً انتخاب یک لحظه‌ی خاص از چهره‌ی شخصیت داستان برای جاگذاری در پوستر، فرایند سختی‌ست که نشان از خوش‌ذوقی و هوش بالای طراحان دارد.
به نظرم یکی از بهترین پوسترهای تاریخ سینما که با الگوی نمای نزدیک چهره‌ی یکی از شخصیت‌های اصلی داستان ساخته شده، متعلق است به بازی‌های مسخره (میشاییل هانکه)، البته نسخه‌ی آمریکایی‌اش. در این طرح، چهره‌ی آشفته‌ی نائومی واتس پوستر را پر کرده. طراح به جز اندکی از قسمت بالای سر بازیگر، هیچ جای خالی و به‌اصطلاح «هواخور»ی برای پوستر باقی نگذاشته است. این اتفاق باعث می‌شود فضای خفقان‌آور و حتی ترسناک فیلم به بیننده منتقل شود که چشم‌های اشک‌آلود و موهای آشفته‌ی بازیگر هم این حس را تشدید می‌کنند.
حتی طراح برای این که همه‌چیز را بیش از پیش خفقان‌آور جلوه دهد، نوشته‌ها را روی پیشانی بازیگر قرار می‌دهد. از طرف دیگر، نه‌تنها اشک‌آلود بودن چشم‌های بازیگر بسیار جلب توجه می‌کند، بلکه نگاه ترس‌زده‌اش ـ در حالی که چشم چپش زیر موهای بهم‌ریخته‌اش فرو رفته ـ و در ادامه دهانی که انگار از شدت ترس باز مانده، همه چیز را به سمت‌وسوی هولناکی سوق می‌دهد.
به این دلایل است که فکر می‌کنم پوستر این فیلم هانکه، جزو بهترین پوسترهای فیلم‌های کارنامه‌اش است. ضمن این که در نهایت هم به شکل عجیبی متوجه نشدم این پوستر نقاشی‌ست یا نمایی واقعی!
و خلاصه این که خیلی وقت است از میشاییل هانکه خبری نداریم. یک زمانی فیلم‌هایش برای‌مان حکم نان شب را داشتند!
فیلمش را دیدم. همون ک دو تا پسره هستن و اسم یکی از بازیگرانش پیت هست گمونم ک تو I origins بازی کرده.فیلم آمور را دوس دارم از هانکه
ببخشید به نظرتون بهترین فیلم امیر ثقفی کدومش هست؟
هیچ‌کدوم!
من از طرفداران جدی همه چیز برای فروش ام. سینه چاک. با همه نقص هایی که داره.